![[NDVD_007.BMP]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGcq6S0m4-E_E34V-1WYMDawppYplAOJtMQ-1x8iVhydVwOq0ZXKcv_hNLLXouD7-NxeAO62ruKATPoCXBsr7J7nXs2bW9GygBIZnuCXXvLCsbb_WD3BlV-96OuGwcXpiP7mFyXXFfuOk/s400/NDVD_007.BMP)
ΠΟΙΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ…
Ο ‘σημερινός’ άνθρωπος, ο μέσος άνθρωπος, του μέσου εισοδήματος –που δεν υπάρχει πλέον καθώς το μέσο έγινε πάτος και ο πάτος απόπατος – της μέσης ελληνικής οικογένειας, του ‘μεσαίου’ χώρου –κάτι μεταξύ… Αδώνιδος Γεωργιάδη και Ντόρας Μπακογιάννη δηλαδή – και των μεσαίων φιλοδοξιών –η υψίστη φιλοδοξία σήμερα είναι… να πάρεις σύνταξη! Όνειρο ζωής του 25χρονου!
Αυτός… αυτός που ψηφίζει κάθε τέσσερα –λέμε τώρα – χρόνια έναν από τους δυο ‘μεγάλους’ για να έχει ‘το κεφάλι του ήσυχο’ –αναρωτιέμαι πως αλλιώς, ένα άδειο κεφάλι είναι πάντα ήσυχο! – που πληρώνει φόρους, που επωμίζεται όλες τις αυξήσεις, που υφίσταται το ΔΝΤ ως ‘αναγκαίο κακό’, που πληρώνει το Δημόσιο Σχολείο του παιδιού του σαν ιδιωτικό, που πληρώνει την Δημόσια Υγεία σαν ιδιωτική, που πληρώνει τον έλληνα γιατρό σαν Αμερικάνο του Μανχάταν…
…αυτός, αυτός που με άγχος και αγωνία τα βγάζει πέρα κάθε μήνα –έστω κι αν ο μήνας συμπυκνώθηκε πλέον σε μια βδομάδα -, αυτός που περιμένει 15 μέρες τον Αύγουστο να δροσίσει τα πόδια του σε κάποια κατάμεστη παραλία πληρώνοντας 10€ για μια ξαπλώστρα και 3€ για μια γουλιά μαύρο νερό, αυτός που δεν ανέφερε ποτέ κανείς ιστορικός, που δεν θα μνημονεύσει ποτέ ο ΣΚΑΊ στην ‘επαναγέννηση’ ενός έθνους…
…πολύ απλά, γιατί η ιστορία μπορεί να έχει ‘πρωταγωνιστές’ τους ανώνυμους αλλάζει όμως από τους ‘επώνυμους’ και ωσότου κανείς γίνει από ανώνυμος επώνυμος, θα πρέπει να περιμένει μια καλύτερη, μια άλλη ευκαιρία σε μια άλλη, καλύτερη ζωή…
ΑΥΤΟΣ, Ο ΟΙΚΕΙΟΣ, Ο ΤΟΣΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ, Ο ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΑ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ…
…ο άνθρωπος και ανθρωπάκος –του Β. Ράιχ -, ο άνθρωπος με τη ζωή ποντικού και ο ποντικός με τη μορφή ανθρώπου, αυτός είναι ο αληθινός, ή μάλλον…
Είναι ο μοναδικός ήρωας! Και αντι-ήρωας μαζί!
Ο μοναχικός πολεμιστής, ο πραγματικά ‘γενναίος’ –καμιά σχέση με τον θρυλικό Τζερόνιμο.
Τίποτε ένδοξο, μεγάλο και υπερβατικό δεν συμβαίνει ούτε πρόκειται ποτέ να συμβεί στη ζωή του. Όσο και να το εύχεται, όσο κι αν προσεύχεται…
Τίποτε περίεργο, αλλόκοτο, παράδοξο, έστω και ‘πιπεράτο’ δεν θα μεταμορφώσει τη ζωή του, κι έτσι, αρκείται στα σκουπίδια της τηλεόρασης, στις αποδράσεις του κινηματογράφου, στις μικροαπολαύσεις του Σαββατοκύριακου…
…για να αισθανθεί ότι έχει ψηλώσει λίγο… λιγάκι… λίγο μόνο, ίσα ίσα για να μπορεί από Δευτέρα πάλι να ξαναπάρει το πραγματικό του ανάστημα…
Τιμή και δόξα στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας…
Της διπλανής τρύπας… όπου κι αν μένει… όπως κι αν ζει, ό,τι κι αν κάνει ή νομίζει ότι κάνει…
Θα παραμένει ανώνυμος, θνητός, βροτός… θα παραμένει άγνωστος, απλοϊκός και ασήμαντος…
Καθώς τελικά, όπως κι αν το δει κανείς, το να σκίσεις το πέπλο που σε χωρίζει από την αθανασία, απαιτεί ένα απόθεμα ενέργειας, τρέλας και ευφυίας που θα πρέπει να πληρώσεις πολύ ακριβά…
Και τοις μετρητοίς…
Και ο σημερινός άνθρωπος, έχει μάθει να συναλλάσσεται με κάρτες…
9 σχόλια:
Θαυμάσιο κείμενο, μα πως να
το διαβάσουν οι πολλοί?
Αν αυτό γινόταν κάτι θα άλλαζε,
δυστυχώς είναι κολλημένοι στην
τηλεόρασή,μία σε κάθε δωμάτιο
να μη χάσουν κανένα... σκουπιδάκι,
που λες κι εσύ...
Αν και δεν τα πάω καλά με τις απαισιοδοξίες (πάντα κάπου βλέπω φως στο τούνελ), με εξέπληξες με την οργή και την ακρίβεια του λόγου σου. Εκπληκτικό κείμενο. Αγανακτισμένο κι επιθετικό, όπως πρέπει.
θα παραμείνει βουτηγμένος
στον αιώνιο φόβο ?
ή....επιτέλους θα κοιτάξει τον
εαυτό του στα μάτια και θ΄αντιδράσει, όπως μπορεί!
Αν μπορούσε τουλάχιστον να γίνει "γνωστός" στα ίδια του τα μάτια ...
αλλά αυτό κι αν είναι αδύνατο ε;
:)
Φίλη μου Frezia, χαίρομαι που σε ξαναβλέπω στο Νημερτή… μου είχες λείψει, ομολογώ… αυτό που ήθελα να προσθέσω, ως δικό μου σχόλιο, είναι πως με τούτες τις σκέψεις, δεν θέλω ούτε να ‘βγάλω την ουρά μου απ’έξω’ ούτε να το παίξω ο ‘ξεχωριστός’, ο ‘σπουδαίος’, ο ‘ψαγμένος’, ο ‘διαφορετικός’… θα κατανοήσω πάντως, κάποιον που θα με κρίνει αυστηρά. Ας το κάνει. Ας μου αναλύσει όμως και που διαφωνεί… σ’ευχαριστώ για την σκέψη σου…
Χαίρομαι φίλε Δείμε που το διάβασες έτσι το κείμενο… να σαι καλά!
Πολύ σπουδαίο το βιντεάκι για το φόβο Σιλένα μου… πολλά ευχαριστώ!
Ε, νομίζω πως έδωσες και την απάντηση meggie μου…
Δεν έλειψα πάντα εδώ είμαι,
σου το είπα από την αρχή,
διαβάζω τις αναρτήσεις σου,
με ενδιαφέρον και προσοχή.
Ασχετα αν δεν σχολιάζω.
Εκτιμώ πολύ τα γραφόμενα
σου,αν και δεν είναι πάντα
εύκολα,δεν πειράζει μαρέσουν
τα δύσκολα.
Λίγο στύψιμο του μυαλού
καλό κάνει,γλιτώνουμε,
από το αλτσχάιμερ.
Χα,χα....
Λυπάμε που το λέω αλλά η πείνα,η ανεργία, η δυστυχία ξυπνάει αυτούς που σήμερα ξενυχτάνε στην τηλεόραση και στα μπαράκια.Στο βάθος υπάρχει φως στο τούνελ θα έρθει ξαφνικά εκεί που ούτε αυτοί δεν το περιμένουν. Ας κρατήσουμε λίγο αισιοδοξία για ένα καινούριο αύριο γιατί αλίμονο μας!
Συμφωνώντας με τις απόψεις της “Frezia” και “ο δείμος του πολίτη” και ευελπιστώντας πως δεν θα μου κακιώσεις φίλε μου, το κείμενο σου δημοσιεύτηκε και στο www.logoclub.gr για να το διαβάσουν όσο γίνεται και περισσότεροι.
Την αγάπη μου
Καλά το είπες Frezia... διότι τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν τα ρημάδια... σε άλλους γρήγορα σε άλλους αργά... -από την άλλη, ενώ λένε πως όσοι σκέφτονται πολύ αργούν να... χαζέψουν, κάποιοι διαφωνούν... όσο περισσότερο έχεις βασανίσει τον εγκέφαλό σου λένε, τόσο πιο βάναυσο Αλτσχάιμερ σε περιμένει! Να σαι καλά φίλη μου... σ'ευχαριστώ!
να είμαστε αισιόδοξοι, θα συμφωνήσω Ρένα μου... να είμαστε... γιατί, στο κάτω κάτω, όσο απόθεμα... απαισιοδοξίας υπήρχε, σώθηκε...
Νίκο μου, καθόλου δεν σου κακιώνω... σ'ευχαριστώ για την πρωτοβουλία σου... με τιμάς πάντα με ξεχωριστό τρόπο!
και τη δική μου αγάπη έχεις... πάντα!!
Δημοσίευση σχολίου