Τρίτη, Αυγούστου 10, 2010



«…Δε δέχουμαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγουμαι! Την αγωνία τούτη βαθιά, αιματερά να τη ζήσεις, είναι το δεύτερο χρέος.

Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει. μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.

Να υποτάξω τη γης, το νερό, τον αγέρα, να νικήσω τον τόπο και τον καιρό, να νιώσω με ποιους νόμους αρμολογούνται κι έρχουνται και ξανάρχουνται οι αντικαθρεφτισμοί που ανεβαίνουν από την πυρωμένην έρημο του νου, τι αξίαν έχει;

Ένα μονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία.

Αν ο νους δεν μπορεί, δεν είναι έργο του να επιχειρήσει πέρα από τα σύνορα την ηρωικήν απελπισμένην έξοδο, να ΄ταν να μπορούσε η καρδιά μου!...»



Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική

7 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

..."Πανοπλίζομαι
σημάδια της
νύχτας με
νύχια μαχαίρια
με Όχι - βροντές -
καταδιωκτικά ονείρατα

Δεν προσαρμόζομαι
δεν εφαρμόζομαι
δε χωράω -
εξέχουν τα
χέρια μου
τα δέκα μου δάχτυλα
καταδεικνύουν
ψευδείς κατηγόρους

Εξέχουν οι ορμές -
εφηβικές κι αδέξιες
ευθυτενείς και άδολες"...

Άρχοντά μου,
την αγάπη μου!

Ανώνυμος είπε...

Μόλις χτύπησες την ευαίσθητη χορδή μου...Το αγαπημένο μου βιβλίο κι ο αγαπημένος μου συγγραφέας.Πάντα τόσο παρανοϊκά λογικός.Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών..

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν ξερω κατα πόσο πιστευε ή εννοούσε ολα οσα εγραφε....πλεον τον εχω απομυθοποιήσει κι αυτον όπως και πολλα αλλα....δεν διατηρω θεους ή εστω ημιθεους
Το συγκεκριμενο βιβλιο ομως το διατηρω ακομα σαν ευαγγελιο.

Alex είπε...

να μπορούσα λέω να συλλογιζόμουν μια στιγμή μαζί του ..
πλούσιο πνεύμα , κι'όσο διαβάζω τα έργα του νιώθω πως ξεδιψά το πνεύμα και το σώμα μου , πολύ περίεργο !
θέλω επίσης να σας συγχαρώ για τα βιβλία που αγαπάτε , με βρίσκουν όλα σύμφωνη αλλά δεν βόλεψε ποτέ να σας το πώ !
καληνύχτα σας κύριε nimertis.

Ανώνυμος είπε...

η Ασκητική, βιβλίο "σταθμός" για πολλούς ανθρώπους, μου μιλάει κατευθείαν στην ψυχή και ένα μονάχα λαχταρίζω, να ανακαλύπτω την ομορφιά της ποίησης κάθε στιγμή!
να είσαι καλά

Νimertis είπε...

Πυρφόρα μου! Να λοιπόν γιατί δικαίως περηφανεύονται οι Κρήτες... να τι ψυχές ανασταίνονται σ'αυτό το τόπο... περηφανεύομαι κι εγώ που έχω λίγο αίμα κρητικό μέσα μου από την πλευρά της μάνας μου... Ευαγγελία μου!!! Την αγάπη μου!

Είναι η αλήθεια πως και για μένα ο Καζαντζάκης παραμένει εμβληματικός... αξεπέραστος θα έλεγα!!! Φλεγόμενη ψυχή, ανήσυχη, αντάρτισσα!!! Να σαι καλά Κάρμα Νιρβαμή

Χαίρομαι Αλεξ που βρίσκεις ενδιαφέρονται τα βιβλία που ανήρτησα και που αγαπώ... και αυτό που λες ότι ξεδιψά και το σώμα... εξαιρετικό!!

Πράγματι σταθμός τούτο το μικρό βιβλίο Silena... είναι μάλιστα ένα από τα βιβλία που διάβαζε ξανά και ξανά και ο πατέρας μου και, ομολογώ, με είχε επηρεάσει... την καλημέρα μου...

Νimertis είπε...

Ώστε επήλθε απομυθοποίηση ε Ρίκη; θα με ενδιέφερε αν μου το ανέλυες αυτό λιγάκι... όσο μπορείς και θέλεις βέβαια...