Πέμπτη, Αυγούστου 30, 2012


...together we stand
divided we fall...
                       (Pink Floyd)




Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η μερικότητα

Ο μινωικός λάβρυς, ο διπλός πέλεκυς... να ένα σύμβολο που βοηθά... Η μια κόψη προς τα μέσα, η άλλη προς τα έξω...

Ας πούμε ότι το ένα χέρι δείχνει προς τα έξω και το άλλο προς τα μέσα
Στην μερικότητα, είναι απλό, δεν έχεις παρά ένα χέρι… δεν μπορείς να δεις το άλλο… το άλλο είναι το περιττό
Μερικότητα είναι να έχεις σαφή θεώρηση του περιττού… δεν είναι ‘τυφλότητα’ όπως ίσως πιστεύουμε… όταν δεν έχεις αντίληψη του όλου, το κάθε μερικό είναι όλο

Το πρόβλημα αναδύεται όταν σε υιοθετεί μια άλλη αντίληψη… όχι ότι εσύ μπορείς να υιοθετήσεις μια άλλη αντίληψη... οτιδήποτε υιοθετούμε εμείς, είναι η παλιά αντίληψη μεταμορφωμένη σε καινούργια...
Δεν μπορείς να την υιοθετήσεις εσύ, εσύ δεν μπορείς να υιοθετήσεις παρά μονάχα τα βδελύγματα της σκέψης σου… είναι παιδιά σου λες όπως όλοι οι μέτριοι σε κάθε τομέα που αρνούνται να ξεχωρίσουν κάποιο δημιούργημά τους επειδή, δήθεν όλα είναι ‘δάχτυλα του ίδιου χεριού’… καμιά φορά, όπως έλεγε και ο Κούντερα, μέσα από τις ελεεινές κοινοτοπίες λέγονται σπουδαίες και… αναγκαίες αλήθειες…
Τα δημιουργήματά μας δεν είναι ορφανά… αυτό δεν σημαίνει ότι ο πατέρας είχε πάντα το ίδιο κέφι όταν τα… έσπερνε και ας μου συγχωρηθεί η ΧΧΧ μεταφορά…

Είναι όλα τα προϊόντα της σκέψης μας ίδια;
Κάποια αρκούν για να περάσουμε απέναντι στο δρόμο μην μας σκοτώσουν οι άσχετοι οδηγοί και οι τρελοί πίσω απ’τα τιμόνια…
Κάποια άλλα μας αρκούν για να τελειώσουμε ένα σχολείο τσάτρα πάτρα άντε και κάτι παραπάνω…
Κάποια άλλα μας πάνε ακόμα παραπέρα… μια ανώτατη σχολή, μια θέση στην εταιρεία του τάδε ή του δείνα…
Μερικά μπορεί να είναι και δάνεια, κλεμμένα, μεταποιημένα αλλά να μας σπρώξουν σε κάτι πιο βαθύ, πιο πλατύ, πιο ‘καλό’ για να πιάσουμε τη καλή…

Ποια προϊόντα είναι αυτά που αλλάζουν τον κόσμο;

Η σκέψη δεν αρκεί… είναι μέρος του εαυτού της κι αυτή… η σκέψη από μόνη της είναι τόσο ευόλισθη στον αυτισμό όσο κι ένας λαίμαργος στο να ρημάξει ό,τι περιέχει το ψυγείο… το θέμα είναι, αν το ψυγείο είναι η εικόνα του κόσμου, αν το ρημάξεις, τι απομένει;
Ένα άλλο ψυγείο;
Ένα άλλο αύριο, χωρίς ψυγεία;
Μονάχα… η ψύξη;

Η σκέψη, δεν αρκεί, όσο λαμπερή, όσο ‘καινοτόμα’ κι αν μοιάζει… δεν υπάρχει τίποτε καινοτόμο που γεννάει η σκέψη… ό,τι γεννάει το περιείχε ήδη, έχουν ειπωθεί αυτά και είναι μια καταραμένη αλήθεια…
Ζούμε μέσα στη σπηλιά συντροφιά με τις σκιές μας, ο γερο-Πλάτων μας πρόλαβε όλους…



Έχετε δει την ταινία 'Cube'; (για την ακρίβεια πρόκειται για τριλογία την οποία συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους... τρείς ταινίες σοκ...) βγαίνεις από τον ένα κύβο και μπαίνεις στον άλλο... αυτό είναι οι σκέψεις... και ο μεγάλος hyper cube, ο Νους, δημιουργεί συνεχείς ψευδαισθήσεις 'εξόδου', απολύτρωσης, απελευθέρωσης... όμως, απλά, βγαίνεις από το ένα κουτί και μπαίνεις στο άλλο...
μερικά μάλιστα είναι και παγιδευμένα... σε μερικά σε περιμένει ο αφανισμός, η εξολόθρευση... κάποια άλλα υπόσχονται κάτι, σου δίνουν 'ηδονές', σε ξεγελούν...
ψέματα, όλα ψέματα... ο Υπερ-Κύβος επινοεί 'πραγματικότητες' και παίζει μ'αυτές...

Μέσα στον κάθε μικρό κύβο δεν έχεις θεώρηση του Μεγάλου Κύβου... είσαι τμήμα της μερικότητας... κι όμως, είσαι πάντοτε ολόκληρος... δεν σημαίνει πως είσαι ακέραιος όμως... δεν σημαίνει πως είσαι αρηγμάτωτος, άψογος... αυτό δεν μπορεί να συμβεί παρά μέσα από αυτό που λέγαμε πριν, να αφεθείς να σε υιοθετήσει το αλλιώς...

Πάνω από τη μερικότητα όμως –και εδώ οι εσωτεριστές της Κυριακής την πάτησαν – υπάρχει η υποτιθέμενη ολότητα… 
Ψέματα... κάποτε ταυτίστηκε η ολότητα με τους θεούς... ποιος είπε ότι οι θεοί είναι αθάνατοι; Είναι μέρος της φθοράς και της σήψης κι αυτοί, όταν όμως εσύ θα τουμπανιάσεις σε 70 άντε 80 χρόνια, εκείνοι θα χαμογελούν ανέφελοι, ακόμα… τα δικά τους 80 χρόνια είναι 8000 αλλά η ουσία δεν αλλάζει… παιδιά του μερικού είναι κι αυτοί…

Ούτε οι θεοί αρκούν…
Κι όταν συνειδητοποιείς ότι μονάχα ο απέραντος χρόνος θα μείνει

τότε δεν αρκείς εσύ...

10 σχόλια:

Eriugena είπε...

Υπάρχει μια ολόκληρη απόδειξη πλέον πως δεν υπάρχει σύνολο των συνόλων, και πως αυτό που θεωρούμε ολικό σύνολο είναι εγκιβωτισμένο σε ένα άλλο σύνολο και όλα αυτα είς άπειρον...Θα μου πείς, χρειάζονταν και απόδειξη; ή αρκούσε μια βαθιά αίσθηση της ματαιότητος όλων αυτών των "ολιστικών" πόθων; απλά δηλαδή μια πιό τίμια στάση, ή ένα έστω ψήγμα "ποιητικότητας"...μάλλον δεν χρειάζονταν απόδειξη, παρά για να ξεχαστεί εντελώς η αναζήτηση ενός ολικού όντος και του σύστοιχου Νοός του, απο τους Νόες τους ίδιους...που και αυτοί είναι σε μεγάλο βαθμό...μιά λέξη και μόνο. Οπότε ο μεγάκυβος είναι ίσως και αυτός μόνον μιά μεταφορά ενός καθολικού που δεν υπάρχει! Σίγουρα μπορώ να επικαλεστώ σε σένα τις δίνες και το καταβροχθιστικόν του Ενός. Αν υπάρχει Εν και κάποια "εννόησή" του δεν μπορεί παρά να είναι ένα φοβερό καταβροχθιστικό όν που τελικά καταβροχθίζει και τον εαυτό του ως όλον, αφού έχει καταπιεί και τα "μέρη"...Σίγουρα, αν υπάρχει μεταφυσική είναι στα μέρη, η αιωνιότητα είναι στην θνητότητα. Το σίγουρα, κράτα το φίλε μου ως φωνή αίσθησης και τίποτα άλλο...

Νimertis είπε...

Αυτή η θεώρηση του 'καταβροχθιστικού Ενός' με εξιτάρει θα έλεγα Ιωάννη μου και προσεγγίζει πολύ και την δική μου, ας την πω, 'αίσθηση'... Η αιωνιότητα είναι στη θνητότητα λοιπόν...
άλλωστε, όσες αναγωγές και αν κάνεις, πάλι πεπερασμένος είσαι, σωστά;
πώς αλλιώς; η όρασή μας είναι ο κόσμος μας...
την καλησπέρα μου φίλε μου...

Χάνη είπε...

Νημερτή μου καλησπέρα.
"η όρασή μας είναι ο κόσμος μας", κι ο κόσμος μας είναι μια κουκίδα χρόνου για τον καθένα. Η κουκίδα του καθενός είναι η μερικότητα λόγω της υποτέλειάς του. Η υποτέλεια είναι η άρνηση ή η άγνοια της αυτεξουσιότητα του. Αυτεξουσιότητα θα έχει αν καταφέρει να γίνει δημιουργός (κατα κάποιο τρόπο μικρός θεός) και τότε θα αισθανθεί ολόκληρος, θα νιώσει πλήρης, είτε η ολότητα είναι αλήθεια, είτε μεγάλο ψέμα. Όμως αυτό, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία!

precious dreams είπε...

Nimertis μου καλημερα... διάβασα μια ανάρτησης σου στην περιοχή μ.. αλλά δεν μπορούσα γράψω κάποιες σκέψεις μου .. είναι εξαιρετική και θα θελα σχολιάσω ορισμένα πράγματα... καλό μηνά να έχεις με υγειά....

Alex είπε...

Πόσο εξαιρετική είναι όλη τούτη η απόδοση ! είναι μια εξήγηση χωρίς κάν να χρειάζεται περεταίρω ερώτημα, είναι μια αλήθεια δοσμένη που αν και παραπέμπει σε βέρτιγκο αλλά και σε λαβύρυνθους θανατερούς, δε σε απογοητεύει, δε σε καταρακώνει(όπως άλλωστε κάνουν όλου του κόσμου οι αλήθειες σε μας τους κουτόφραγκους) αλλά σε προλαβαίνει απο τους ανώφελους ενθουσιασμούς και τις εξαιρετικές εφευρέσεις που υπόσχονται..όλο υπόσχονται!
εξαιρετικό τούτο το πόνημα,
αβίαστα θα έλεγα το καλύτερο που'χω τύχει καιρό πολύ !

Καλό μήνα αγαπητέ nimerti

Νimertis είπε...

καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη Alex... σ'ευχαριστώ πολύ για τα ενθουσιώδη λόγια σου... καλό μήνα σου εύχομαι!

Νimertis είπε...

καλησπέρα φίλε μου precious dreams... στην Περιοχή Μ δεν θα φιλοξενούνται πλέον σχόλια... όμως μπορείς να μου γράψεις ό,τι θέλεις εδώ, στο Νημερτή... σ'ευχαριστώ πολύ!

Νimertis είπε...

Χάνη μου καλησπέρα... προσωπική μου θέση είναι πως και η πρωτογενής δράση -αυτό που εσύ λες 'δημιουργία' και νομίζω νιώθω τι εννοείς - είναι μια... ευφυής διαφυγή... διαφυγή από την θλίψη, από την αλήθεια, τη Μεγάλη και Μία, τη θνητότητα... όχι πως την 'ενοχοποιώ' για κάτι, τουναντίον, τη θεωρώ σπουδαία και λυτρωτική... απλά δίνω τις διαστάσεις που αισθάνομαι ότι έχει...
βεβαίως, ο δημιουργός είναι, με μια έννοια, ένας 'μικρός θεός', αλλά είναι ένας θεός μέσα σε ένα δωμάτιο... μπορεί να παίζει όσο θέλει με τα παιγνίδια του αλλά παραμένει πάντα μέσα στο μικρό του δωμάτιο...
το μικρό του κύβο δηλαδή...

σ'ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες σκέψεις σου... η συζήτηση μαζί σου πάντα είναι γόνιμη...

precious dreams είπε...

..Αυτή η εικόνα που σού έφτιαξαν είναι ψεύτικη, επειδή κανένας άλλος δεν μπορεί να ξέρει ποιος είσαι και κανένας άλλος δεν μπορεί να σου πει ποιος είσαι... ήταν παρά πολύ δυνατή η ανάρτηση σου στη μεριοχη Μ .. κανένας δεν μπορεί να μου πει ποιος είμαι.. πρέπει εγώ μέσα μου να το βρω.και ας μην το δει ποτέ κανείς να μην το μάθει κανείς .. ούτως η άλλος ποιον νοιάζει πως είναι η ψυχή μου,η καρδιά μου, μόνο εμένα..το θέμα είναι να το βρω πριν είναι αργά..πριν μεταλλαχτώ σε κάτι που βολεύει όλους τους άλλους εκτός από μένα... αναρωτιέμαι τελικά πόσο δειλός μπορεί να είμαι.. πάντα έτσι ήμουν η έτσι μ έκαναν...σε ζάλισα φίλε μου αλλά ξέρω οτι με καταλαβαίνεις.....την καλημέρα μου καλή εβδομάδα και καλό μήνα με υγειά ...

Νimertis είπε...

και σε καταλαβαίνω αλλά περισσότερο θα έλεγα πως σε νιώθω φίλε μου precious dreams... διότι μπορεί πολλά να μην τα 'καταλαβαίνουμε' και μάλλον δεν πρέπει να ανακατεύουμε το νου σε τέτοιες υποθέσεις... ο νους είναι για άλλα πράγματα... εδώ όμως υπάρχει μια κοινή ανθρώπινη πορεία... και μια παγκόσμια, θα έλεγα, κακοποίηση της 'αυτογνωσιακής' οδού... διότι όταν όλοι οι άλλοι έχουν λόγο πάνω μας εκτός από μας, τότε βεβαίως γίνεται αυτό που σωστά λες 'μετάλλαξη' σε κάτι που πλέον δεν το αναγνωρίζουμε αλλά είναι 'συμβατό' με αυτό που αναγνωρίζουν οι άλλοι... από τους γονείς ως τους εργοδότες και από τις σχέσεις μας ως τους φίλους μας...
χαίρομαι που σου άρεσε αυτή η ανάρτηση καθώς ο Οσσο σε πολλές περιπτώσεις 'χτυπάει' στο ψαχνό, όπως θα έπρεπε και δεν... αστειεύεται...
να'σαι καλά!