…οι υποτιθέμενες σκέψεις μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά έτοιμες διατυπώσεις που βγάζουμε από το συρτάρι. Ό,τι αποκαλούμε σκέψεις δεν είναι σκέψεις. Δεν έχουμε σκέψεις, απλώς διαθέτουμε διάφορες ετικέτες, σύντομες ή συνοπτικές ή μεγάλες – πάντα όμως ετικέτες…
… σπάνια βλέπουμε αυτό που κοιτάζουμε. Ο άνθρωπος είναι μια προσωπικότητα γεμάτη προκαταλήψεις. Υπάρχουν δυο ειδών προκαταλήψεις. Οι πρώτες προέρχονται από την ουσία ενώ οι άλλες από την προσωπικότητα. Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τίποτα, ζει κάτω από το κράτος της αυθεντίας, δέχεται κάθε λογής επιδράσεις και πιστεύει σ’αυτές. Δεν γνωρίζουμε τίποτε…
…ο άνθρωπος δεν γεννιέται με μια έτοιμη ψυχή, γεννιέται ατελής. Η ψυχή είναι υλική, όπως και το σώμα, η ύλη είναι ενέργεια και κάθε ανθρώπινο πλάσμα μπορεί να αναπτύξει λεπτότερες ουσίες μέσα στο σώμα από μόνο του, κάνοντας συνειδητές προσπάθειες. Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο και δεν αρκούν ούτε οι ευσεβείς πόθοι ούτε η άκαμπτη αποφασιστικότητα… η μεταμόρφωση του ανθρώπινου όντος αρχίζει μόνον όταν οι πηγές μέσα στο σώμα, τα ‘κέντρα’ από τα οποία πηγάζουν οι κινήσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, πάψουν να παράγουν σπασμωδικές και ασυντόνιστες εκρήξεις ενέργειας και αρχίσουν να συνεργάζονται αρμονικά… τότε για πρώτη φορά εμφανίζεται μια νέα ποιότητα, η ‘παρουσία’. Καθώς η ένταση της παρουσίας ανεβαίνει, η μήτρα των αντιδράσεων και των πόθων μας που ονομάζουμε ‘εγώ’, γίνεται βαθμιαία ελαστική και διάφανη και, στον πυρήνας της αυτοματικής δομής της συμπεριφοράς μας, ένας νέος χώρος σχηματίζεται όπου μπορεί να αναδυθεί μια αληθινή ατομικότητα…
…δεν είμαστε τίποτε ή σχεδόν τίποτε αλλά είμαστε προικισμένοι με Θεό!...
…στους ανθρώπους αρέσει πολύ να μιλούν για την ηθική. Αλλά η ηθική είναι απλά αυθυποβολή. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η συνείδηση. Δεν διδάσκω ηθική. Διδάσκω τον τρόπο να βρει κανείς τη συνείδηση…
…η διδασκαλία μου αφορά την ενθύμηση του εαυτού… να θυμηθούμε τον εαυτό μας… σημαίνει τούτο να θυμηθούμε την ίδια την απουσία του είναι και την άγνοιά μας… να επιτρέψουμε να αναδυθεί η παρουσία στο υπόβαθρο της απουσίας ενάντια στις αντιστάσεις που ορθώνονται απέναντι σε ό,τι έρχεται να ταράξει τον ‘ύπνο’…"
Γεώργιος Ιβάνοβιτς Γκουρτζίεφ
9 σχόλια:
Τι παράξενος άνθρωπος, στ΄άλήθεια. Απο ολους τους "νεόυς" μυστικιστές αυτός μου κινούσε πάντα το ενδιαφέρον περισσότερο..Δεν μιλώ για τον Κρισναμούρτι που τον θεωρώ περισσότερο συγγενή στην Φιλοσοφία, και τον καταλαβαίνω περισσότερο..
Ενδιαφέρουσα πολύ, Νημερτή, η ανάρτηση!
Επίσης, η ταινία για τη ζωή του ("Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους" του Peter Brook)αναδεικνύει την πορεία της πολύπλευρης σκέψης του που συνδυάζει τις μυστικιστικές εμπειρίες της Ανατολής με τις σχολές των Steiner και Jung αλλά και με τις επιστήμες της φυσικής και των μαθηματικών.
Ο μαθητής του Ouspensky προχώρησε παραπέρα και ειδικά η θεωρία του για τις κλίμακες του υδρογόνου σε σχέση με τη μουσική είναι συναρπαστική.
Η ελληνική καταγωγή του και η σχέση του με τον Αριστοτέλη και την ελεατική σχολή θέλω να πιστεύω ότι τον καθοδήγησαν και τον θωράκισαν στον δύσκολο δρόμο αναζήτησης της ενότητας...
Ωστόσο, σήμερα, απ'όσο γνωρίζω, η "σχολή" του, τουλάχιστον στην Ελλάδα, παρακμάζει ή μάλλον έχει αλλοτριωθεί. Κρίμα...
Και κάτι όμορφο από τη μουσική που έγραψε..
http://www.youtube.com/watch?v=4aEGS3fLlbA&feature=related
Καλά κι εσύ ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Δεν ανασύρει τόσο απλά σκέψεις, γιατί τότε θα ήταν copy-paste όλες του οι κρίσεις και οι αντιδράσεις. Έχουμε την ικανότητα να συνδυάζουμε εμπειρίες (οι καρτέλες του κειμένου αυτό είναι ουσιαστικά) με το λογικό επακόλουθο που ακόμα δε βιώσαμε, μπορούμε να υπολογίσουμε το μέλλον των πράξεών μας (πλην εξαιρέσεων).
Η λογική της μηχανής για τον εγκάφαλο κυρίαρχησε στις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του '50 (και του '60) μετά το "σπούτνικ σοκ" όταν άρχισε και η μεγάλη τεχνολογική επενάσταση ενόψει του πολέμου του διαστήματος και του ανταγωνισμού με την πρωτοπόρα τότε ΕΣΣΔ.
είναι η αλήθεια φίλε μου Ιωάννη πως ο Γκουρτζίεφ παραμένει ένα αίνιγμα... ακόμη και για όσους τον γνώρισαν από πολύ κοντά... πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση...
και μόνο για τους ιερούς χορούς του Βεατρίκη μου αξίζει να τον 'μελετήσει' κανείς... παλιότερα τον θεωρούσα ολίγον απατεωνάκο, στον χώρο του εσωτερισμού χαίρει εκτίμησης αλλά θεωρώ πως ήταν πολύ περισσότερο ευφυής παρά πως είχε μυηθεί βαθιά... χρησιμοποίησε με θαυμαστό τρόπο -αν και εργαλειακά - πολλές παραδόσεις και πολλά 'κλειδιά'... πάντως αξιολογότατη περίπτωση... τον μελετώ από τα 20 μου χρόνια -πρόσφατα δηλαδη...
Ποιος Ουσπένσκυ;
Ποδοσφαιριστής του Θρύλου είναι;
Στα links σου άφταστη!
Καλά έκανες και διατύπωσες την ένστασή σου φίλε μου δείμε... μόνο που στις δεκαετίες αυτές ο Γκ. είχε ήδη πάρει τον δρόμο τον μεγάλο για άλλες πραγματικότητες... μπορώ να υποθέσω λοιπόν ότι δεν ξεσήκωσε κανέναν... άλλοι ίσως εκείνον...
:)
Μη μου τη σπας τώρα, ξέρεις ότι αγαπώ την ...κιτρινόμαυρη!
:)
χα,χα,χα... εντάξει Βεατρίκη μου... σε φιλώ...
Δημοσίευση σχολίου