Κων/νος Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος Δ’, μέρος δεύτερον, "ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ" {εσωτερική κατάστασις του κράτους επί Μανουήλ, γενική έποψις του κράτους επί των 3 πρώτων Κομνηνών}
Θέλω να πω μονάχα το εξής. Ο Παπαρρηγόπουλος είναι σοβαρός ιστορικός και σίγουρα οι θέσεις του είναι σεβαστές. Κι επειδή κάποιοι εκ ΛΑΟΣ ορμώμενοι μας τα έχουν ζαλίσει τελευταία με τις θέσεις –δήθεν- του μεγάλου ιστορικού για το αμιγές του ελληνισμού και του έθνους από τον Περικλή ως σήμερα και το DNA των Ελλήνων και άλλες τρίχες κατσαρές, ο ίδιος ο Παπαρρηγόπουλος μας μιλά ήδη από τον 12ο αιώνα για το ΠΟΛΥΜΙΓΕΣ των κατοίκων της Αυτοκρατορίας… Ο κος Γεωργιάδης, επιλέγει αποσπάσματα που τον ‘βολεύουν’ και παραχαράσσει εσκεμμένα ως και τον Παπαρρηγόπουλο ο οποίος υπήρξε πάντα ψύχραιμος… έστω κι αν θεωρείται πλέον ξεπερασμένος…
Δεν είμαι ιστορικός… αλλά να διαβάζω πέντε ρημάδια ελληνικά νομίζω ξέρω…
Οι ενστάσεις δεκτές βέβαια…
αν συμφωνούν μαζί μου!!!
[με ένα κλικ στα κείμενα, διαβάζονται πιο άνετα]
15 σχόλια:
Νημερτή μου,
ολόκληρη ανάρτηση για να απαντήσεις στον κ. Γεωργιάδη;;
Δεν αξίζει καν ούτε τον ελάχιστο κόπο σου.
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Την καληνύχτα μου και την αγάπη μου φίλε μου
Κάνεις ένα σοβαρό λάθος. Οι θέσεις του δεν είναι σεβαστές, σήμερα. Είναι κατανοητές γιατί κατανοούμε πλήρως το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα υπό το οποίο τις σχημάτισε και τις κατέγραψε. Σεβαστές δεν είναι, γιατί σήμερα έχουμε εντελώς διαφορετικά κριτήρια.
Δεν θα μιλήσω για καθαρότητα ή μη της φυλής ,θα πω μόνο πως τέτοιες μέρες ζούμε και σήμερα!
Κάπου είχα γράψει πως η εποχή μας μου θυμίζει ,όλο και πιο έντονα , την περίοδο προ της αλώσεως..
Την καλημέρα μας και την αγάπη μας
(Σταματήστε να τους Ψηφίζετε..."Φτύστε" τους!!!)
Και ποιος θα μου κάνει το ρουσφέτι, ρε καπετάνιε;
Κατανοώ απόλυτα το σκεπτικό σου αγαπητέ Δείμε.
Αν και θεωρώ πως είναι μικρό το ποσοστό που αποβλέπει σε προσωπικό όφελος και οι περισσότεροι ψηφίζουν ...ποδοσφαιρικά (να νικήσει η δική μου ομάδα και ας μην είναι η καλύτερη) ,δεν παύει να είναι και αυτό το σκεπτικό εγωιστικό και ιδιοτελές...
Θα έλεγα λοιπόν ,πως χρειάζονται "φτύσιμο" και τέτοιου είδους λογικές
Την καλημέρα μου
Η παραχάραξη της Ιστορίας τελευταία συνηθίζεται φίλε Νήμερτης.
Δεν αξίζει να ασχολούμεθα μαζί τους.
Ελληνες η όχι,μαύροι η άσπροι,
καμιά διάκριση δεν κάνω,αρκή
να είναι Ανθρωποι, με τη
σημασία της λέξης.
Διάβασα και λίγο Ιστορία,είχα
ξεχάσει τον Παπαρρηγόπουλο!
Ευχαριστώ...
Γλυκιά μου meggie... σα να μην έχεις άδικο μου φαίνεται... προς στιγμήν, ενίκησε το θυμικό μου! Ε, μα... σε φιλώ!
Φίλε δείμε, ήθελα να σου πω τα εξής: Ο Παπαρρηγόπουλος, τουλάχιστον και στη δική μου γενιά, δεν έπαψε να θεωρείται ένας σεβαστός ιστορικός για πολλούς και διαφόρους λόγους. Ως και με δέος αντιμετωπιζόταν. Με την όποια ερασιτεχνική μου ενασχόληση με τα της ιστορίας, επί 20ετίαν και βάλε, δεν συνάντησα πουθενά επιστήμονα που να μην θεωρεί σεβαστές τις εργασίες του εν λόγω. Το ότι όμως θεωρείται πλέον ξεπερασμένος, είναι ένα άλλο ζήτημα. Άλλο σεβαστός, άλλο αποδεκτός. Δυο διαφορετικά πράγματα. Κι αυτοί που είναι σήμερα αποδεκτοί, αύριο θα είναι πιθανώς ξεπερασμένοι. Λογικόν. Όμως ο πυρήνας μου δεν είναι ο Παπ... είναι ότι ως και αυτός επιστρατεύτηκε για να προωθηθούν θέσεις και να μαντρωθούν αγοραστές και καταναλωτές... ιστορίας! Και να πουληθούν βιβλία βεβαίως. Την χάλκευση στοιχείων ήθελα να επισημάνω...
Θεωρώ κι εγώ Καπετάνιε μου ότι διερχόμεθα περίοδο έντονης παρακμής και σε πολλά θυμίζουμε τις εποχές 'προ'... Όσο για την 'καθαρότητα' της φυλής... αν καθαρόαιμο δείγμα Έλληνος είναι... αυτός που σκεφτόμαστε όλοι, ζητώ βοήθεια και πράσινη κάρτα για άλλη χώρα!
Ρένα μου καλησπέρα. Συμφωνώ και επαυξάνω. Γι'αυτό και η εγρήγορση... να σαι καλά.
Εχεις πολύ δίκιο Frezia... κι αυτό ακριβώς το 'αστείο', περί της 'καθαρότητος της φυλής' θα πρέπει να μην φτάσουμε να το θεωρούμε πιθανότητα... κάποιοι επιμένουν ότι έχουμε το ίδιο γονιδιακό αποτύπωμα με τους αρχαίους. Δικαίωμά τους. Απλά, καμιά φορά, όταν μένουν αιωρούμενες οι βλακείες δεν αργούν να κατακαθίσουν επί των κεφαλών μας. Σ'ευχαριστώ πολύ!
Έκανα μία ακόμα -λεπτομερέστερη- διεκυρίνηση. Πάνω στη διαφορά αποδοχής-σεβασμού, πρόσθεσα το κατανοητός (το σχήμα μου είναι Κατανοητός-Σεβαστός-Αποδεκτός). Κανένας σύγχρονος ιστορικός δε σέβεται τις θέσεις του. Αν τις σεβόμασταν θα τις θέταμε στη βιβλιογραφία μας (ακόμα και ως διαφωνία). Απλά τις κατανοούμε και τις προσπερνούμε επιδεικτικά. Να σκεφτείς ότι αν κάποιος χρησιμοποιήσει τον Παπαρηγόπουλο, θα τον κοροϊδεύουμε. Προσωπικά, κοροϊδεύω το Βερέμη επειδή ακολουθεί σε σημαντικό βαθμό τη δική του λογική.
Διαφωνω με τον προλαλήσαντα φίλο που μίλησε κάπως υποτιμητικά για τον Παπαρηγόπουλο και τον ρομαντικό ιστορισμό του. Υποθέτω πως είναι ιστορικός, και εκφράζει το συνάφι των ιστορικών...άρα με ανησυχεί λίγο η "κοροιδία" απέναντί του απ'το συνάφι, αν και συμφωνω πως υπάρχει αρκετή σκουριά στον ρομαντικό ιστορισμό του και μπόλικος "εθνοκεντρισμός". Αυτό που με ανησυχεί στα σύγχρονα "επιστημονικά συνάφια" είναι πως λειτουργούν με κάποιες μεθοδους αποκλεισμού. Το έχω αντιμετωπίσει και προσωπικά, στον χώρο της φιλοσοφίας και της κοινωνικής θεωρίας στην Ελλάδα σήμερα, όπου η κατάταξη στην ιεραρχία της αξίας, προσδιορίζεται απο τον βαθμό συμμετοχής στα ιδεολογήματα του ΣΥΝ-ΝεοΠΑΣΟΚ, και την αντίστοιχη υποταγή στους καθιερωμένους "τρόπους" της ευρωπαικής σκηνής. Υπάρχει η αργκό της, η συμβολική της γλώσσα, ο ιερός λόγος της κ.τ.λ Θα έλεγα πως όλα είναι σεβαστα, όπως σεβαστό είναι και το εμπόριο! κάπου όμως χάνεται η ανεξαρτησία της σκέψης, και φυσικά η ελευθερία της κρίσης. Το αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση του αγριοεθνικισμού πρός "κάλυψη κενών"..θέλω να πω πως αν δεν μας αρέσει ο ρομαντικός ιστορισμός του Παπαρηγόπουλου και ο πολιτισμικός εθνικισμός του τύπου Χέρντερ, θα μας προκύψει ο Γεωργιάδης, αναπόφευχτα. Λίγο προσοχή παιδιά..συμφωνώ με την χρήση του απο τον φίλο μου και τον Βερέμη, χωρίς να θεωρώ πως αυτό μας σώζει..
Eriugena, δε μίλησα υποτιμητικά. Κάθε άλλο. Ο Παπαρηγόπουλος αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ελληνική ιστοριογραφία, ανάλογο του Ηροδότου και του Θουκυδίδη. Αυτό δε σημαίνει ότι σέβομαι θέσεις του ενός ή του άλλου, που πηγάζουν (οι κριτικές κι οι ερμηνείες) από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο έζησαν κι εκπαιδεύτηκαν.
Μιλώντας για σινάφι, μάλλον, προεξοφλείς τη θέση μου πριν το κάνω εγώ. Η επιστήμη δεν έχει συνάφεια. Αν θεωρείς σινάφι το ότι η επιστήμη προχωρά και θέτει νέα ερωτήματα, που επανεξετάζει το παρελθόν, τότε ναι είναι συνάφι. Αλλά, η αναζήτηση δε χωροθετείται. Γίνεται κατανοητή, δικαιολογείται ή συμφωνείς. Αλλά μεθοδολογικά δε γίνεται με διαφορά κοντά 2 αιώνων να συμφωνούμε. Αυτό είναι συντηρητισμός.
By the way, πριν με κρίνεις ως σινάφι, καλύτερα δες τι γράφω σχετικά και πόσες φορές έχω τοποθετηθεί για την Ιστορία και τη Φιλοσοφία της.
Οκ, πιθανόν να παρεξήγησα, απλά με φόβισε λίγο η περιγραφή της στάσης των νεώτερων ιστορικών απέναντι σε αφελείς συναδέλφους, στάση ίσως απαραίτητη μερικές φορές αν αντιμετωπίζει έναν ερασιτεχνισμό που αναπαράγει ιδεολογήματα..απο την άλλη διεξάγεται, απ'όλους μας είναι αλήθεια, συνεχής ιδεολογικός πόλεμος, υπόγειος και μερικές φορές με χτυπήματα κάτω απο την ζώνη..εγώ ας πούμε αισθάνομαι σαν να κάνω συνεχώς "διμέτωπο" αγώνα απέναντι στον ακραίο κοσμοπολιτισμό και τον ακραίο εθνικισμό..αυτά, και χαιρετώ φιλικά
Δεν πειράζουν οι παρεξηγήσεις (είναι ευκαιρία να αναδιατυπώνουμε τις θέσεις μας ώστε να γίνονται πιο εύληπτες). Πάντως σ΄ εμένα δε χωρά αφορισμός. Διαφωνία ή άλλη ερμηνεία, ναι, αμφισβήτηση ναι, αλλά όχι ο αφορισμός. Δε με νοιάζουν οι άλλοι ιστορικοί.
Με αφορμή τις σκέψεις του Eriugena αλλά και το τελευταίο σου σχόλιο Δείμε, ήθελα να πω πως, ναι, δεν με φοβίζουν κι εμένα οι όποιες παρεξηγήσεις καθώς ένα κείμενο, μια ανάρτηση και κάποιες θέσεις, όταν αποτελούν αφορμή για διάλογο και ζύμωση, είναι αναμενόμενες και οι όποιες 'παρεξηγήσεις'. Τούτο σημαίνει ζωντάνια, μαχητικότητα και είναι καλοδεχούμενο. Ευχαριστώ πολύ τον Eriugena που τιμά με την καθαρή και δυνατή φωνή της γραφίδας του. Ομολογώ πως και σε μένα πέρασαν σκέψεις υπεράσπισης μιας επιστημονικής 'συντεχνίας'. Το βλέπουμε τόσο συχνά πλέον που δεν μας εκπλήσσει. Δέχομαι όμως πως ο Δείμος δεν ενήργησε με κανέναν τέτοιο προσανατολισμό. Και βεβαίως, οι αφορισμοί δεν παράγουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. απλώς, καταδεικνύουν έλλειμμα πρωτογενούς σκέψης και ψύχραιμης ανάλυσης. Να'στε καλά και χαίρομαι που αναπτύχθηκε ένας γόνιμος διάλογος.
Δημοσίευση σχολίου