όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, με την ευκαιρία των αγώνων του Μουντιάλ, οργίασαν τα πολύχρωμα μπλουζάκια, οι σημαίες, οι εμφανίσεις... είναι πολύ όμορφο όλο αυτό το πανηγύρι των χρωμάτων... που και που τουλάχιστον... το άρθρο που ακολουθεί είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον...
Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Ας δούμε τις επιδράσεις 5 βασικών χρωμάτων στην ψυχολογία του ανθρώπου:
ΓΑΛΑΖΙΟ: Είναι το χρώμα του πνεύματος. Το σύμβολό του στοχασμού, της προσευχής και του ουρανού. Σχεδόν κάθε είδος γαλάζιου είναι καλό αλλά οι βαθύτερες αποχρώσεις του είναι καλύτερες. Το ανοιχτό γαλάζιο δείχνει μικρό βάθος και έναν αγώνα προς την ωριμότητα. Εκείνοι με την βαθιά απόχρωση γαλάζιου έχουν βρει το έργο τους κι έχουν συμμετοχή σ' αυτό. Είναι κυρίως πνευματικά προσανατολισμένοι. "Το γαλάζιο είναι το χρώμα της συμπαντικής έλξης" σύμφωνα με τον Μπίρρεν. Είναι, ακόμα, το χρώμα της απελευθέρωσης, του συντηρητισμού και της αποδοχής των υποχρεώσεων.
ΠΡΑΣΙΝΟ: Είναι ο κραδασμός της ζωής στην ανάπτυξη. Το καθαρό σμαραγδένιο πράσινο, ιδιαίτερα αν έχει μια χροιά γαλάζιου, είναι το χρώμα της θεραπείας. Είναι χρήσιμο, δυνατό και φιλικό. Έχει την συμπαντική έλξη της φύσης με την αίσθηση της ισορροπίας και της ικανότητας. Όσοι αγαπούν το πράσινο πιθανόν κατοικούν στο μεγάλο δάσος της ανθρωπότητας. " Είστε ένας αξιοσέβαστος γείτονας, κατασκευαστής σπιτιών, γονέας, ψηφοφόρος, κηδεμόνας, συνεργάτης". Η "πράσινη" προσωπικότητα προσπαθεί να υπερνικήσει την αντίθεση με σκοπό να επιτύχει αναγνώριση.
ΚΙΤΡΙΝΟ: Είναι το χρώμα της ενέργειας ή του σεξ. Μπορούμε ν' αποδώσουμε στο κίτρινο τα θετικά στοιχεία της δημιουργικότητας, εφευρετικότητας, επινοητικότητας, ανεξάντλητης ενέργειας, δύναμης ισχύος, θάρρους, αυτοπεποίθησης και δύναμης του χαρακτήρα. Επίσης, σ' αυτό αποδίδονται τα αρνητικά χαρακτηριστικά της διαμάχης, εριστικότητας, δογματικότητας και του θυμού. Το άτομο που προτιμά το κίτρινο έχει την τάση να είναι απόμακρο από τους άλλους. Έχει τις καλύτερες προθέσεις αλλά σπάνια κάνει οτιδήποτε γι' αυτές. Το να απορρίπτει κανείς το κίτρινο, είναι σαν να απορρίπτει το καινούριο και την καινοτομία.
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Είναι το χρώμα του ήλιου. Είναι ένα ζωτικό και γενικά ένα ωραίο χρώμα που δείχνει περίσκεψη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Το χρυσαφένιο πορτοκαλί είναι ζωτικό και δείχνει αυτοέλεγχο. Ενώ το καφετί πορτοκαλί δείχνει μία έλλειψη φιλοδοξίας και μία στάση αδιαφορίας. Το άτομο που προτιμά το πορτοκαλί θέλει να επιτύχει σε οτιδήποτε ασχολείται. Αναζητά την διέγερση και αναζητά να βιώσει πλήρως την ζωή. Είναι ένα πνεύμα που αγαπά την ελευθερία, που χαίρεται να έρχεται σ' επαφή με τους άλλους, είναι εκ φύσεως ενθουσιώδες και ανταποκρίνεται σε οτιδήποτε νέο και συναρπαστικό. Αυτό το άτομο είναι αισιόδοξο για το μέλλον του, αναζητώντας να επεκτείνει συνεχώς τις δραστηριότητες του και έχει πολλά ενδιαφέροντα.
ΚΟΚΚΙΝΟ: Είναι ένας κραδασμός ώθησης που συνδέεται με την επιθετικότητα και την κατάκτηση. Είναι ένα ερεθιστικό χρώμα. Ο κόκκινος κραδασμός είναι το πνεύμα της δραστηριότητας, μια κινητήρια επιρροή. Μια προτίμηση γι' αυτό το χρώμα τονίζει μια δυνατή σεξουαλική ορμή, μια δημιουργικότητα, μία επιθυμία για νέα πράγματα και νέους φίλους, για ταξίδια και αλλαγές ακόμα και στο περιβάλλον. Στην αρνητική του όψη υπάρχει μία επιθετική, πολεμοχαρής στάση, εγωκεντρικότητα και αστάθεια. Μπορεί να υποδηλώνει ενδιαφέρον για τα μυστικιστικά και τα απόκρυφα. Οι "κόκκινες" προσωπικότητες θέλουν να είναι οι εμπειρίες τους τέλειες και πλήρεις.
Το χρώμα είναι η ουσία της δύναμης και της ζωής γύρω μας. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε χρωματικό κραδασμό εποικοδομητικά ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε καταστροφικά. Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σε αρμονία με την δημιουργική δύναμη ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε εγωιστικά και για ιδιοτελείς σκοπούς. Η επίγνωση αυτής της αρχής μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερες ικανότητες για περισσότερη αρμονία.
Πηγή : Edgar Cayce, Color and the Edgar Cayce Readings.
13 σχόλια:
Πολύ γοητευτική ανάρτηση με τόσα χρώματα. Σκέφτομαι όμως αν τα χρώματα που βλέπουμε ανταποκρίνονται στην αντικειμενική πραγματικότητα. Επειδή το ανθρώπινο μάτι βλέπει περιορισμένο εύρος χρωμάτων θα ήθελα να ξέρω πως θα ήταν αν βλέπαμε όλο το εύρος των χρωμάτων.
έχεις το δίκιο σου φίλε Κώστα όσον αφορά στο εύρος των χρωμάτων που βλέπουμε... όμως και όσα βλέπουμε είναι υπέροχα... σε μια γκριζόμαυρη πραγματικότητα ολόγυρα, σε μια ολοένα αυξανόμενη κατάθλιψη -που τεχνηέντως επιχειρείται να γίνει κατάσταση ζωής για τα επόμενα 20 χρόνια- χρειαζόμαστε χρώματα... και όσα εκείνα συμβολίζουν... την καλησπέρα μου!
Εξαιρετικό!
Κάθε φορά που σε επισκέπτομαι, όλο και κάτι καινούργιο μαθαίνω!
Ευχαριστώ!
καλημέρα Κίρκη!!! περισσότερο χρώμα λοιπόν... το έχουμε ανάγκη... πολλά φιλιά!
Νημερτή,
προτιμώ πάντα το γαλάζιο, εμπνέομαι απο το κόκκινο ειδικά προς τις σκούρες αποχρώσεις του (βλεπεις και στο μπλογκ μου έχω βάση το μπορντώ-βυσσινί), αλλά η μεγάλη μου αγάπη είνα το χρυσό. Δεν ξέρω που με κατατάσσουν αυτές μου οι χρωματικές επιλογές, αλλά γεγονός είναι πως όταν γράφω βλέπω το ουράνιο τόξο...όπως κι εσύ και πολλοί άλλοι φαντάζομαι.
ενδιαφέρουσα ανάρτηση και πολύ αισιόδοξη!
καλό Σβκ! με πολύ γαλάζιο!
καλησπέρα, όμορφη χρωματιστή ανάρτηση. Τα χρώματα για μένα είναι η τέχνη της φύσης ειδωμένη από διαφορετικό πρίσμα για τον καθένα. Τα αγαπημένα μου χρώματα είναι το μωβ και το λευκό αλλά και το πορτοκαλί, όμως πιστεύω πως είναι θέμα σχετικό με το πώς νιώθουμε την κάθε στιγμή. Δε νομίζω ότι μας αρέσουν τα ίδια χρώματα κάθε στιγμή, θυμάμαι τον εαυτό μου μια περίοδο της ζωής μου, που φορούσα μόνο μωβ! Όπως πιστεύω επίσης ότι θα πρέπει κάποιες στιγμές να βγάζουμε τελείως το χρώμα από το πεδίο μας, για να μπορούμε να το βιώσουμε πιο έντονα μετά.
Σου εύχομαι καλό και χρωματιστό βράδυ!
φίλη μου Ανάσα ήθελα πριν απ΄όλα να σου πω κάτι που εντόπισα στο ιστολόγιό σου... στο σχόλιό μου που έχεις αναρτήσει [ως sanyasin αν θυμάσαι στο Ανεμολόγιο] η λέξη ενάργεια έχει γίνει ενέργεια και απλά, δεν αποτυπώνει τη σκέψη μου... ύστερα να σου πω ότι κι εγώ δεν έχω ένα μονάχα χρώμα αγαπημένο... αλλά το πιστεύω ότι σε εμπνέει και σε εφελκύει το ουράνιο τόξο... σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου...
----------------------------------
ενδιαφέρουσα η σκέψη σου Silena μου... ναι, κι εγώ είχα κάποτε πέσει στη μονοχρωμία αλλά τα τελευταία χρόνια μου αρέσουν πολλά χρώματα... και νομίζω τα περιέχουμε όλα!!! σ'ευχαριστώ!!
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση. Νομίζω
ότι τα χρώματα είναι,συνδεδεμένα με τη ζωή του καθενός.Δεν ξέρω γιατί αλλά αγαπώ το γαλάζιο, ίσως επειδή λατρεύω τη θάλασσα.Την Καλησπέρα μου Νημερτή.
φίλη μου Ρένα, νομίζω ότι το γαλάζιο κυριαρχεί και στο μπλογκ σου... σ'ευχαριστώ πολύ...
Τι το θέλουμε το χρώμα, Νημερτή;
Όλα τα τέλεια δίδυμα είναι ασπρόμαυρα.
Νύχτα - Μέρα.
Έρωτας - Μίσος.
Ζωή - Θάνατος.
ώστε, τι το θέλουμε το χρώμα, ε Γκούφη; ε, λοιπόν το θέλουμε φίλη μου αγαπημένη! θα σου φυλάξω εσένα το μαυρόασπρο και'γω θα πάρω τα πορτοκαλί... καθώς πορτοκαλί είναι και το χρώμα της ενόρασης και της μυητικής αφύπνισης... [κάτι ξέρουν οι Γκελούκπα στο Θιβέτ... ε, μα...]
Nημερτή,
χαίρομαι που το επεσήμανες, θα το διορθώσω αμέσως!
ευχαριστώ!!!
...και για το ουράνιο τόξο!
;-)
Ωραία, λοιπόν, Νημερτή.
Δεν θα τσακωθούμε και στη μοιρασιά.
Δημοσίευση σχολίου