Τρίτη, Αυγούστου 24, 2010

με αφορμή την πανσέληνο...


Thomas Mann Schopenhauer

7 σχόλια:

Νερένια είπε...

"φρουρώντας την ενότητα του Όλου"

αυτό ειναι πραγματικά η Σελήνη...

Ανώνυμος είπε...

λοιπων τι να πω

δυνατη αναρτηση ...

λοιπων ακου αυτο Φιλε μου ...

http://www.youtube.com/watch?v=bNw6QMK7wsI

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Αν τολμήσω ν'αγγίξω τις λεκτικες εικόνες ποιο φως θα με καψει πρώτο?..
Την Σελήνης ή της ποιητικής δεξιοτεχνίας του υπεροχου κειμενου της αναρτησης?....

Τολμάω λοιπόν...

Δίχως αιώρηση απόψε
σε ερειπωμένη κρυψώνα το Oριακό
απόδρασε από τον εαυτό του
και γλιτώνοντας την αυτοκτονία των γήινων υποθέσεων
ξεγλίστρισε ίσαμε το Φεγγάρι...

;Eπλασε νοητή αιώρα ψευδαισθησεων
και νανούρισε φοβίες ότι ταχα
το Σύμπαν συρρικνώνεται όπως η Ζωή..

Ένας άγγελος ψιθύρισε αλήθειες..
και το Οριακό σου Σκίρτημα αποκοιμήθηκε στη σκιά του ήλιου..
φορώντας κατασαρκα το γέλιο της Σελήνης..
Το Σύμπαν διαστελλεται..
όπως η σκεψη...

λύτρωση...
χαμόγελο..
κι ένα όνειρο παιδικής αυθαιρεσίας...


σσσσσσσσσσσσττττττττ...
φευγω πιο αθόρυβα...
μην ταράξω τις ίριδες στην επιφάνεια των υγρών ματιών σου
που διαβάζουν το παιδιάστικο τόλμημά μου...

Νimertis είπε...

Δημήτρη, ευχαριστώ πολύ για το link… πολύ δυνατό!


κι ένα όνειρο παιδικής αυθαιρεσίας...
λοιπόν Κάκια μου, αυτή η παιδική αυθαιρεσία μας κρατάει ακόμη ζωντανούς… ψέματα;
Και λέω ακόμη, μετά τους υπέροχους στίχους σου πως τα μάτια μου απολαμβάνουν το παιδιάστικό τόλμημά σου…
Σε φιλώ!

Wicca είπε...

Πέρασε η νύχτα, όμως μαγικά ακόμη έχω μέσα μου την αντανάκλαση του κειμένου. Σαν φεγγαράδα στο χρόνο!

Νimertis είπε...

Φεγγαράδα στο χρόνο! Πολύ όμορφο! Καλημέρα Γουίκα...