«…‘μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε πάνω στο κάθε τι’, είπε, ‘και κατόπι μαθαίνουμε τα μάτια μας να κοιτάζουν όπως σκεφτόμαστε πάνω στα πράγματα που κοιτάζουμε. Κοιτάζουμε τον εαυτό μας σκεφτόμενοι ήδη πως είμαστε σημαντικοί. Κατά συνέπεια έχουμε υποχρέωση να νιώθουμε σημαντικοί! Όταν όμως ένας άνθρωπος μάθει να βλέπει, αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πλέον να σκέφτεται πάνω στα πράγματα που κοιτάζει, κα αν δεν μπορεί να σκέφτεται ό,τι κοιτάζει, τότε όλα γίνονται ασήμαντα’…»
«…’Έμαθα να βλέπω και σου λέω πως τίποτα πραγματικά δεν έχει σημασία. Τώρα είναι η σειρά σου. Ίσως κάποια μέρα να δεις κι εσύ και τότε θα μάθεις αν τα πράγματα έχουν σημασία ή όχι. Για μένα τίποτα δεν έχει σημασία αλλά για σένα μπορεί να έχουν όλα. Θα πρέπει να γνωρίζεις από τώρα ότι ο σοφός άνθρωπος ζει δρώντας και όχι σκεφτόμενος πάνω στη δράση, ούτε στοχαζόμενος αυτό που θα σκεφτεί όταν θα έχει τελειώσει τη πράξη. Ο σοφός άνθρωπος εκλέγει μια κατεύθυνση με την καρδιά και την ακολουθεί. Και κατόπι κοιτάζει και χαίρεται και γελά. Και κατόπι βλέπει και γνωρίζει. Γνωρίζει ότι η ζωή του θα τελειώσει πολύ γρήγορα. Γνωρίζει ότι τόσο αυτός όσο και κάθε άλλος δεν πηγαίνει πουθενά (μετά το θάνατο). Γνωρίζει επειδή βλέπει ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από ένα άλλο. Μ’άλλα λόγια, ένας σοφός άνθρωπος, δεν έχει τιμή, αξιοπρέπεια, οικογένεια, όνομα, χώρα, αλλά μονάχα μια ζωή για να τη ζήσει και κάτω απ’αυτές τις συνθήκες το μόνο που τον δένει με τους συνανθρώπους του είναι η ελεγχόμενη τρέλα του. Έτσι, ο σοφός άνθρωπος αγωνίζεται, ιδρώνει, λαχανιάζει κι όταν τον βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι τους φαίνεται σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η μόνη διαφορά του είναι ότι ελέγχει τη τρέλα της ζωής του’…»
Κάρλος Καστανέντα: ‘Μια ξεχωριστή πραγματικότητα’
10 σχόλια:
Ελέγχει τη τρέλα της ζωής του..Προσαρμόζεται φαινομενικα δηλαδη...ενόσω στην ουσία αποστασιοποιείται. Καστανέντα έχω διαβασει παρα πολύ.."Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μονοπάτια και όλα είναι ίδια γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Αρκεί το μονοπάτι να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο
και χωρίς φιλοδοξία. Και αρκεί το μονοπάτι να έχει καρδιά.
Θέληση: εκείνο που σε υποχρεώνει να νικάς, όταν το λογικό σου, σου λέει ότι έχασες."Αυτο απο τα πιο αγαπημένα μου..ο Δον Χουαν επηρέασε αρκετά τη σκέψη μου στη μετεφηβεία.
Σήμερα όμως..ΠΡΟΤΙΜΩ την απλότητα του Όσσο και με δικές του λέξεις σου εύχομαι ένα δροσερό Σ/Κ. :))
Το "εκεί και τότε" είναι χίμαιρα.
Το "εδώ και τώρα" είναι
η μοναδική πραγματικότητα.
"Ο νους είναι το πιο ταπεινό τμήμα
της συνείδησής μας. Είναι καλός
για να γνωρίζουμε τον εξωτερικό κόσμο, αλλά είναι άχρηστος εάν θέλετε να κάνετε ένα εσωτερικό ταξίδι.Σοφία σημαίνει να έχεις επίγνωση της συνειδητότητάς σου και του γεγονότος ότι δεν είσαι ο νους σου"
να πω πως τέποια ομορφιά τη λαχταράω , κι'άμα νομίζω πως τη φτάνω χαίρομαι ,τότε μονάχα σκέφτομαι πως ζω σε κοινωνία ανθρώπων!
Τι είναι αυτό που μας υποκινεί ασυνείδητα να έχουμε τον έλεγχο της αναμφίβολα μοναδικής ζωής μας; Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει να υπερβούμε τον εαυτό μας και να "ανθήσουμε", να "καρποφορήσουμε", αυτό που συναθροίζει όλες τις εντέλειες που μπορεί να συλλέξει το πνεύμα μας, που μας ωθεί αχόρταγα σε παράφορη επιθυμία για απεριόριστες απογειώσεις, αυτό που μας "γκαστρώνει" και μας φθάνει στο υψηλότερο σημείο τής ανθρώπινης πνευματικής ακμής μας, αυτό που μας δίνει τόσο άφθονη, άυλη ανταμοιβή, ώστε μας συμφιλιώνει ακόμα και με την διαδικασία τής ανυπαρξίας και μας πείθει ότι φεύγοντας απ' τον κόσμο τούτο, θα εξακολουθούμε να υπάρχουμε μέσα από το δημιούργημά μας, που θα είναι πάντα το μοναδικό όχημα, της ατελείωτης αναφοράς και της ενθύμησης τού δικού μας ξεχωριστού είναι; Μα βέβαια, μόνον ο καθαρός, έμπιστος δρόμος της καρδιάς μας!
Σημερα ενα πιτσιρικι με ρώτησε πρωι πρωί ποιο είναι το πιο σημαντικό συναίσθημα..
Αβίαστα είπα: η Εσωτερική Γαλήνη.. χωρίς να το δευτεροσκεφτώ ΑΝ όντως είναι συναίσθημα ή απλά πλημμύρισμα Ισορροπίας.. ή κάτι ποιητικό αφού μοιαζει πλέον ουτοπικό!..
Κι όμως επιμενω ακόμη...
και νιωθω κατακτάται με την Οραση, όπως ορίστηκε στο κείμενο...
Τα μάτια επιφανειακά εργαλεία..
αν δεν διευρύνουμε τις ικανότητες του Νου, τυφλοί θα πλοηγηθούμε στον Φωτεινό μας Κόσμο,
και θα εχουμε χάσει τις ανταύγες των υγρων αποχρωσεων των Κινήτρων που συνθετουν το Συμπαν...
Αναβεις φωτιά με σπίθες παροτρύνσεις, Νημερτή...
και ο Νους είναι ευφλεκτος...
αν αρχίσει να καίγεται
δε σταματά μέχρι να ...γινει ολοκληρος στάχτη..
μα...
ΑΥΤΗ η στάχτη Λάμπει περισσότερο από τη σκόνη που μπαίνει στα μάτια κάθε που φυσάει άνεμος γήινος...
Κρατάω στο χέρι μου την προτροπή σου....
Κλείνω τα μάτια
να ΔΩ τον Κόσμο...
να ΔΩ οσα το περιβλημμα κρατά αόρατα μπρος στην μηδενική Ανθρώπινη Διόραση πλεον...
καποτε η Διοραση ήταν ανεπτυγμένη νομιζω...
αναρωτιέμαι ΠΟΥ να χάθηκε το Κλειδάκι αυτης της πόρτας.. αυτης της χαραμάδας που αλλάζει τις ΣΤΡΟΦΕΣ του ΝΟΥ προς την κατευθυνση των Μυημενων..
γιατι ακομη και η άλλη οπτική των Πραγματων θελει Μυηση, Νημερτή..
ειναι σαν να κοιτας τη Σελήνη μα να βλέπεις τη Σκοτεινή πλευρά της.... και μεσα της... και αντανακλάστικά πανω της ΚΑΘΕ Σελήνη που υφιισταται σε ρόλο δορυφόρου στο αχανές Συμπαν...
Σε φιλω...
Καλησπέρα πολυδιαβασμένο Αερικό μου... καλός ο Όσσο αλλά... με προσοχή... μην τον παίρνουμε και απολύτως τοις μετρητοίς δηλαδή... με ρέγουλα... από την άλλη, ο δρόμος των Τολτέκων έχει μια 'αγριότητα' που όσο συναρπάζει τόσο πιο απόστατη γίνεται... κρατούμε πάντα από όλα ό,τι είναι πιο κοντά σε μας... αυτό λέει η ταπεινότητά μου...
να'σαι καλά ψυχή...
αυτό που πάντα με 'εξιτάρει' σε σένα Άλεξ μου είναι οι αναγωγές σου, από το μερικό στο σύνολο κλπ... προσωπικά το θαυμάζω, να το ξέρεις... ίσως γιατί με κόπο το αγγίζω αυτό...
σ'ευχαριστώ γι'αυτό που διάβασα Χάνη...
' αυτό που συναθροίζει όλες τις εντέλειες που μπορεί να συλλέξει το πνεύμα μας...'
πολύ δυνατό!
νομίζω πως με κάποιο μαγικό τρόπο, την διαθέτεις τούτη την ξεχωριστή όραση Κάκια μου... δεν ξέρω αν υπερβάλλω... ας θυμηθούμε μονάχα πως στον αρχαίο μυητικό κώδικα, οι βαθμίδες για τις γυναίκες ήταν πάντα κατά μία λιγότερες απ'αυτές των αντρών... κατά την δική μου άποψη, η δική σου (ως Γυναίκας) όραση είναι εκείνο που θα επιτύχει ένας από τα αρσενικά μετά από μια ζωή μυήσεων... υπάρχει και ένα αλλά βέβαια... όμως δεν είναι της παρούσης...
ώστε έτσι σε ρώτησε το πιτσιρίκι... μωρέ μπράβο!
ελεγχόμενη τρέλα!!
η ασυνείδητη καθημερινότητα, ακόμα και όταν δεν έχεις την διάθεση να την εξηγήσεις
καλησπέρα Νημερτή μου
ασυνείδητη καθημερινότητα... γιατί στην συνειδητή η τρέλα έχει άλλες ορίζουσες... σ'ευχαριστώ meggie μου...
Δημοσίευση σχολίου