Ό κόσμος δεν γυρίζει ανάποδα
γιατί υπάρχουν όλες αυτές οι καλοδεχούμενες ‘βεβαιότητες’… θυμάμαι όταν ήμουν
έφηβος, άντε και λίγο παραπάνω… τις άκουγα συχνά από τα χείλη των ‘μεγάλων’…
ήταν οι ευκολίες που χρησιμοποιούμε όλοι μας για να αποφεύγουμε το βάρος της στιγμής…
το βάρος που δεν αντέχεται, που δεν μοιράζεται, που έχεις την ψευδαίσθηση –
ευλογημένη αυτή – πως στην επόμενη στροφή θα σε έχει εγκαταλείψει… μα χωρίς
αυτές τις όμορφες βεβαιότητες, ο κόσμος θα γύριζε ανάποδα…
‘Οι άνθρωποι είναι καλοί’… άκουγα
από δω κι από κει από χείλη ανθρώπων που μάλλον απέφευγαν να με κοιτάξουν στα
μάτια. Έχεις την ανάγκη παρά τις διαψεύσεις, παρά τα καθημερινά χαστούκια, παρά
την αδυσώπητη πραγματικότητα να πιστέψεις σε έναν αφορισμό που αφήνει το φως να
σε γλυκάνει κάπως…
‘Όλα με τον καιρό ξεχνιούνται…’
Και ανασαίνεις κάπως καλύτερα, μπορείς να κάνεις και το επόμενο βήμα, μπορείς
να ανοίξεις πάλι το παράθυρο και να διαλύσεις τη σκοτεινιά του δωματίου σου.
‘Όταν πιστεύεις κάτι πολύ… όταν
το θέλεις πάρα πολύ…’ και εκεί που είχες γονατίσει, σηκώνεσαι πάλι. Κάποιος, κάτι,
μια θρασύτατη φωνή αντιπολίτευσης τα χλευάζει όλα τούτα… κι όμως, χωρίς αυτές τις
ευγενικές και ‘αφελείς’ βεβαιότητες...
…ο κόσμος, θα γύριζε ανάποδα…
“the Kid”
2 σχόλια:
" στον απειλούμενο κόσμο μας είμαστε είδος μπουχτισμένο εμείς.Είμαστε μάστορες της ειρωνείας και του κυνισμού"
Ντόρις Λέσινγκ
ενάντια σ' αυτόν τον κυνισμό που τον βλέπω παντού γράφεις ..
πολύ σωστά το επισημαίνεις Ειρήνη μου... ένα δηλητήριο που σε σκοτώνει σιγά σιγά και σε αποδομεί... χάρηκα το σχόλιό σου φίλη μου...
Δημοσίευση σχολίου