επιστροφή στα πρωτογενή ερωτήματα

τη στιγμή της εσωτερικής 'κρίσης'
στη συνειδητοποίηση της ολίσθησης στο μη πέρα
την ώρα της καταγραφής μιας ακόμη αδιέξοδης διαδρομής
η επιλογή δεν είναι άλλη μια υπερπήδηση των εμποδίων
καθώς στο διαρκές κυνηγητό του εαυτού η λύση δεν είναι η επιτάχυνση
αλλά η στάση...

η στάση, ο στοχασμός, η ανάλυση, η τοποθέτηση νέων συντεταγμένων
η επανεκκίνηση...

τι σημαίνει 'επιστροφή στα πρωτογενή ερωτήματα';
σημαίνει, εντελώς προβοκατόρικα
να μην φοβηθείς να γίνεις 'χαζός' για να δώσεις ευφυείς απαντήσεις...
σημαίνει
να επικαλεστείς την απλότητα
για να διεμβολίσεις τον πυρήνα της πολυπλοκότητας
σημαίνει
να μην φοβηθείς την επιστροφή στην αφετηρία εκείνη που έχει όλη την ενέργεια που έχεις απωλέσει
υπερπηδώντας συνεχώς εμπόδια
που βάζουν οι άλλοι σε σένα
αλλά κυρίως
βάζεις εσύ στον εαυτό σου...

ξανά, τι σημαίνει 'επιστροφή στα πρωτογενή ερωτήματα';
σημαίνει ότι αναλαμβάνεις την ευθύνη της 'αποτυχίας' σου
και είσαι έτοιμος να εργαστείς για την ανακάλυψη 'νέων' κοιτασμάτων
αυθεντικής
ειναιικής
πρώτης ύλης...

νέων είπα;
όχι, είναι τα ίδια, τα γνωστά, αυτά που πάντα είχες
αυτά που πάντα λησμονούσες
γιατί...

κάποιοι σε έπεισαν ότι είσαι άλογο κούρσας
και πρέπει συνεχώς να τρέχεις
και να υπερπηδάς εμπόδια...

μήπως είναι η στιγμή να τους στείλεις όλους στον Αγύριστο;

και ξανά
τι σημαίνει 'επιστροφή στα πρωτογενή ερωτήματα';
σημαίνει ότι θα μιλήσεις στον εαυτό σου
ειλικρινά
και για μια φορά διάολε
απλά
θα πεις
έχω δυο χέρια
έχω δυο πόδια
έχω ένα σώμα
και πιθανώς
γιατί έτσι μου λένε
έχω και ψυχή

έχω ένα στόμα
έχω ένα καρδιακό παλμό
που κάποιες νύχτες ακούγεται
ως τα πέρατα του κόσμου
κι άλλες
νομίζω είναι ο πιο ασήμαντος ψίθυρος
της δημιουργίας...

έχω μια φυσική γεωμετρία
καταλαμβάνω χώρο
όταν είμαι καλά
αναπτύσσομαι αρμονικά
τραγουδάω με όλους μου τους πόρους
όταν είμαι χάλια
συρρικώνομαι
σε μια χούφτα θλίψης...

κι όμως
όλα αυτά δεν είναι ο άλλος
είμαι εγώ
και οφείλω να τα αγαπήσω

ξέρω πως έχω κάνει πράγματα
που μπορούν όλοι να δουν
αλλά
ξέρω πως έχω και όνειρα
κι ας μην μπορεί κανείς άλλος να τα δει

ξέρω πως έχω εξάρσεις ενθουσιασμού
πτήσεις υπεροχες, ποιητικές
και Εωσφορικές πτώσεις
που έκαναν απίστευτο πάταγο
τέτοιο
που κλονίστηκαν τα έγκατα του αθέατου εαυτού μου...
κι όμως

όλα αυτά είμαι εγώ
κι οφείλω να με αγαπώ...

έχω τη σκοτεινή μου πλευρά
αλλά έχω και φως που γεννήθηκε μαζί μου
και δεν με εγκατέλειψε ποτέ!

τι έφταιγε κι ως τώρα το αγνοούσα
τι έφταιγε κι ως τώρα
με αγνοούσε κι εκείνο;

επιστροφή στα πρωτογενή ερωτήματα λοιπόν
ίσως απλά να σημαίνει

να ξαναδώ εγώ εμένα
χωρίς τα γυαλιά και τους καθρέφτες άλλων
γονέων
δασκάλων
φίλων
εχθρών

γιατί ποιο χέρι γνωρίζει η ψυχή μου
ποιο χέρι θα εμπιστευτώ
τελικά
για να με σηκώσει
αν αυτό δεν είναι το δικό μου;