Γενικό δοκίμιο
Αφήνω γένια για να γίνουν λευκά.
Σήμερα νηστεύω.
Σχεδόν εκπλήσσομαι με τη σκέψη του εαυτού μου στο παρελθόν.
Περπατώ κουτσαίνοντας στο δρόμο.
Κοιτάζω τα παιδιά. Μου εμφανίζονται δάκρυα.
Δεν φωνάζω κανένα. Σωπαίνω.
Γράφω κι ύστερα καταστρέφω ό,τι γράφω.
Είμαι το κενό που καταλαμβάνω.
Ετοιμάζομαι.
Χουάν Βιθέντε Πικέρας,
(Οι τόποι είναι θεοί)
Μετφ: Βιρχίνια Λόπεθ Ρέθια
Αναδημ. από περ. «νέα ευθύνη», τ.12, Ιούλ-Αύγ. 2012
18 σχόλια:
"Είμαι το κενό που καταλαμβάνω. Ετοιμάζομαι."
Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης ~ μυρίζει Τέλος ο Αέρας αυτής της Ετοιμότητας...
Καλό σου βράδυ Νιμερτή.
Εγώ νιώθω τον χρόνο της προσμονής...Είναι στον αέρα ! Μια υπέροχη αναμονή! ;-)
κι εμένα αοράτη μου αυτοί οι δυο τελευταίοι στίχοι με κέντρισαν... ναι βέβαια, μυρίζει τέλος από την άλλη όμως... τι υπέροχο να λές 'ετοιμάζομαι'... όχι είμαι έτοιμος, ποτέ δεν είμαι έτοιμος... ελπίζω ότι θα είμαι έτοιμος αλλά ποτέ δεν θα είμαι...
να'σαι καλά φίλη μου
υπέροχη αναμονή ε @iris; σημαντικό να το λες... σ'ευχαριστώ!
Σωπαίνω.
Ετοιμάζομαι.
Είναι υπέροχο να λες 'ετοιμάζομαι' φίλε μου Νημερτή,συμφωνώ...
Όμορφη μέρα να έχεις.
Για μια ακόμη φορά θαλεγα αγαπεμένε Νημερτή πως αυτό το ποιήμα ειναι δικό σου ή γράφτηκε για σένα....<3
να'σαι καλά φίλη μου lefti... όμορφη μέρα να έχεις κι εσύ...
ώστε έτσι λες ε Γκουίν μου; ίσως τελικά να γίνεται με όλους μας αυτό... μας αρέσει ό,τι μας 'πάει' έτσι δεν είναι;
σ'ευχαριστώ πολύ...
ετοιμάζομαι ....εγώ εκεί κόλλησα!
Μου αρέσει αυτή η προσμονή ...με γεμίζει ελπίδα! :)))
Δε μου αρέσει να ετοιμάζομαι, δε μου αρέσει να νιώθω έτοιμη, δε θέλω να περιμένω, θέλω απλά να πορεύομαι με ότι αγαπώ!
την καλησπέρα μου .... είναι σπάνιο εως αδύνατο να περάσει ανάρτηση σου χωρίς να διαβαστεί δυο τρεις η καμιά φορά και παραπάνω φορές....δεν θα σχολιάσω τίποτα θα υπογραμμίσω όμως κάτι....(Σχεδόν εκπλήσσομαι με τη σκέψη του εαυτού μου στο παρελθόν)... καλό απόγευμα φίλε μου...
καλησπέρα Χάνη...
κι όμως
δεν είναι εύκολο να πεις πως δεν ετοιμάζεσαι... ασυνείδητα γίνεται ίσως... ο ποιητικός λόγος το αναζητά και κάθε τέχνη το αναζητά... αυτό που ο νους αποστρέφεται...
σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου αυτό precious dreams...
κι αυτός ο στίχος που εντοπίζεις... σχεδόν σοκαριστικός
να γιατί μου αρέσει αυτή η ποίηση
βλέπει κανείς καμιά εξεζητημένη λέξη;
όχι
βλέπει κανείς κανένα περίτεχνο συντακτικό σχήμα; καμιά φιοριτούρα;
τίποτα
απλές, καθημερινές λέξεις
που σοκάρουν
αυτό είναι η μεγάλη ποίηση
όλα τα άλλα είναι μικρομεγαλισμοί... προσπάθειες να φωνάξουμε 'να, εδώ έχω ποίηση, διαβάστε με...'
να'σαι καλά!
ίσως η δική σου παρατήρηση φίλη μου @iris να είναι και μια έμμεση απάντηση στο σχόλιο της Χάνης... όχι πως τίθεται θέμα αντιπαράθεσης... η κάθε οπτική είναι διαφορετική, σεβαστή...
όμως μπορεί κανείς να ετοιμάζεται γιατί γεμίζει ελπίδα! πολύ ενδιαφέρον τούτο!
σε φιλώ...
Σκέψεις χωρίς σταματημό
και ερωτήσεις χωρίς καμία απάντηση!!
Φιλιά Αντώνη!!!
Τι όμορφο αλήθεια που ο καθένας τα βλέπει από τη δική του την πλευρά ;
ε; Μου άρεσε πάντα ο πλουραλισμός απόψεων και διαθέσεων! ;-)
Μόνικά μου, καλησπέρα... έτσι είναι αυτές οι ερωτήσεις... αιωρούνται αιώνια και γίνονται ερωτήματα... κι όμως οι απαντήσεις αναδύονται μαζί τους...
σε φιλώ κι εγώ...
έχεις δίκιο @iris... είναι δύναμη αυτός ο πλουραλισμός... να η ομορφιά της ζύμωσης από την επικοινωνία...
Δημοσίευση σχολίου