Κυριακή, Μαΐου 13, 2012




Βάρδος

Θέλω να σας διηγηθώ
την ιστορία της θλίψης
είναι μια χαρούμενη ιστορία
δε θα σας κοστίσει άλλο
από λίγη γενναιότητα
να σωπάσετε την ακριβή σας φιλαυτία
και λίγο απ'τον παραδείσιο χρόνο σας
να ακούσετε επιτέλους τη φωνή σας...

Θέλω να σας διηγηθώ
την ιστορία του φόβου
είναι μια όμορφη ιστορία
την γράψαμε όλοι μαζί
και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει
γιατί είναι οι κόσμοι απέραντοι του φόβου
κι εμείς έχουμε τους χάρτες των ακτών μονάχα...

Θέλω λοιπόν να σας διηγηθώ
την ιστορία της μαγείας
χιλιάδες κόσμοι θα γεννηθούν ευθύς αμέσως
φωτιές και θύελλες και θάλασσες από σκοτάδι
ιππότες, ήρωες και γελωτοποιοί και βάρδοι
και όλ'αυτά όχι σε πλάτη και ύψη μακρινά
και άγνωστους πλανήτες
αλλά σας το λέω αληθινά
στον εαυτό σας μέσα...

Και θέλω ακόμη να σας διηγηθώ
την ιστορία της ποίησης
το πως η ψυχή που νοσταλγεί
την αγκαλιά του Βασιλιά Πατέρα
πάντοτε μόνη τραγουδά
την θεία καταγωγή της
το πως η σάρκα κλέβει αθανασία
και φως
στου έρωτα το μυστικό άγγιγμα
το πως το πνεύμα μεθάει και αναρπάζεται
και απλώνεται και με το Τίποτα
ένα γίνεται...

και θέλω λίγη τόλμη από σας
και ψυχή πολεμιστή
για όσα σας δώρισαν κάποτε να σας διηγηθώ
και όσα τα χάσατε
περιπλανώμενοι στις χώρες της ψευδαίσθησης
στις φυλακές του νου σας
που έχετε ονομάσει με έπαρση μεγάλη
"πραγματικότητα"...

29/4/00

18 σχόλια:

Ange Alexiou είπε...

Η ιστορία της θλίψης, του φόβου, της μαγείας, της ποίησης, των Δώρων που χάθηκαν... Μα ας σιωπήσουμε να ακούσουμε τη φωνή μας.
:)

Βιβή Γ. είπε...

Θέλω να σας διηγηθώ
την ιστορία του φόβου
είναι μια όμορφη ιστορία
την γράψαμε όλοι μαζί
και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει
γιατί είναι οι κόσμοι απέραντοι του φόβου
κι εμείς έχουμε τους χάρτες των ακτών μονάχα....



Προηγουμένως μια χαζομαρίτσα έγραφα στο καταφυγιολόγιό μου και γελούσα πάντα βεβαίως με το σφίξιμο στο στομάχι, που αποκτήσαμε, οι πιο πολλοί τουλάχιστον, τον τελευταίο καιρό.
Αλλά όταν τα διάβασα τα δικά σου τα παραπάνω, Νημερτή μου,μού κοπήκαν και τα γέλια και τα χαζούτσικα.
Ο ρημάδης ο φόβος,σε όλα και για όλα ο φόβος κάνει κουμάντο...

Βιβή Γ. είπε...

Ο φόβος,ναι,αυτός ο κλόουν που κάνει κουμάντο.Πώς θα τον ξεφορτωθούμε...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Υπέροχο. Λίγο καταθλιπτικό/απαισιόδοξο μου φάνηκε, αλλά ίσως φταίω εγώ.

Νimertis είπε...

καλησπέρα φίλη μου misoagnosti... ναι, ν'ακούσουμε τη φωνή μας...

Νimertis είπε...

βαθύς και σκοτεινός αυτός ο κόσμος φίλη μου Βιβή... αλλιώς δεν γίνεται όμως... μονάχα μένοντας στην ασφάλεια της ακτής... πρέπει να μπούμε... βούληση λοιπόν... ευψυχία!!
(ελπίζω να μην σου χάλασα την Κυριακή!!)
να'σαι καλά!

Νimertis είπε...

καλησπέρα δείμε... σ'ευχαριστώ...

Eυαγγελία είπε...

"και θέλω λίγη τόλμη από σας
και ψυχή πολεμιστή
για όσα σας δώρισαν κάποτε να σας διηγηθώ
και όσα τα χάσατε
περιπλανώμενοι στις χώρες της ψευδαίσθησης
στις φυλακές του νου σας
που έχετε ονομάσει με έπαρση μεγάλη
"πραγματικότητα"..."

Οντως θελει Τολμη η Αντιμετωπιση της Αληθειας του Τιποτα και του Μηδεν που μας χαριστηκε. Περαστικοι και φευγατοι ειμαστε ολοι απ' αυτη τη χιμαιρα που τη λενε ζωη, και οσο πιο γρηγορα το κατανοησουμε οτι δεν μας ανηκει τιποτα τοσο το καλυτερο για την αγαλιαση της ψυχης μας.

Την καλησπερα/μερα μου και μια ομορφη βδομαδα γεματη Τολμη, Δυναμη και Δημιουργικοτητα.

zoyzoy είπε...

Θα σταθώ στην ιστορία της ποίησης για να μην αντιγράφω το στίχο!
Είναι δύσκολο να κρίνεις την ποίηση γιατί όπως γράφεις βγάζεις ψυχή μ'αυτήν καταθέτεις αγγίγματα της είναι σαν παράθυρο του εσωτερικού κόσμου.
Αν σ'αγγίζει κάθεσαι αν σ'απογοητεύει φεύγεις γιατί δεν βρήκες τίποτα να σου προκαλέσει το ενδιαφέρον!

Μάλλον θα με βλέπεις συχνά!

G. είπε...

Βάρδε...εσύ που διηγείσαι τα ανείπωτα του κόσμου τούτου τις αργές νύχτες της λησμονιάς πριν απο τη μάχη θέλω να σε ακούω χέρι να οπλίζω και καρδιά..

Νimertis είπε...

πολύ όμορφη η ευχή σου φίλη μου αοράτη... σ'ευχαριστώ και σου εύχομαι τα αυτά... δύσκολες κι αυτές οι εβδομάδες... δοκιμαζόμαστε όλοι... να΄σαι καλά!

Νimertis είπε...

θα συμφωνήσω φίλη zoyzoy (και σε καλωσορίζω στο Νημερτή) πως η σχέση με το απόλυτο είναι κι αυτή απόλυτη... δεν χωράει το περίπου... έχω ίσως μια αλλεργία με οτιδήποτε 'περίπου'... περίπου αριστερούς, περίπου χριστιανούς, περίπου δημοκράτες, περίπου ποιητές...
ζόρικος ο δρόμος του απόλυτου, θα πεις... από την άλλη, μπορείς και να φύγεις, όπως ορθά γράφεις...
θα χαίρομαι να σε βλέπω!!

Νimertis είπε...

χμμμμμμ.... θα με ακούς Γκουίν μου...

G. είπε...

Ναι Νημερτή μου σε ακούω..

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Στάθηκα πολύ προσεκτικά με Δέος και με Σεβασμό όπως πρέπει απέναντι στην Αλήθεια. Κι επειδή η Αλήθεια κατακερματίζεται ανάμεσα σ εκείνη που είναι όλων και σε κομματάκια καθρέφτη που είναι η Αλήθεια του Προσώπου, εγώ αίφνης καθρεφτίστηκα απολύτως στο: "το πως η σάρκα κλέβει αθανασία".. Τόνοιωσα Αυτό Σήμερα και σύ μου τόκανες Λέξεις! Έβαλες το δικό μου καθρέφτη Εκεί! Κι αυτό από μόνο του ακόμη κι αν δεν είχε γύρω του την Αλήθεια του Κόσμου, αυτό από μόνο του ήταν Μεγαλειώδες μέσα μου.. Σ ευχαριστώ καλέ μου φίλε και δεν θα το ξεχάσω.

Νimertis είπε...

ομολογώ πως τα λόγια σου με έχουν καθηλώσει Ρεγγίνα μου... εγώ σ'ευχαριστώ από καρδιάς... άλλο δεν θα τολμήσω να πω...

ειρήνη είπε...

υπέροχο

Νimertis είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου... χαίρομαι τόσο όταν βλέπω κάποιο σχόλιό σου... αλήθεια...