Πέμπτη, Μαΐου 31, 2012




Ποιος είσ'εσύ; Εγώ ο Κανένας!
Είσαι και συ μήπως - Κανένας;
Μα τότε είμαστε ζευγάρι ταιριαστό!
Μιλιά! Μας αναγγείλαν στο λεπτό!


Τι ανιαρό -να είσαι- ο Κάποιος!
Και σαν Βατράχι -τον Ιούνη- λαϊκό
Να λες το όνομά σου ακαταπαύστως-
και να θαυμάζει όλου του Βούρκου το κοινό!


Έμιλυ Ντίκινσον, Ποιήματα
eκδ. γιαλός (Μτφ: Μαρία Δαμόλη)

8 σχόλια:

Bitch είπε...

Συμβουλές μη δίνεις
Μη με κατακρίνεις
Με γνωρίζεις λίγο, τόσο λίγο
Και ζητάς πολλά
Άκου για να ξέρεις
Να μην υποφέρεις
Αν σ’ αρέσω πρέπει
Να αλλάξει συμπεριφορά

Φιλιά, Αντώνη!!!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θα υποθέσω ότι είναι αλληγορικό/συμβολικό, αλλά δεν ξέρω τους συμβολισμούς της Ντίκινσον...

anonymous είπε...

Στο προτελευταίο κεφάλαιο της Λευκής Θεάς του, ο Ρ. Γκρέιβς επιχειρεί να εξευμενίσει προκαταβολικά τη Θεά, τη θηλυκή αίσθηση της ευταξίας που εκθρονίστηκε όταν ο Περσέας, κόβοντας το κεφάλι της Μέδουσας, ενθρόνισε την ανήσυχη και αυθαίρετη αρσενική θέληση υπό το όνομα του Δία:

Κάτω από το φωτεινό σου Γαλαξία
____Και τις Άρκτους που αργά περιστρέφονται,
Βατράχια μέσα στις κλήθρες προσεύχονται,
Της κρίσεως τη μέρα προσμένουν με αγωνία,
____«Μετανοώ, μετανοώ», κοάζουν με μανία.

Το κούτσουρο που βασιλιά τους στέψαν
____Μούλιασε, κλονίστηκε και βούλιαξε.
Θρηνητικά μια κουκουβάγια ούρλιαξε
Τα μαύρα της πηγής νερά στερέψαν
____Όλα τα πλάσματα σ’ εσέ πάλι προστρέξαν.

Το χάραμα και πάλι θα πετάξεις,
____Γερανός ισχνός με κόκκινο λειρί,
-Δεν τους τρομάζεις πια, οικία μορφή-
Το ράμφος σου σαν λόγχη θα τινάξεις
____Όλους ξανά στο σπίτι να συνάξεις.

ΥΓ. Εξαιρετικό και το προηγούμενο δημοσίευμα: «το υγιές… του υπάκουου». Θέλησα να το σχολιάσω, αλλά όποτε το επιχείρησα, πλημμυριζόμουν από έντονες τάσεις απάνθρωπης βίας, οπότε το απέφυγα, υπακούοντας στο …υγιές …του μη υπάκουου.

Wicca είπε...

Γι' αυτό εφευρέθηκαν τα σύγχρονα ψευδώνυμα. Για να είμαστε όλοι και κανένας.

Νimertis είπε...

φιλιά και από μένα φίλη μου Μόνικα... σ'ευχαριστώ πολύ

Νimertis είπε...

πρέπει να πω φίλε μου δείμε ότι τρέφω μεγάλο σεβασμό σε τούτη την μορφή, της Ε. Ντίκινσον... είναι μια αυθεντική ποιήτρια που επέλεξε τον δρόμο της σιωπής και όχι της φλύαρης εξωστρέφειας...
να'σαι καλά!

Νimertis είπε...

φίλε 'ανώνυμοι' συγνώμη κατ'αρχάς για την καθυστερημένη δημοσίευση του σχολίου σου αλλά ήταν δάκτυλος του Μπλόγκερ... εξαιρετικό το ποίημα και σε ευχαριστώ!!!
όπως και για τα καλά σου λόγια!! Να τα λέμε...

Νimertis είπε...

Γουίκα μου καλησπέρα!! Κοίτα να δεις που περίμενα πως και τι ένα σχόλιό σου και πήγε να μου το φάει ο Μπλόγκερ... όμως διεσώθη τελικώς...
Εύχομαι να είσαι καλά φίλη μου!!!