Μόλις σήμερα το
πρωί ‘έπεσα πάνω’ σε μια συζήτηση στην δημόσια τηλεόραση… η αφορμή ήταν τα όσα
γίνονται στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή που για μια ακόμη φορά δοκιμάζουν
το μυαλό και τις ήσυχες συνειδήσεις των καλοβολεμένων αστών και των ‘βαθυστόχαστων’
καθηγητών που περισσότερο μπερδεύουν όσους τους ακούν παρά φωτίζουν τα σκοτεινά
δωμάτια. Και με την Συρία, τους σουνίτες και τους σιίτες, περάσαμε στην ‘τολμηρή
και αιχμηρή και ανατρεπτική σκέψη του Λεωνίδα Κύρκου’ που μας λείπει τόσο πολύ
που δεν κοιμόμαστε το βράδυ –όχι πως φταίει ο καύσωνας βέβαια. Και μετά τις βαθύπλοκες
μπούρδες που ειπώθηκαν σχετικά με το ‘πόσο αναγκαία θα ήταν η σκέψη και η
σύνθεση του Κύρκου σήμερα’, η συζήτηση πέρασε ως συνήθως στο απαραίτητο και
ηδονιστικό αυτομαστίγωμα… δηλαδή στην Ελλάδα και το μεγάλο της σκάνδαλο – για τον
κ. Νίκο Δήμου τουλάχιστον – που είναι πως ‘επιμένει’ να αρνείται να ενταχθεί στη
νεωτερικότητα και εμφανίζει μεσαιωνικές δομές και ζει στη ‘φαντασιακή της πραγματικότητα’.
Οι έλληνες - που δεν είναι έλληνες βέβαια, όπως πρέπει να τονίζεται όταν είσαι
σε ‘σοβαρό’ πάνελ ανάμεσα σε ανθρώπους με σπηλαιώδες βάθος σκέψης - αλλά Ρωμιοί
και καθυστερημένοι και όλα τα σχετικά – είναι ένα παγκόσμιο παράδοξο τελικά. Ένα παράδοξο που έρχεται κόντρα σε κάθε
σχεδιασμό, κάθε ανάλυση και κάθε ‘εφαρμογή’. Οι έλληνες δεν είναι ‘εύκολοι’,
δεν είναι ‘διαχειρίσιμοι’, δεν είναι πειθαρχικοί. Με μια έννοια, επιμένουν να
θέλουν να… ζουν ενάντια σε κάθε πρόγραμμα επιβίωσης των ‘ζόμπι’ αρχιμηχανικών…
θεωρίες συνωμοσίας, θα πει κανείς στις οποίες είμαστε ευόλισθοι και δεν αργούμε
να υιοθετήσουμε το παράλογο αρνούμενοι να δούμε το προφανές.
Και για κάποιους
κυρίους και κυρίες με χοντρές καταθέσεις, υψηλές αποδοχές και κοσμοπολίτικη
συνείδηση, το προφανές που θα πρέπει να αποδεχτούν οι έλληνες είναι να τους ανατρέπουν
σε μια νύχτα κάθε έννοια αξιοπρεπούς διαβίωσης – γιατί ‘κάναμε πάρτι’ και τώρα
πληρώνουμε το λογαριασμό – και να το δέχονται χωρίς αντίδραση. Να τους υποθηκεύουν
το μέλλον για 40 χρόνια και να μην είναι τόσο ‘ορθολογιστές’ να το υποδεχτούν
με χαρά.
‘Αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι ο ορθολογισμός και το ήθος’ είπε ο κ. Δήμου και όλοι ένευσαν καταφατικά κατασυγκινημένοι.
‘Αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι ο ορθολογισμός και το ήθος’ είπε ο κ. Δήμου και όλοι ένευσαν καταφατικά κατασυγκινημένοι.
Ήθος είναι
λοιπόν να οδηγούνται άνθρωποι με νοητική ή σωματική αναπηρία στην εξόντωση και
αυτό να πρέπει ‘ορθολογικά’ να το πιπιλίσουμε στο κεφάλι μας και να το
αποδεχθούμε ευχαρίστως (σε τι διαφέρουν στο σημείο αυτό, αναρωτιέμαι από τις θεωρίες
ευγονικής που θέλει να εφαρμόσει η Χρυσή Αυγή;).
Ήθος είναι να
οδηγούνται άνθρωποι στο ‘απονενοημένο’ αλλά ‘τα ποσοστά των αυτοκτονιών είναι
χαμηλά στην Ελλάδα ακόμα’… (πόσο ελεεινό και τρισάθλιο να μιλούν κάποιοι με
όρους στατιστικής όταν αναφέρονται σε ανθρώπινες ζωές… πόσος κυνισμός ακόμη
περισσεύει;)
Ήθος είναι να
ξενιτεύονται τα καλύτερα μυαλά της χώρας ως διέξοδο από την μαύρη κατάθλιψη της
‘νεωτερικής’ σύγχρονης Ελλάδας…
Ήθος είναι να
σου αρπάζουν τους κόπους μιας ζωής σε μια νύχτα και εσύ το πρωί να ξυπνάς
τραγουδώντας και σφυρίζοντας ‘always look on the bright side of life’
καθώς θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι Πάιθονς…
Όλο τούτο
μοιάζει με εκείνη την τρελή ιστορία που ένα ζευγάρι καβγαδίζει θυελλωδώς και κάποια στιγμή η
γυναίκα βγάζει ένα περίστροφο, πυροβολεί τον άντρα, εκείνος πισωπατεί, πέφτει
από το μπαλκόνι και σκάει με πάταγο στο πεζοδρόμιο. Η γυναίκα πάει στο μπαλκόνι, κοιτάζει
το άψυχο σώμα του πρώην συντρόφου της και του φωνάζει:
«Θα μπορούσες να
κάνεις λιγότερο θόρυβο!!»
12 σχόλια:
Το ήθος που χάσαμε σαν έθνος,σαν Έλληνες,σαν προσωπικότητες που τις κατασπάραξαν κάποια θηρία φίλε μου..μεγάλο κρίμα..εχεις υπέροχη δυνατή πένα και πιστεύω να τα πούμε..αν μη τι άλλο μέσα στο χάος υπάρχουν και κάποια αστέρια που λάμπουν και αυτό είναι κάτι που με παρηγορεί..καλό σου βραδάκι..και συνέχισε έτσι..Δυνατός!
Το ανάποδο του “Ήθος” είναι “Σοθή”
Έτσι, μόνο αν ξαναβγεί στην επιφάνεια το αληθινό Ήθος ίσως σωθεί αυτός ο τόπος.
Όμορφη Ανατολή να έχεις.
Φίλη Kate σ'ευχαριστώ θερμά για τα πολύ όμορφα λόγια σου... με τιμούν ιδιαίτερα... να'σαι καλά!
πολύ εύστοχο Αοράτη μου... από τις αγαπημένες μου ευχές αυτή και είναι δική σου... σ'ευχαριστώ από καρδιάς...
Καλώς το διαισθάνθηκες φίλε μου ότι θα γίνουμε φίλοι..με συναρπάζει ότι γράφεις..τα "κύτταρα"με ενθουσίασαν και πως απογείωσες με τους τέσσερις τελευταίους στίχους στο "ψυχονομείο"την ποιήσή σου με τόση ευαισθησία..θεία έμπνευση!σέυχαριστώ μέσα απ'την καρδιά μου για τα εγκάρδιά σου σχόλιο στο blog μου..με τιμάς ιδιαίτερα..με συγκίνησε επίσης που ο Α.Σικελιανός έχει πρώτη θέση στο ιστολόγιό σου..η μητέρα μου ποιήτρια και λογοτέχνης έχει δώσει πολλές διαλέξεις για τον 'Αγγελο,την Άννα Σικ. το έργο τους και την ζωή τους στον Φιλ.Σύλλογο Παρνασσό ακόμα και στους Δελφούς..κυριολεκτικά έχω μεγαλώσει με την ποιησή του γιαυτό και συγκινήθηκα ιδιαίτερα μπαίνοντας στον δικό σου αξιόλογο μαγευτικό χώρο..σιγά -σιγά θα σε μελετήσω..άργησα λίγο να σε βρω αλλά να που έγινε κι αυτό..θα χαρώ να τα λέμε φίλε μου.
αγαπητή φίλη Kate είναι από τα συναπαντήματα για τα οποία αξίζει κανείς να επιμένει και να μένει στον αχανή ιστοχώρο... χάρηκα για τα όσα διάβασα για τη μητέρα σου αλλά και τα ζεστά σου λόγια για τη γραφή μου... θα χαρώ κι εγώ πολύ να τα λέμε φίλη μου! σ'ευχαριστώ πολύ!
Το δυστύχημα είναι πως μας λείπει όχι το ήθος όπως το εννοούν οι πουλημένοι ή παράφρονες σαν τον κάθε Ν. Δήμου, αλλά το ήθος με την κλασική έννοια. Δεν είμαστε λαός με ήθος πια. Ούτε σαν τους ηρωϊκούς Σύριους που αντιστέρκονται στους αμερικανοκίνητους ισλαμοχασάπηδες ούτε σαν τους αποφασισμένους Αιγύπτιους ούτε σαν τους Ιταλούς που δεν επέτρεψαν να γίνει η Ρώμη κι όλη η ονειρεμένη Ιταλία χαβούζα σαν την Αθήνα, ούτε σαν τους Ευρωπαίους γενικά ούτε σαν τους Σέρβους και τους Σλάβους γενικά ούτε σαν τους Ρώσους που δεν ανέχτηκαν το Γιέλτσιν για δεκαετίες αλλά απαλλάχτηκαν γρήγορα ούτε σαν τους Τούρκους. Όλοι αυτοί έχουν μια αίσθηση του δημόσιου και εθνικού συμφέροντος και θα είχαν πραγματικά κρεμάσει τύπους σαν τον ΓΑΠ π.χ. Εδώ δύναμη αντίστασης έφτασαν να θεωρούνται τα εγκάθετα τσόλια του Σόρος, οι δολοφόνοι προβοκάτορες της μαρφίν. Κι ο κόσμος υποτάσσεται στη μοίρα του.
φίλη popaia με σκληρότητα μεν αλλά ενάργεια αποτύπωσες μια πραγματικότητα που μας πληγώνει αλλά για την οποία λείπει και ο στοχασμός και η αποφασιστικότητα να την αλλάξουμε... όμως, εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε που δίναμε τα 48άρια στους ΠασοκοΝουδούδες; εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε που τους βλέπαμε να μας φτύνουν και λέγαμε ότι βρέχει; όμως, η φρίκη είναι πως την πληρώνουν όλοι... και όσοι δεν είχαν καμιά ανάμιξη είναι στο απόσπασμα... και αληθινά αναρωτιέμαι κι εγώ τι συμβαίνει και είμαστε τόσο... σιωπηλά θυμωμένοι; τόσο βαθιά έφτασε η πώρωση; ίσως αυτό να είναι ένα πολύ απογοητευτικό συμπέρασμα... ίσως η επόμενη γενιά να αντιδράσει... ίσως μετά από τρεις γενιές...
σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου...
Αγαπητέ φίλε πόσο δίκιο έχεις. Δυστυχώς η ελληνική διανόηση -που δίνει και κάποιο ρυθμό στην νεοελληνική θολοκουλτούρα- είναι η κύρια αιτία αυτής της κατάστασης. Το νέο ακμάζον είδος που το ονομάζω Homo Graeculus eurolagnous ή πιο απλά ευρολιγούρης, αν και υπήρχε ανέκαθεν, τελευταία ευδοκιμεί ιδιαιτέρως. Έχει σαν γκουρού τους διάφορους Δήμου, Ράμφους, Χωμενίδηδες κλπ. Μιλά στυνεχώς για την νεωτερικότητα, την οποία φευ, δεν διαθέτομεν επαρκώς,παριστάνει τους "ψαγμένους, εναλλακτικούς", αν και είναι εντελώς συστημικοί, λατρεύει οτιδήποτε "ευρωπαϊκό", ανοίγοντας το στόμα μια πιθαμή όταν βρεθεί στο εξωτερικό θαυμάζοντας τα "επιτεύγματα", ενώ παράλληλα μισεί ό τι το ελληνικό και ντρέπεται στην ουσία για την καταγωγή του. Είναι αυτός ο νεοραγιαδισμός που σε συνδυασμό με την εγχώρια πλύση εγκεφάλου της πασοκονουδού μέσω των ΜΜΕ και τα "περήφανα" γηρατειά που φοβούνται λέγοντας: "μα καλά να ξεσηκωθούμε τώρα; κάτσε εκεί που είσαι...", ο οποίος έχει κάνει μια ολόκληρη κοινωνία να μην αντιδρά σε τίποτε και να απολαμβάνει(;) το μοιραίο...
μια πλήρης ανάλυση ήταν αυτή φίλε μου αγαπημένε Παναγιώτη η οποία τα είχε όλα και σε σωστές δόσεις... και παρότι έχω δηλώσει στο παρελθόν ότι τη σκέψη του Ράμφου ειδικά την έχω παρακολουθήσει σε κάποια βιβλία του με ενδιαφέρον, η εξέλιξή του με έχει απογοητεύσει εντελώς... το μόνο που λείπει είναι να του δοθεί κι ένα υπουργείο να κάνει τη δουλειά του ο άνθρωπος... και γιατί όσο γερνάμε Παντ γινόμαστε τόσο αντιδραστικοι; θέμα ανάρτησης αυτό... θυμάμαι που το έλεγε ο Λιαντίνης με πίκρα για τον Καβάφη που υπεραγαπούσε... όσο γερνούσε ο ποιητής γινόταν όλο και πιο... ανθρωπάκι, ας μου συγχωρηθεί ο όρος...
(συνέχεια)
φαίνεται φίλε μου αγαπημένε Παντ ότι και για τους ανθρώπους της διανόησης ισχύει ο καταθλιπτικός νόμος της φθοράς και της σήψης αλλά και στον πνευματικό κόσμο τους και όχι μόνο στο σώμα... οι μεταλλάξεις τους είναι εντυπωσιακές... είδα σε ομιλία του Σκάι τον Ράμφο να γκρινιάζει μισή ώρα επειδή... είναι βρώμικα τα κτήρια των σχολείων!!! αυτό δείχνει πως ο άνθρωπος... εξεμέτρησε το ζην!! λέμε δηλαδή, μην τον πεθάνουμε κιόλας... απλά, δεν έχει πια να πει τίποτε άλλο... ως εδώ και μη παρέκει!
χάρηκα που είδα το σχόλιό σου φίλε μου... είσαι πάντα στη σκέψη μου και έχεις την αγάπη μου!
Έτσι ακριβώς φίλε μου, για να δευτερολογήσω και εγώ. Και μόνο το γεγονός ότι καλείται συνεχώς ο συγκεκριμένος "διανοητής" στον ΣΚΑΙ για να μιλήσει όπως πάντα για τον χρόνο (όλο αυτό λέει) και για το αν η κρίση "θα μας κάνει πιο ανθρώπους βρε αδερφέ", τα λέει όλα. Πιο συστημικός πεθαίνεις! Τα ίδια λέει και η Βούλτεψη!! Άσε που δήλωσε ότι "ο Σαμαράς τον έχει εκπλήξει ευχάριστα!" Και εκεί έσβησαν οι τηλεοράσεις, αν δεν έσπασαν...
Δημοσίευση σχολίου