…μη διαβάζοντας, ευνοείς την αυτό-υπονόμευση…
Τρομακτικό το δίλημμα: Κατεβάζοντας βιβλιοθήκες, γίνεσαι ξενιστής επικίνδυνων ανατροπέων και επαναστατών, σαμποτέρ της ισορροπίας σου και χωματερή με αναερόβιες διαδικασίες χώνευσης των ρυπαρών ιδεών. Με δυο λόγια, ένα σάρκινο μίξερ εκατομμυρίων ωφελίμων και βλαβερών ουσιών.
Μη διαβάζοντας, μένεις, απλά ένας μπούφος.
Τι μπορείς να κάμνεις το λοιπόν;
Διαβάζουμε για να μην είμαστε μόνοι και γράφουμε επειδή είμαστε τόσο τραγικά μόνοι, είχε πει ο μέγιστος Philip Dick. Ψέματα… διαβάζουμε γιατί λατρεύουμε την υπονόμευση, την καταδολίευση όλου του περιεχομένου της συνείδησης και δίνουμε και τη ψυχή μας για να παραπλανηθούμε… οι εκδότες, η πιο επικίνδυνη φάρα και η πιο καλά οργανωμένη συντεχνία του κόσμου, από την εποχή του μπαρμπα-Γουτεμβέργη και μετά, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ‘το βιβλίο είναι ένα ταξίδεμα’, ‘διάβασε για να ανακαλύψεις νέους κόσμους’ και τα συναφή γλυκανάλατα των Χριστουγέννων. Μπορεί, εν μέρει να συμβαίνουν όλα αυτά, στην ουσία όμως κανείς δεν δίνει δεκάρα για την ‘αναβάθμιση’ του πνευματικού επιπέδου κανενός. Και ας αφήσω τους εκδότες παρά κει. Εμείς γιατί διαβάζουμε τόσο πολύ;
Η απάντηση δεν είναι απλή. Και δεν με απασχολεί τι γνώμη έχουν ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και λοιποί. Με ενδιαφέρει πάντα το δικό μου φίλτρο, τι κατεβάζει η γκλάβα μου, για να το πω λαϊκά. Διότι αν περιμένεις μια ζωή να ετεροκαθορίζεσαι και μετά να ψάχνεις για εσωτερικές θεμελιώσεις, χάθηκες αδελφέ μου… χάθηκες στην αγορά του πρόστυχου δι-ιστορικού σεξ στην πνευματική σου σάρκα… και όχι μόνον… έχεις καλοπληρώσει τον νταβατζή σου τον οποίο και θεωρείς μέγα αναμορφωτή και εξαιρετικό ‘στοχαστή’ που σε συγκλόνισε… και ακόμη χειρότερα… διαπιστώνεις ότι τελικά, εκδίδεσαι κι εσύ ο ίδιος… αλλά πάμε παρακάτω…
Ο πνευματικός μαζοχισμός δεν είναι τωρινό φαινόμενο και δεν θα διεκδικήσω τα ένσημα του Κολόμβου. Υπάρχει μαζί με τον μαζοχισμό –δηλαδή, σερβίρετέ μου ό,τι χειρότερο έχετε και μάλιστα σε σκανδαλώδεις δόσεις γιατί όλα τα χωνεύω και όλα τα αφοδεύω- και μια ευγενής επιδίωξη στην υπερ-κατανάλωση βιβλίων. Η επιδίωξη της οριστικής εσωτερικής υπονόμευσης. Δεν γίνεται συνειδητά, δεν το βγάζει κανείς στα δελτία ειδήσεων, δεν το προπαγανδίζει. Διότι το να διαβάζεις είναι καλό και όλοι το επικροτούν. Αντίθετα, όταν δεν διαβάζεις τίποτα, θεωρείσαι υλικό ξυλόσομπας, άντε με το ζόρι έξω δεξιά σε περιφερειακή ομαδούλα της σειράς.
Πως θα σε λεν διανοούμενο αν δεν έχεις εκατοντάδες τίτλους, χιλιάδες σελίδες πτήσης, αναρίθμητες παραπομπές σε κείνον και τον άλλο και τον δείνα; Μερικά είναι τόσο αυτονόητα σ’αυτή τη ζωή που περιττεύουν και οι αναρτήσεις.
Οφείλεις να αδιαφορήσεις γι’αυτήν την αναχρονιστική συμβουλή – επιβολή του δημοδιδασκάλου μέσα σου.
Οφείλεις να αντισταθείς στην θεωρία της πνευματικής χαβούζας.
Οφείλεις να ορθώσεις ανάστημα στη ροπή σου να μασάς σελίδες σαν την κατσίκα, καθώς θα έλεγε και Νίκος Καζαντζάκης.
Οφείλεις να προσέχεις τι εισέρχεται και να μην βαφτίζεις το είναι σου ‘δεξαμενή χώνευσης λυμάτων’ επειδή το τελικό προϊόν είναι λαμπίκος και πίνεται.
Οφείλεις να μην αυτοδηλητηριάζεσαι καταναλώνοντας οτιδήποτε υποτίθεται πως είναι επωφελές δια το πνεύμα ενώ είναι απλά η νεύρωση του κάθε ενός που εκσπερματώνει στο κεφάλι σου.
Όμως,
για να μην καταλήξεις ένας μπούφος και μισός, υπάρχει η χρυσή μέση λύση.
Να διαβάζεις, αν το θες τόσο πολύ.
Αλλα να μην το μελετάς.
Ο έχων την εμπειρία γνωρίζει… μπορείς να διαβάζεις με τις κεραίες σηκωμένες, με την εγρήγορση στο φουλ, με τις πόρτες της συνείδησης κλειστές.
Κι όταν συναντιέσαι με κάτι αληθινά αξιόλογο –και το ξέρεις αυτό, σου μιλάει όλο σου το είναι γι’αυτό, έχεις ήδη μουδιάσει δέκα φορές και το ρίγος δεν λέει ψέματα- τότε επιτρέπεις στον εαυτό σου να αφεθεί… να χαλαρώσει… άρατε τας πύλας και… επιτρέπεις την μεταμορφωτική ιεροπραξία να σε ‘αλλοιώσει’…
Μην νομίζεις ότι είναι δύσκολο να διακρίνεις το καλό από το κακό… το αληθινά αξιόλογο από το trash… τον αδάμαντα από τις πετρούλες του περίπτερου… κι αν δεν είναι πολύ εύκολο, αξίζει ο κόπος… αλλιώς, κινδυνεύεις να φτάσεις σε μια ηλικία που θα αναζητάς μάντρα να ξεφορτώσεις τα μπάζα που σε έχουν πνίξει και το μόνο που θα συναντάς είναι μια ακόμα ‘καλή έκδοση’, ένα ακόμα ‘αξιόλογο βιβλίο του σπουδαίου συγγραφέα’ και… η εξάρτηση θα μιλήσει πάλι για σένα…
εσύ δεν θα έχεις πια φωνή...
εσύ θα είσαι ένας σελιδοκαταναλωτής... και πολύ σου πέφτει...
49 σχόλια:
!
Όλο το συν είαι στο να ... διαβάζεσαι εσύ ο ίδιος, βιβλίο ανοιχτό!
Δηλαδή CaRiNa;
Χμμ... είναι αυτό συν Φόβε;
Ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σας.
Ο μέσος αναγνώστης είναι ένας καλοπροαίρετος βαρήκοος που τις περισσότερες φορές ακούει και καταλαβαίνει άλλα πράγματα, λέει ο
Kώστας Μαυρουδής.
Αν ψυχανεμίζομαι σωστά, οι δυο τελευταίες παράγραφοι μάλλον δεν υπονοούν αυτόν.
Είναι όμως εξαιρετικές.
Όλα τα λεφτά...
κ.κ.
φίλε κ.κ., οι δυο τελευταίες παράγραφοι απευθύνονται περισσότερο σ'εμένα... και με πίκρα μάλιστα... διότι δεν το αρνούμαι, πρέπει πρώτα να γίνεις σκουπιδοτενεκές για να συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει να πετάξεις τα πάντα από πάνω σου και να ανασάνεις ξανά... εάν μπορώ να 'συμβουλεύσω' κάτι είναι η μόνη πράξη της αριθμητικής που εξυπηρετεί αυτή τη δράση... αφαίρεση...
να'σαι καλά...
Δε νομίζω ότι συμβαίνει μόνο σε σας.
Κάπως έτσι ξεκινάει το πράγμα: διαβάζεις με μανία σχεδόν ό,τι σου πέσει στα χέρια.
Στην πορεία βλέπεις ότι έγινες σκουπιδοτενεκές.
Σιγά-σιγά γίνεσαι απαιτητικός.
Επιλέγεις με αυστηρά κριτήρια.
Κι αρχίζεις να πετάς(αφαίρεση).
Μήπως όμως όλο αυτό ήταν το ταξίδι προς την Ιθάκη της "αληθινής" ανάγνωσης, που είναι χαρά, αγωγή ψυχής, ανάσα ελευθερίας και άλλα, ων ουκ έσται τέλος;
Καταλαβαίνω απόλυτα τι μου λέτε και συμφωνώ εντελώς.
Γιατί κάνω ακριβώς αυτό που περιγράφετε τόσο καλά.
(η) κ.κ.
[Πυρετός το Σαββατόβραδο: Γιατί θεώρησα πως είσαι -επιμένω στον ενικό όχι από αγένεια- ο και όχι η; ερώτημα προς εμέ άσχετο μεν, ενδεικτικό όμως... πάμε όμως στο προκείμενο φίλη κ.κ...]
Και γίνεσαι απαιτητικός, όπως σωστά γράφεις αλλά έρχεται και η κόπωσις, έτσι δεν είναι; Οι οφθαλμοί δεν έχουν πλέον το σφρίγος και την αντοχή της νεότητας... γινόμαστε 'επιλεκτικοί' μάλλον περισσότερο από ανάγκη, στο τι τρώμε, τι βλέπουμε, τι διαβάζουμε... όμως, ευτυχώς, υπάρχουν και οι ενσυνείδητες δράσεις... και η αφαίρεση είναι δράση που προσθέτει οξυγόνο στον δηλητηριασμένο από την πληθύ των σκουπιδιών εγκέφαλο... μια καλή αποτοξίνωση είναι η αποχή, όμως ο εξηρτημένος δύσκολα την δέχεται...
Σ'ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου -αυτό με την Ιθάκη πολύ εύστοχο-...
Ως προς την ανεξέλεγκτη ποσοτικά και ποιοτικά ανάγνωση βιβλιων,-τα οποία βέβαια,εκ των υστέρων τα χαρακτηρίζουμε "σκουπίδια"
-νομίζω πως σ' ό,τι κι αν κάνουμε υπάρχει ασυνείδητη επιλογή,έχουμε δηλ ένα κριτήριο με βάση το οποίο επιλέγουμε(ασυνείδητα)να διαβάσουμε ή όχι κάτι,
γι αυτό και δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε - επι της ουσίας- τα αναγνώσματα "σκουπίδια"
όσον αφορά στην αφαίρεση η οποία με παραπέμπει στην κάθαρση - με σκοπό την μετέπειτα πρόσθεση-,συμφωνώ και επαυξάνω
τέλος-αν κανείς μπορεί να ιχυριστεί ότι υπάρχει..-"το τέλος είναι ατελείωτο"λέει ένα άσμα- (αλλά ας συμμαζευτώ),
το "!"
έχει τη σημασία της ιδιαίτερης συμφωνίας
γενικά,αρκετά ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου Νημερτή
με ευχαριστεί να τις παρακολουθώ
αλήθεια τι γίνεται με τον πονοκέφαλο;
Μα ήταν φαίνεται μια πανσέληνος... ξεγυρισμένη CaRiNa...
ώστε λες ότι δεν υπάρχουν 'σκουπίδια'... καταγράφω τη θέση σου αν και η συζήτηση αν προχωρήσει θα επαναπροσδιορίσουμε τη λέξη και μάλλον θα ανταμωθούμε... Σ'ευχαριστώ για την προσοχή σου!
Όλα μας τα αναγνώσματα έχουν παίξει το ρόλο τους για να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα.
Εξαρτάται βέβαια σε ποια φάση της ζωής του είναι το "σήμερα" του καθενός.
Κάποτε έρχεται η ώρα για το ξεσκαρτάρισμα...
Όχι απαραίτητα ως κάθαρση.
κ.κ.
Δεν σου έχει τύχει φίλη κ.κ. να πεις κάποια στιγμή "φύγετε επιτέλους όλοι εσείς από μέσα μου;"... σίγουρα σου έχει συμβεί... και δεν είναι αλήθεια τόσο θέμα '΄κάθαρσης'... εδώ πρόκειται για ένα ολόκληρο ξανακοίταγμα του κόσμου... από την αρχή... γίνεται; νομίζω πως ναι... Την καλημέρα μου (αν και μεσημέρι πια, απόγευμα μάλλον!)
Και βέβαια μου έχει συμβεί.
Με (φυσική) συνέπεια να δω τον κόσμο με άλλα μάτια.
Και μερικές φορές εξαιτίας ενός βιβλίου ...
(Πάει κι αυτή η Κυριακή...)
Υ.Γ. Σας ευχαριστώ πολύ για την ευγένεια που απαντάτε (και που δεν είναι καθόλου αυτονόητη!)
κ.κ.
Και μόνο αυτές οι διαλογικές αναζητήσεις έκαναν την Κυριακή πιο ενδιαφέρουσα... εγώ σ'ευχαριστώ... η τελευταία σου αποστροφή δείχνει μάλιστα την αγωγή και το επίπεδό σου... να είσαι καλά...
Τα βιβλία συχνά γράφονται από ανθρώπους με ταλέντο... που εκκινούν από καθιερωμένα δόγματα και όχι από τις δικές τους αρχές. Υποτακτικοί, ταπεινοί νεαροί μεγαλώνουν σε βιβλιοθήκες πιστεύοντας ότι είναι καθήκον τους να αποδεχθούν τις απόψεις του Κικέρωνα, του Λοκ και του Μπέικον, λησμονώντας ότι και οι τρείς προηγούμενοι ήταν οι ίδιοι νεαροί...
Γι' αυτό αντί για τον σκεπτόμενο άνθρωπο έχουμε το βιβλιοσκώληκα... Τα βιβλία αποτελούν το μεαγλύτερο αγαθό όταν χρησιμοποιούνται σωστά, σε κάθε άλλη περίπτωση είναι το χειρότερο... Το μονάδικό πράγμα που αξίζει στον κόσμο είναι η ενεργητική ψυχή.
Ralph Waldo Emerson -βέβαια δεν είναι τυχαίο πως ο Αμερικανός αναφέρει Ρωμαίο και Άγγλους...
Τη καλησπέρα μου φίλε νημερτή.
Δ
Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου φίλε μου Δ... τούτη η 'ενεργητική ψυχή' λοιπόν πώς σμιλεύεται, πως μαθαίνει να διακρίνει το αληθές από το κίβδηλο; Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι τη γνώση αυτή την κατέχει... αλλά ο νους είναι αχόρταγος, άπληστος... μια αέναη σύγκρουση το λοιπόν... κάποια στιγμή αναδύεται η αληθινή φωνή και τότε...
πολύ σ'ευχαριστώ για τα όσα μου έγραψες...
Όταν διαβάζεις μόνον επιλεγμένα ό,τι πραγματικά σου αρέσει, ό,τι σ' ενδιαφέρει(με ειλικρίνεια προς τον εαυτό σου)και όχι ό,τι πέφτει στι χέρι σου ή σου λεν οι διάφοροι να διαβάσεις, όταν δε στουμπώνεις το μυαλό σου ζουπώντας με μανία για να χωρέσουν όλα τα σκουπίδια και μη των εκδοτικών οίκων, όταν ξέρεις τι θέλεις και ποιός είσαι(στο πνεύμα σου)και δεν βρίσκεσαι σε σύγχυση και δεν σε πιάνει άγχος και κόμπλεξ, γιατί σε μια παρέα μιλούν για κάποιο ανάγνωσμα που δεν έχεις διαβάσει, τότε νομίζω, δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσεις σε πνευματική χαβούζα, ούτε να χάσεις την ιδιαιτερότητά σου σαν αναγνώστης.
"όταν ξέρεις τι θέλεις και ποιος είσαι"... αναρωτιέμαι αν σ'αυτό το στάδιο επίγνωσης έχεις ανάγκη να διαβάσεις οτιδήποτε... πλέον... ευχαριστώ πάντως για τις σκέψεις σου Α... να'σαι καλά...
ΜΕ ΤΙΜΑΣ ΙΔΙΕΤΑΙΡΑ Κ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΕΚΤΙΜΩ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ...
NEPHILIM
O εσωτερισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία... το ίδιο και οι ληγμένες κονσέρβες γνώσης των απανταχού "πεφωτισμένων".
Διαβλέπω όμως ότι αυτό είναι το στυλ σου γι'αυτό θα σου προτείνω το "Οι Μεγάλοι Μύστες" του Συρέ.
Και φυσικά διαφωνώ γιατί ειδικά όταν ξέρεις "ποιος είσαι"... όταν έχεις φτάσει σε αυτό το στάδιο επίγνωσης τότε θέλεις να διαβάζεις περισσότερο... αν με μερικές γνώσεις οι πιο σημαντικές κατ'εμέ μόνο βιωματικά μπορούν να κατακτηθούν...
@Α:
Μέχρι να φτάσει κανείς στο στάδιο του "ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω και ως εκ τούτου μπορώ να επιλέγω με καθαρά κριτήρια", χρειάζεται να περάσει διά πυρός και σιδήρου (αν δεχτούμε ότι οι πιο πολλοί από μας δεν γεννηθήκαμε παιδιά-θαύματα).
Τουλάχιστον έτσι συνέβη με μένα.
Να μη σας πω ότι μεγαλώνοντας με εγκαταλείπει η βεβαιότητα για πράγματα που ήμουν απόλυτη...
@ΛΙΑΚΑΔΑ:
Ναι, υπάρχει ΚΑΙ η βιωματική γνώση.
@ΝΗΜΕΡΤΗΣ:
"...η αλήθεια δεν κατοικεί στο προφανές, όπως ο πλούτος των ωκεανών δεν είναι στην επιφάνεια..."
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
κ.κ.
Όταν έχεις επίγνωση του τι θέλεις και ποιός πραγματικά είσαι (άρα είσαι ανυπόκριτος), τότε έχεις τη σωφροσύνη ό,τι δεν τα ξέρεις όλα και ό,τι η τέρψη του διαβάζω δεν τελειώνει ποτέ. Πολλές φορές απομονώνεσαι, γιατί δεν σε ικανοποιεί η συζήτηση με τον καθένα. Βέβαια αν η απομόνωση είναι ηθελημένη (γιατί έτσι σ' ευχαριστεί), τότε νιώθεις γεμάτος και απολαμβάνεις τους συγγραφείς που λατρεύεις, έτσι απλά. Αυτοί που δεν γνωρίζουν ποιοί είναι και τι θέλουν, είναι οι ίδιοι που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, και διαβάζουν ψυχομαχώντας οτιδήποτε μόνο και μόνο για να το αποδείξουν.
ΛΙΑΚΑΔΑ, είμαστε μεν σε διαφορετικό μήκος κύματος, σε άλλο σύμπαν ίσως αλλά αυτό δεν δικαιολογεί προσβολές και επιτιμητικά σχόλια... μάλλον δεν ήσουν σε φόρμα όταν έγραφες το σχόλιό σου... έστω...
όσον αφορά στο Συρέ, όλο του το έργο έχει ενδιαφέρον και το μελετώ... ευχαριστώ πάντως... προσωπικά θα είχα να σου συστήσω να ηρεμήσεις και να μην είσαι επιθετική... όχι απρόκλητα τουλάχιστον...
Χαίρομαι που τούτη η ανάρτηση έγινε αφορμή για την ανάπτυξη ενός τόσο ενδιαφέροντος διαλόγου... σε καλημερίζω φίλη κ.κ
ό,τι μας δίνει τέρψη δεν είναι πάντα αθώο Α...
Να'σαι καλά φίλε μου nephilim... κι εγώ σε εκτιμώ...
Aν νομίζεις ότι σε προσβάλλω λέγοντάς σε εσωτεριστή έχεις πολύ δρόμο ακόμη μπροστά σου...
Οπως και για το γεγονός ότι θα πρέπει να δέχεσαι την άποψη των άλλων χωρίς να σου φαίνεται προσβλητική όταν δεν είναι.
Αλλωστε και ο Α συμφώνησε με μένα "Όταν έχεις επίγνωση του τι θέλεις και ποιός πραγματικά είσαι (άρα είσαι ανυπόκριτος), τότε έχεις τη σωφροσύνη ό,τι δεν τα ξέρεις όλα και ό,τι η τέρψη του διαβάζω δεν τελειώνει ποτέ."
Aποχωρώ λοιπόν αφού σε προσβάλλουν τα λεγόμενά μου και ίσως κάποια στιγμή τα ξαναπούμε μ.Ε και μ.Α εποχής (μετά την έκλειψη και τον ανάδρομο ερμή ;)
Ναι, ΛΙΑΚΑΔΑ, έχω τω όντι πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μου... [αλλά δεν πήρες χαμπάρι ούτε από την ανάρτηση ούτε από την απάντησή μου... anyway...]
Γι αυτό ας διαβάζουμε μόνο ποπάυ, αστερίξ και αρκά.
Το έκανα για μεγάλο διάστημα.
Μια λύση είναι να μη διαβάζουμε μυθιστορήματα - αν και υπάρχουν κάποιες καλές εξαιρέσεις.
Πάντως, με την ποίηση και τα διηγήματα, αν είμαστε λιγάκι προσεχτικοί, κινδυνεύουμε λιγότερο.
Άλλωστε, ο καθένας κάνει τις επιλογές του και δεν σημαίνει πως ό,τι διαβάζουμε το υιοθετούμε και να το πιστεύουμε.
Έχουμε την προσωπική μας κρίση και από κει και πέρα φιλτράρουμε διαφορετικά την κάθε πληροφορία.
Μεγάλη συζήτηση... καλό θα ήταν να την κάνουμε από κοντά πίνοντας.
Εβίβες λοιπόν!
Συμφωνώ φίλε μου πως η συζήτηση αυτή δεν είναι 'εύκολη'... το χειρότερο είναι να αποδεχθεί κανείς ότι κοντεύει να γίνει μια χωματερή αλλότριων ιδεών μόνο και μόνο για να τον πούνε 'καλλιεργημένο'... ή το άλλο το ωραίο 'κινητή βιβλιοθήκη είναι ο γιος μας'... από την άλλη, όλα αυτά τα γράφει κάποιος που έχει κλειδωθεί άπειρες ώρες συντροφιά με βιβλία... μονάχα ό,τι βιώνεται είναι αληθές, έλεγαν οι μυημένοι άλλων εποχών, όλα τα άλλα είναι υπερ-κατασκευές του νου... ποιος έχει τη διάκριση όμως; και πότε;
εδώ σε θέλω κάβουρα...
[η αποτοξίνωση με ΑΡΚΑ και ΑΣΤΕΡΙΞ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!!]
να είσαι καλά φίλε μου... Εβίβες!
Λυπάμαι αλλά μάλλον βγήκες απ' το θέμα. Είπα εγώ κάτι για αθωότητα; Και τι σχέση έχει αν η τέρψη δεν είναι πάντα κάτι αθώο; Που κολάει; Διάβασε ξανά το σχόλιό μου, με προσοχή. Ευχαριστώ.
"και ό,τι η τέρψη του διαβάζω δεν τελειώνει ποτέ"
δικά σου λόγια Α...
όσον αφορά τον πυρήνα του θέματος, η δική μου γενική σκέψη έχει ήδη διατυπωθεί... με ενάργεια και σαφήνεια στα όσα έγραψα... χωρίς κανέναν δογματισμό και καμιά απολυτότητα... είναι όμως ένας άξονας... δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε...
Τώρα είπες τη σωστή φράση:"Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε". Ο καθένας μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του, χωρίς νεύρα, προσβολές, αγνόηση. Αυτό θα πει διάλογος, και όσο πιο ειλικρινής, πιο ΜΗ εγωιστικός, και πιο μινιμαλιστικός είναι, τόσο το επίπεδο βρίσκεται ψηλά. Αυτό δείχνει ποιοί είναι άξιοι των αναγνώσεών τους, και αν ξέρουν να διαλέγουν, το τι διαβάζουν. Αλλιώς "τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς".
Φίλη κ.κ. ήθελα να αντιγράψω την σκέψη σου εδώ και να πω ότι την προσυπογράφω...
"Μέχρι να φτάσει κανείς στο στάδιο του "ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω και ως εκ τούτου μπορώ να επιλέγω με καθαρά κριτήρια", χρειάζεται να περάσει διά πυρός και σιδήρου (αν δεχτούμε ότι οι πιο πολλοί από μας δεν γεννηθήκαμε παιδιά-θαύματα).
Τουλάχιστον έτσι συνέβη με μένα.
Να μη σας πω ότι μεγαλώνοντας με εγκαταλείπει η βεβαιότητα για πράγματα που ήμουν απόλυτη..."
Εύγε!
Α
Τρία χρόνια στο νετ νομίζω πως είμαι ευγενέστατος σαν να σας υποδέχομαι όλους στο σπίτι μου... κάποιοι άλλοι είναι που 'μπουκάρουν κλωτσώντας την πορτα' με εξυπνακισμούς και προσβολές... έστω, θέματα αγωγής βλέπεις... χαίρω για το δικό σου επίπεδο... και βέβαια δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε... ο διάλογος είναι τροφή και πλούτος... να'σαι καλά...
Σε πολλές περιπτώσεις ισχύει το:
"Διαφωνώ με όσα λες.
Δεν θα πάψω να υπερασπίζομαι όμως μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες."
Δεν το λέω εγώ.
Ο Βολταίρος το λέει.
Θα πρόσθετα απλά ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία ΠΑΝΤΑ ο τρόπος που το λες...
κ.κ.
ναι, κ.κ., είναι πολύ σωστό αυτό... ο τρόπος έχει την σημασία του... και δεν μιλώ για τον παρωχημένο καθωσπρεπισμό, ή ψευτοευγένειες και 'τρόπους σαλονιού' αλλά για την δημιουργία γόνιμου εδάφους ανάπτυξης διαλόγου... από την άλλη, κάποιος θα πει ότι στα υψίπεδα της επίγνωσης -για όσους είναι εκεί και απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα - δεν έχει καμία αξία κανένας διάλογος... κι όμως, χωρίς την επικοινωνιακή ζύμωση -εγώ την λέω διυπαρκτική ζύμωση- δεν αναδύονται βαθύτερα υλικά από το ειναικό μάγμα... αυτή είναι η βαθύτερη τοποθέτησή μου... Να'σαι καλά φίλη μου.
Aκριβώς αυτό σκέφτομαι κι εγώ.
Την ουσία.
Και το επικοινωνιακό του πράγματος.
Η αφ' υψηλού επέλαση δεν είναι το φόρτε μου, θα έλεγα...
Αυτά τα λίγα, διευκρινιστικά.
Ευχαριστώ που μου δίνετε "βήμα" και θετική ενέργεια!
Χαιρετώ σας...
κ.κ.
Ο διάλογος είναι απαραίτητος όσο και να απομονωθείς, και πάντα περιμένεις τη στιγμή να ξεμυτίσεις και να μοιραστείς, τις γνώσεις που μπουκώθηκες. Αυτό σε ολοκληρώνει.
Θετική ενέργεια κ.κ... πάντα χρειαζούμενη και καλοδεχούμενη... χαίρομαι αληθινά που ιδρύθηκε αυτή η επικοινωνία... να είσαι καλά...
δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο Α με την τελευταία σου τοποθέτηση... μα, είναι κάτι που το έχουμε ζήσει... κάποιες φορές η συζήτηση ακόμη και αυτή με αιχμές και εντάσεις, είναι ο καθαρός αέρας που ξεδιαλύνει τους θρόμβους του νου... για να ρέει το τσι καλύτερα δηλαδή... και να ισορροπείς... καλό βράδυ εύχομαι...
Σε τέτοιες εποχές μόνο από το διαδίκτυο και φτηνά βιβλία μπορούμε να βρούμε...
καλησπέρα δείμε... που θα πάει όμως, θα γυρίσει ο τροχός... ίσως να είμαστε σε μια μεταβατική εποχή... ίσως να βιώνουμε ένα λυκόφως και ανατείλει ένας άλλος κόσμος... πώς θα είναι άραγε... γοητευτικός πονοκέφαλος... καλησπέρα...
Απροκάλυπτη επίθεση η Λιακάδα ...
Η γνώμη μου είναι ότι ο καθένας οφείλει να ψάχνει την αλήθεια μόνος του και πολύ προσεχτικά ..
Το παρακάτω ποίημα τα λέει όλα .
Όσο μπορείς (1913)
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική...
@Κ.Π Καβάφης - Όσο μπορείς.
Απροκάλυπτη ε?
Και επιθετική λοιπόν εκτός από προσβλητική...!
Cosi e se vi pare - L. pirandello
(ετσι είναι αν έτσι νομίζετε κύριε Μαχαιρα)
Ταδε έφη ο Νομπελίστας Πιραντέλλο.
Καλή συνέχεια στη συζήτησή σας...
Always say that when angry women are even more beautiful!
Tαδε έφη Δημήτρης Μαχαίρας
και ας μην είναι Νομπελίστας!
Πολύ προσεχτικά, γιατί αλήθεια, πρέπει να είναι η αίσθηση της απόλυτης αυτοδιάθεσης, της αυτεξουσιότητας, της απογύμνωσης και της καθαρότητας του εαυτού μας, με τη συμφωνία του αντιδραστικού "εγώ" μας, που σαν αυταρχικός αρχηγός του "είναι" μας, οργανώνει τις πράξεις και τις αξίες μας.
Το θέμα είναι πανάρχαιο, τουλάχιστον ξεκινάει από την εποχή που τυπώθηκαν τα βιβλία: Τι διαβάζουμε; Συχνά ακούμε μαλακίες του τύπου "οι ξένοι (έτσι γενικώς!) διαβάζουν" γιατί βλέπουν την κυρία στο μετρό ή στο λεωφορείο με ένα κάποιο βιβλίο στο χέρι. Δεν κύτταξαν τι βιβλίο είναι, τι τίτλο φέρει! Από περιέργεια έκανα προσπάθειες να δω τι στο καλό διαβάζουν "οι ξένοι" σε μέσα μεταφοράς, σε ευρωπαϊκές πόλεις που βρέθηκα. Οι περισσότεροι διάβαζαν ελαφρά μυθιστορηματάκια της πλάκας, αστυνομικά, θρίλλερ, αισθηματικά και άλλα τέτοια που τίποτα δεν προσφέρουν στην βελτίωση της κουλτούρας του αναγνώστη! Αν είναι να διαβάζουν τέτοια και οι δικοί μας, καλλίτερα να χαζεύουν τα τσιμεντένια αστικά τοπία, ή τον κώλο της όρθιας συνεπιβάτιδας! Υποτίθεται ότι αν έχεις μάθει να διαβάζεις μπορείς να κρίνεις και το επίπεδο του όποιου εντύπου (δεν είναι μόνο τα βιβλία) που σου πέφτει στα χέρια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν και βλαβερά έντυπα που σε αποπροσανατολίζουν ή σου σπέρνουν μαλακίες στο κεφάλι. Αν π.χ. η βιβλιοθήκη σου είναι γεμάτη από εκδόσεις του γνωστού Θεσσαλονικιού που σπέρνει τερατολογήματα και προφητείες, είσαι άξιος της τύχης σου και όχι καλλιεργημένος πολίτης. Και υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι τίτλοι που μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν.
Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου Heliotypon... ευχαριστώ για τις σκέψεις σου...
Δημοσίευση σχολίου