της κράτησε το χέρι
και άρχισε να της μιλά
"πολλές είναι οι φορές που στάθηκα αναποφάσιστος
διλημματικός
στον κόμβο ενός Υ
και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να ακολουθήσω το δεξί
ή το αριστερό σκέλος...
είχα βλέμμα και για τα δυο
είχα ενέργεια
είχα 'παύση' αρνήσεων
καμιά εσωτερική αντιπολίτευση...
αναρωτιόμουν
πώς επιλέγει κανείς;
πως 'διαλέγει';
ή ποιος τον διαλέγει
ποιος επιλέγει για λογαριασμό μας;
ήρθε η μέρα που
άκουσα και κάτι... καινούργιο
κάτι παράξενο, κάτι πρωτόφαντο
έναν... παφλασμό...
κάτω απ'τα πόδια μου...
λες και το έδαφος έβραζε
λες και η γη ετοιμαζόταν να υγροποιηθεί
να γίνει μια ρευστή απεικόνιση της αντίληψης...
μια ποιητική απόδοση της πραγματικότητας...
φοβήθηκα...
κι ύστερα
σαν από κάποιο μεγα-προβολικό μηχάνημα
τον... είδα
έτρεχε, υπέροχα αφρισμένος
μπροστά μου
κάτω μου...
ένας ποταμός!
από που ερχόταν;
που πήγαινε;
το συναίσθημα δεν ήταν απλά λυτρωτικό
ήταν μια διάνοιξη όλης της ύπαρξης
μέθεξη!
λες και υπήρχαν χιλιάδες μικροσκοπικά άλογα
που οι χαίτες τους ανέμιζαν
τα νερά του κάλπαζαν μπροστά...
και ακολουθούσαν την πορεία
που θα έπαιρνα
έτσι κι αλλιώς!"
"και... τι έγινε μετά;" τον ρώτησε
"δεν κράτησε πολύ τούτη η εμπειρία
κράτησε ίσως όσο μπορούσα να την αντέξω...
κατάλαβα...
αντιλήφθηκα...
τούτη είναι η αληθινή μύηση
να δεις κάποτε
να αξιωθείς να δεις
τον δικό σου υπόγειο ποταμό
να τον ακούσεις
να τον υποδεχτείς
να μην τον φοβηθείς!
εκεί
το Μέγα Αρσενικό που βρυχάται την διαιώνιση
εκεί
το Αιώνιο Θηλυκό που γονιμοποιεί το Άπειρο
εκεί όλες οι πρωτοπηγές του παραδείσου
εκεί όλες οι Υγρές Φωτιές της κόλασης
εκεί όλο το διανόημα του γνωστού
και τα κατηγορήματα της σκέψης
εκεί ο μελαγχολικός στοχασμός του φιλοσόφου
η ανάσα του ποιητή
καθώς αφουγκράζεται το είναι του
εκεί
η περιπέτεια του ασκητή
στο απειροδιάστατο κελί του
εκεί
και το μοναχικό τραγούδι των αδελφών μας βάρδων
που κανείς ποτέ
δεν συγκρίθηκε μαζί τους
στην αποκοτιά
να προκαλούν το Απρόσιτο...
εκεί ο έρωτας
εκεί το λάθος
εκεί το πρώτο σου φιλί
εκεί ο ρόγχος του τέλους"
σταμάτησε για λίγο
κι ύστερα πάλι είπε...
"ναι...
να τον ακούσεις
να τον δεις!
κι ίσως
ίσως λέω
κάποια μέρα
να έχεις τα κότσια
ολόγυμνος
να βουτήξεις μέσα του
ολόκληρος!"
"κι αν αυτό... αν αυτό σημαίνει..."
"θάνατο;
όχι, δεν έχει τη φορεσιά του θανάτου
όλο αυτό το γιορτάσι...
ζωή
που όλα τα περιέχει
αλλά απαιτεί
το άλμα..."
έτσι της είπε
και έμειναν ώρα σιωπηλοί...
φεβ2012
"Raging Rush"
17 σχόλια:
Θα μπορούσε να είναι ένας διάλογος μακρόσυρτος και αναλυτικός, αλλά το ίδιο το "συμπέρασμα" είναι που αναιρεί κάθε μακρόσυρτο..Είναι το θέμα της απόφασης ένα απο τα ουσιαστικότερα θέματα του στοχασμού, αλλά τελικά νομίζω μόνο ο ποιητικός στοχασμός μπορεί με μια "μεταφορά" να ορίσει το πλαίσιό της. Η ροικότητα δεν αρκεί να γίνει ορατή, ούτε η περίφημη στάση του Φιλοσόφου μέσα στο ποτάμι μπορεί να μας λύσει το αίνιγμα. Σημασία έχει να βουτήξει κανείς μέσα στο ποτάμι του, να ταυτιστεί με τη ροή του, και όχι απλά να την "γνωρίσει". Ένα είδος άσκεπτης δράσης, άσκεπτης στον βαθμό ακριβώς που η σκέψη ή ο "νούς" εμποδίζει τη δράση. Η δράση, όπως υποψιάζομαι ότι θεωρείς, δεν είναι προιόν μιας προτέρας θέασης, αλλά μια εφόρμηση στο εσωτερικό γίγνεσθαι, το οποίο παρεπιπτόντως δεν μπορεί τελικά να παραμείνει "εσωτερικό"...Θα ήθελα κάποια στιγμή να ξεδιπλώσεις τις σκέψεις σου, ως βιωματικού εσωτεριστή και όχι μόνον ως στοχαστή, για την σχέση εσωτερικού-εξωτερικού, για το πόσο τελικά μπορεί κανείς να ορίσει κάτι ως εσωτερικό και κάτι ως εξωτερικό, ειδικά σε τέτοιες χειμαρώδεις μορφές..Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον (λερωμένη λέξη κι αυτή: "ενδιάφερον"..είναι όμως ακριβής σε αυτή την περίπτωση. Είναι βαθιά η απορία μου, όσον αφορά το θέμα αυτό, ειδικά όταν μιλάμε για τον "ποταμό")
ναι Ιωάννη μου, ίσως έχει έρθει η στιγμή αυτό που λες να το κάνω... για τη σχέση εσωτερικού - εξωτερικού που τόσο εναργώς περιγράφεις...
" Η δράση, όπως υποψιάζομαι ότι θεωρείς, δεν είναι προιόν μιας προτέρας θέασης, αλλά μια εφόρμηση στο εσωτερικό γίγνεσθαι..."
εφόρμηση...
θα τολμούσα να πω και κάτι πιο... επικίνδυνο φίλε μου... πως είναι μεν άσκεπτη η δράση ακριβώς επειδή έχει ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος, έχει 'καεί' με μιαν έννοια... η δράση μεταβολίζει όλη την αποθηκευμένη ενέργεια, την αξιοποιεί, την μετασχηματίζει... σε κείνο το κρίσιμο σημείο όπου 'και τα εφτά σώματα ευθυγραμμίζονται' καθώς ίσως θα έλεγε ο μεγάλος Ελιφάς Λεβί... απρόσιτες περιοχές, ίσως πει κανείς... αποκρυφισμός, θα πει άλλος...
είναι απλά η στιγμή όπου 'βλέπεις' τον ποταμό σου, δεν χωράει άλλη υπόκριση, δεν υπάρχει καν άλλο περιθώριο...
σ'ευχαριστώ πολύ για τα όσα σημειώνεις που μου δίνουν τροφή για νέες καταρριχήσεις...
έχεις την αγάπη μου...
Μου άρεσε πολύ η στροφή με τα μικροσκοπικά άλογα (άκρως πρωτότυπη) και με το Μέγα Αρσενικό... Πολύ όμορφο ποίημα και μεστό νοημάτων.
σ'ευχαριστώ φίλε μου δείμε... να'σαι καλά...
"όχι, δεν έχει τη φορεσιά του θανάτου
όλο αυτό το γιορτάσι...
ζωή
που όλα τα περιέχει
αλλά απαιτεί
το άλμα..."
Όλο αυτό το Γιορτάσι.... έτσι φίλε Νιμερτή είναι το "Κρυφό αυτό Παρορμητικό Ποτάμι" της ζωής, γεμάτο χείμαρρους κι εκπλήξεις, κι όταν φτάσει εκείνη η μαγική στιγμή να κάνει κανείς το γενναίο Άλμα, τότε πια δεν θα είναι σαν κι εμάς.... θα έχει πλέον αγγίξει την Υπέρβαση.
Άλλη μια Υπέροχη Ανάρτηση.
Σε καλησπερίζω/μερίζω!
"θάνατο;
όχι, δεν έχει τη φορεσιά του θανάτου
όλο αυτό το γιορτάσι...
ζωή
που όλα τα περιέχει
αλλά απαιτεί
το άλμα..."
Σαν θα βγούμε στην κοίτη του ποταμού
και σαν δροσιστούμε μες τη μέθεξη της γνώσης θα έχουμε κατακτήσει ένα ακόμα πόντο ζωής
Ας κάνουμε το άλμα κι ας μην δειλιάσουμε
Υπέροχο αδερφέ μου
φιλιά πολλά
ναι αοράτη μου αγαπημένη... σε τούτη την Υπέρβαση σαν μπροστά σε μια μεγάλη πύλη ο άνθρωπος... και έρχεται η στιγμή που το είναι του τον παίρνει απ'το σβέρκο και τον ρίχνει μέσα... ή δεν μπορεί παρά στέκεται και περιμένει...
πάντα μπροστά σε ένα μεγάλο, ισόπλευρο, μυητικό Υ... να'σαι καλά...
όπως το σημειώνεις αδελφή μου Ελένη... ας κάνουμε το άλμα... ας το πει αυτό το είναι μας και το είναι μας ας το ακούσει...
ο νους δεν φτάνει...
Καταπληκτικο. Αυτος ο κομβος σε σχημα y με τα δυο σκελη του αριστερο και δεξι...Η ματαιότητα της ύπαρξης σε μερικές γραμμες.
Καλο βραδυ αγαπητέ!
να'σαι καλά περήφανή μου μανιάτισσα... όσο για το Υ είναι, όπως ίσως γνωρίζεις, ένα μεγάλο κεφάλαιο που αφορά και τα Μείζονα Μυστήρια της Κόρης...
σ'ευχαριστώ!
"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά " είχε πει ο Ελύτης που σαν σημερα γεννήθηκε, εγώ εύχομαι -και νομίζω πως και η δική σου γενέθλια ημέρα πλησιάζει, να επιτύχεις το ίδιο με τους, ή πάνω απο, τους ποταμούς σου νιμερτή μου...σε φιλώ
Αγαπημένη μου Βεν... την Κυριακή γενεθλιώτης αλλά επειδή ως γνωστόν ο εορτασμός τριήμερος, ξεκίνησα από σήμερα... με την δική σου όμορφη ευχή! Σ'ευχαριστώ μάτια μου και σε φιλώ γλυκά...
Όλη η αξία της ύπαρξής μας ...
συμπυκνώνεται στη στιγμή της υπέρβασης ...
στην προσπάθεια να διαβούμε την κοίτη !!!
δεν έχει σημασία αν θα τα καταφέρουμε ...
η παραμονή στα ίδια είναι Θάνατος !!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ εύχομαι και ...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με έμπνευση και δημιουργία !!!
σ'ευχαριστώ και για τις ευχές και για το ωραίο σου σχόλιο side21... μένω ιδιαίτερα στο 'δεν έχει σημασία αν θα τα καταφέρουμε'...
να'σαι καλά και καλό μήνα αντεύχομαι!!
Μαγευτικό!
και άλλο δεν έχω
για να εκφραστώ
ήθελα να σου μιλήσω από
τη στιγμή που αναρωτήθηκες
για εκείνο το Υ.. για τον ποταμό
για την ροή του/σου...
κι ύστερα βούτηξα εγώ
στη ροή του λόγου τη δική σου
και πλύθηκα Όλα!
τα είπες όλα!
Μέθεξη Νιμερτή μου...
Καλή σου Μέρα!
όχι, δεν σε ξεχνώ..
Χρόνια σου πολλά, καλά,
γεμάτα και ολόκληρα Νιμερτή μου :)))
ευχή μου.. τα δικά σου λόγια
που μόλις πιο πάνω στέκονται..
και ταξιδεύουν την ματιά του
που θα τα πλησιάζει..
"ας κάνουμε το άλμα... ας το πει αυτό το είναι μας και το είναι μας ας το ακούσει...
ο νους δεν φτάνει..."
Το άλμα που Εσωκλείεις...
αυτό σου εύχομαι!
Για τα Γενέθλιά σου :)
για το Γιορτάσι!
τα υπέροχα λόγια σου ήρθαν την κατάλληλη στιγμή flash... και σ'ευχαριστώ από καρδιάς και για τις ευχές σου και για τη θερμή σου αγκαλιά σε όσα γράφω... έχεις την αγάπη μου!!
Δημοσίευση σχολίου