Κάποτε…
Πράττε δίκαια
Ύβριν μίσει
Ευσεβείας έχου
Επαίνει τα καλά
Κακίας απέχου
Χάριν απόδος
Ικέτας ελέει
Υιούς παίδευε
Σοφούς χρω
Έριν μίσει
Αγαθούς τίμα
Άκουε τα
προσήκοντα
Μηδενί φθόνει
Το δίκαιον μιμού
Ελπίδος νέμε
Διαβολήν μίσει
Ευπροσήγορος
γίνου
Αμαρτών
μεταβουλεύου
Χρόνιαν φιλίαν
φύλαττε
Φίλους ευνόει
Ομόνοιαν
επιδίωκε
Μη λάλει προς
ηδονήν
Σ(ε)αυτού μη
αμέλει
Τα λεωφόρους μη
βαδίζειν
Θνήσκε υπέρ
πατρίδος
Μη επαίρου
Μη άρχου αδικείν
Άκουε πολλά,
λάλει ολίγα
Νόει και τότε
πράττε
Ανάξιον άνδρα,
δια πλούτον μη επαινής
Πείσας λάβε, μη
βιασάμενος
Ανέχου τον
πλησίον σου μικρά ελαττούμενος
Μη έριζε
γονεύσι, καν δίκαια λέγης
Παιδείας αντέχου
Επαίνει αρετήν
Εχθρούς αμύνου
Ευγένειαν άσκει
Ίδια φύλασσε
Αλλοτρίων απέχου
Φίλω χαρίζου
Μέτρον άριστον
Γνώθι σαυτόν
Χρόνου φείδου
Μηδέν άγαν
Φιλόσοφος γίνου
Όσια κρίνε
Γνους πράττε
Φόνου απέχου
Ήθος δοκίμαζε
Ευεργεσίας τίμα
Δικαίως κτω
Κριττήν γνώθι
Γάμους κράτει
Δαπανών άρχου
Αισχύνην σέβου
Χάριν εκτέλει
Ακούων όρα
Αδωροδόκητος
δοκίμαζε
Βίας μη έχου
Ομίλει πράως
Φιλοφρόνει πάσιν
Γλώττης άρχε
Σαυτόν ευ ποίει
Αποκρίνου εν
καιρώ
Πόνει μετά
δικαίου
Οφθαλμόν κράτει
Καιρόν προσδέχου
Έχθρας διάλυε
Επί ρώμης μη
καυχώ
Γήρας προσδέχου
Ευφημίαν άσκει
Πλούτει δικαίως
Κακίαν μίσει
Κινδύνευε
φρονίμως
Πρεσβύτερον
αιδού
Νεώτερον δίδασκε
Προγόνους
στεφάνου
Χαρίζου αβλαβώς
Επαγγέλου μηδενί
το παράπαν
Μη ψεύδου,
αλλ'αλήθευε
Μη επιθύμει
αδύνατα
Περί θεών λέγε,
ως εισίν
Νόει το
πραττόμενον
Μελέτα το παν
Γηράσκω αεί
διδασκόμενος
Αγάπα τα του
πλησίον σου και [δια]τήρει ως τα σαυτού
Ο συ μισείς,
ετέρω μη ποιήσεις
Η περί του
μέλλοντος πρόνοια, ανδρός έστιν άρετή
Συνετών ανδρών,
πριν τα δυσχερή γενέσθαι προνοήσαι
Σήμερα…
Άρπαξε να φας και κλέψε να’χεις…
Ωχ αδερφέ!
Δε βαριέσαι…
Μην ανακατεύεσαι…
Σώπα καημένε!
Μην είσαι κορόιδο
Εσύ θα βγάλεις το φίδι απ’τη τρύπα;
Βρε κάτσε στ’αβγά σου!
Βουρ στο πατσά
Γ.. τους όλους!
Να καεί το σύμπαν!
Όλοι κλέφτες είναι
Άραξε στα κιλά σου
Μην ασχολείσαι μωρέ!
Την πάρτη σου να κοιτάς!
Που πας να μπλέξεις;
Το πορτοφόλι μου γεμάτο να’χω…
Πλέρωσε να κάνεις τη δουλειά σου…
Βρε δεν πα να γ… όλα!
[Ξέχασα πολλά, παρακαλώ βοηθήστε…]
21 σχόλια:
Ο φραπές γαρ βαρύς!
Βαράτε, αλλά μην τραβάτε!
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη...
Ας με λένε Βοϊβοντίνα κι ας ψοφώ από την πείνα.
...
:)
Κάπου στην πορεία χάθηκε η συνέχεια...
Είναι πλέον μονόδρομος η επίκληση του "σήμερα" στο "κάποτε" ως η πάροδος διατήρησης της συνοχής.
Ωραία ανάρτηση Νημερτή,δίνει τη βάση για προβληματισμό.
Καλό βράδυ!
α! κι ας ελπίζουμε...
Να γελάσουμε η να κλαίμε;
Ιδού η απορία;;;
"Μη παρακαλω σας μη....."
Καλη ανοιξη!
Χαιρετώ μετά από πολύ καιρό.
Τι θεωρείς πως φταίει φίλε νημερτή;... (ξέρω μεγάλη κουβέντα).
Εις την υπέρλαμπρη Δύση συνεχίζονται οι πρώτες ρήσεις-νοοτροπίες ή απλά είναι διαφορετικές οι δεύτερες;...
Ίσως (λέω ίσως, δεν ξέρω) κάπου στην πορεία χάθηκε η συνέχεια όπως αναφέρει και η φίλη CaRiNa... για όλους όμως, απλά ο αδύναμος (πρώτο ερώτημα) αντιμετωπίζει διαφορετικά τα πράγματα από ότι ο δυνατός (δεύτερο ερώτημα).
Δ
Ευελπιστώ να είσαι καλά φίλε.
Λυπάμαι που χάθηκα.
Καλά με τη Βοϊβοντίνα σάρωσες misoagnosti!! Καταπληκτική! Σ'ευχαριστώ!!!
Μεταξύ παιγνίου και σοβαρότητας φίλη μου CaRina... ναι, ας ελπίζουμε...
Και τα δυο το ίδιο ε φίλη μου Μόνικα; Γελάμε με τα χάλια μας και κλαίμε με τη... φαιδρότητά μας... βέβαια δεν είναι όλοι έτσι ούτε η ρομαντική θεώρηση της κλασικής Ελλάδας είναι η πραγματικότητα... αλλά, λέμε τώρα...
Δεν έχω οβολό να συνεισφέρω στο σήμερα, ντεμοντέ παρουσία.
Αφήνω πάντως την καλησπέρα μου...
αυτό το θέμα της συνέχειας που έμμεσα ή άμεσα με πληρότητα και ενάργεια έχεις αναλύσει και παρουσιάσει φίλε μου Δ από πολλές αναρτήσεις σου στο ιστολόγιό σου... το οποίο συχνά πυκνά επισκέπτομαι... μάλιστα σκεφτόμουν κι εγώ να προσθέσω τη φράση 'αδιάσπαστη η συνέχεια' με ειρωνικό τόνο αλλά από την άλλη... είναι τόσο κραυγαλέα αυτή η ειρωνεία από το κοντράστ του χθες και του σήμερα... δεν χρειάζεται άλλες προσθήκες...
τι φταίει λοιπόν; δεν νομίζω ότι έχω την επάρκεια να δώσω μια απάντηση φίλε μου... περισσότερο νιώθω το κομμένο νήμα παρά το βλέπω και δύσκολο να βρεθώ στη ρίζα του... δύσκολο να δω τα σημεία που κόπηκε αν και υποψιάζομαι πολλά... περισσότερο εκείνα που έφεραν αυτό που έλεγε και ο γερο-Νίτσε 'μεταστροφή των αξιών'... μια μεταστροφή - διαστροφή που, δεν μπορώ να χρεώσω μονάχα σε κείνον ή στον άλλον...
από την άλλη, δεν ήταν όλα ειδυλλιακά τότε ούτε όλα βρώμικα σήμερα... ποιος είναι ο κυρίαρχος άξονας; όλο ερωτήματα γεννά αυτή η ανάρτηση, είχε δίκιο η CaRina...
να'σαι καλά φίλε μου...
Ναι φίλη μου αοράτη... νομίζω έδειξες το σημείο το κρίσιμο, το φωτεινό... να'σαι καλά!
Πολύτιμη και η καλησπέρα σου kMer... σ'ευχαριστώ πολύ!
Αυτό το σήμερα, τι το ήθελες; Ο ανθρωπισμός διδάσκεται ως ρητά... Μέσα σε συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού, πώς να διδαχθεί;
Εξαιρετική ανάρτηση και δυστυχώς αληθινή. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία εμείς οι νεοέλληνες, δεν μας βλέπω καλά. Μόνο που χρειάζεται τουλάχιστον 2 με 3 ακόμα γενιές, για να πραγματοποιηθεί (αν τελικά τα καταφέρουμε), η σωτήρια αλλαγή! Ευτυχώς βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και είναι αρκετές. Απ' την άλλη λίγη κατάχρηση ελευθερίας (λίγη είπαμε), είναι το αλάτι της ζωής.
Μα, σ'αυτό το 'τώρα' καλούμαστε να χαράξουμε πορεία δείμε...
Κι εγώ νομίζω πως χρειάζονται 3 γενιές Χάνη μου... το θέμα είναι βέβαια εξαιρετικά περίπλοκο, μια σχηματική παράθεση φωτίζει απλά μια όψη του... να΄σαι καλά!
Χαιρετώ, φίλε πάλι, ένας προβληματισμός.
Για να υπάρξει ένας επανακαθορισμός σε 2-3 γενιές όπως αναφέρεται στη κουβέντα θα πρέπει να εκκινήσει από κοινωνικά-πολιτικά γεγονότα ή τέλοσπάντων ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να επαναπροσδιορίσει τη συνείδηση του μέσω κάποιου γεγονότος (εάν αναφέρεστε σε ατομική συνειδητοποίηση του καθενός μας θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο και δεν θα επηρεάσει την κοινωνία στο σύνολο της).
Βλέπετε το σύνολο της πολιτικής και ιδεολογικής σκηνής, άνωθεν και κάτωθεν να έχει τέτοια δείγματα; (Εκτός εάν εννοούμε να είμαστε εκλεπτυσμένοι που έχουμε διαβάσει κάτι από Αριστοτέλη πλάι σε έναν Smith και έναν Herbert Spencer ή κάτι από Επίκουρο πλάι σε έναν Marx και έναν Φουκο...).
Εγώ βλέπω πως από τα πάνω είναι αρνητικό το κλίμα και από τα κάτω οι στρατευμένες κενολογίες καλά κρατούν.
Οι εξαιρέσεις ναι είναι αρκετές, και υπάρχουν αλλά είναι ατομικός αγώνας περισσότερο... και ρεύμα υπάρχει -λόγω του ότι βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο και προσπαθούν από κάπου να πιαστούν οι άνθρωποι. Χρειάζεται κάτι που θα μπορεί να είναι ένα σημείο καμπής.
Δ
Υ.γ: Πάντως ''προοδευτικοί'' και ''συντηρητικοί'' μια χαρά την κάνουν τη δουλεία τους.
Φίλε μου Δ καλησπέρα και σ'ευχαριστώ πολύ για την ανάπτυξη αυτής της σκέψης... δεν την θεωρώ πεσσιμιστική γιατί δεν απέχω κι εγώ από το κέντρο της... πράγματι το κλίμα είναι αρνητικό η ατμόσφαιρα δηλητηριασμένη και ο πλανήτης... εχθρικός... είμαι δε βέβαιος πως προσωπικά δεν θα προλάβω να δω αποτελέσματα μιας θετικής μεταβολής ακόμα κι αν έχει, θεωρητικά ξεκινήσει σε ατομικό επίπεδο που μάλλον δεν έχει...
αναρωτιέμαι αν είμαστε σε θέση να ιχνεύσουμε το θετικό όντες σε αρνητικότητα όμως... το λέω περισσότερο για μένα, μην παρεξηγηθώ... αναρωτιέμαι δηλαδή αν μοιάζουμε με κοσμοναύτες που προσεδαφίστηκαν στον άγνωστο πλανήτη και ενώ η ατμόσφαιρα είναι φιλική, εκείνοι για χρόνια και χρόνια αρνούνται να βγάλουν τις συσκευές από τα πρόσωπά τους...
ίσως χρειάζεται μεγαλύτερη τόλμη, αποθέματα ενέργειας θεωρώ ότι υπάρχουν... προσωπικά αυτό το σημείο καμπής που αναφέρεις φίλε μου, δεν το βλέπω, όπως δεν το βλέπεις κι εσύ...
σε ατομικό επίπεδο... κάποιος θα κάνει την αρχή κάποια στιγμή, θα βγάλει τη μάσκα και θα αρχίσουν να ξεφοβούνται και οι άλλοι...
θα μου πεις, δεν γίνονται αυτά... ίσως... από την άλλη... ίσως να έχουν αρχίσει ήδη κάποιες δειλές διεργασίες σε μικρούς χώρους, τοπικές κοινωνίες, ομάδες που αυτοοργανώνονται...
τελικά φίλε μου Δ, η εξέλιξη είναι χαοτικό φαινόμενο;
Ευχαριστώ για την απάντηση φίλε.
Όπως και εσύ δεν θεωρώ πεσσιμιστική την άποψη μου, άλλωστε το σάπιο γίνεται λίπασμα μέσα από το οποίο ξεπετάγονται άνθη -και αυτό δεν το γράφω για να παίρνω κουράγιο, το τι θεωρώ πως συμβαίνει το περιέγραψα προηγούμενα.
Θα έλεγα η εξέλιξη -μου αρέσει η λέξη μετασχηματισμός- δεν είναι όπως την έχουν στο μυαλό τους ορισμένοι... νησιώτες ''ορθολογιστές'' -ποιος ακριβώς τους έδωσε το οκ να (αυτο)ονομάζονται έτσι; Είναι και τυχαίο και χαοτικό φαινόμενο (συναντάμε κάποια patterns, κάποιες κανονικότητες και όχι νομοτέλειες) και μη προκαθορισμένο και μη ανοδικό (ανοδικό ως προς τι; ως προς αυτό που θέτουμε εμείς; και το αναγάγουμε σε αξία;)
Χαιρετώ, χάρηκα για τη κουβέντα μας φίλε.
Δ
Κι εγώ σ'ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση φίλε μου Δ... όλα αυτά τα χρόνια είναι εξαιρετική η τύχη που έχω ανταμωθεί με τη σκέψη σου και τα κείμενά σου...
να΄σαι καλά...
[μετασχηματισμός! Ναι... συμφωνώ...]
Δημοσίευση σχολίου