ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΠΕΤΡΟΥΛΑ...

Νομίζω ότι θα πρέπει και τα άλλα κανάλια να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Star και να προσλάβουν θελτκικές δεσποινίδες να μας ενημερώνουν για τις καρικές μεταβολές... Και προτείνω: Ο ΑΝΤ1 να βάλει τη Λόλα, το ΜΕΓΚΑ τη Χαρά που αγνοείται , Ο Αλφα να βάνει την Κατερίνα Παπουτσάκη, η ΝΕΤ την Πόπη Τσαπανίδου κλπ. Αντε, να περιμένει κανείς να περάσει το βαρετό δελτίο να έρθει ή ώρα του καιρού να... αναστηθεί... ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΕΟΚΡΟΥΣΤΕΣ!!! Ετσι μας καταντήσατε...

ΤΙ ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ...

Πρώτα πρώτα αυτή η ελεεινή εκπομπή της Δρούζα δεν θα πάρει τέλος ποτέ; Μα, η γυναίκα είναι και άσχετη, αγενέστατη, κρύα και άνευ οιουδήποτε ταλέντου σε οτιδήποτε. Πω, πω, τι τραβάμε...

Πήγε και στην εκπομπή της Τατιάνας ο μάγκας με το περίπτερο... Τώρα όμως ήταν φορτωμένος και με 100 χιλιάρικα και είχε αστράψει το πρόσωπό του. Ασε που η Τατιάνα ήθελε να του χυμήξει και να τον καταχεριάσει που έκανε ρεντίκολο τον φουκαρά τον πατέρα του... Το χρήμα παιδιά, όλα για το χρήμα...

Πάμε παρακάτω... Μπράβο Αντρέα, ήρθες στο Star και καταλάβαμε τι θα πει... μονοψήφιο νούμερο της AGB... μωρέ από σβέρκο ψωνίσε ο Μαλέλης... Ο δε Πρετεντέρης, μια ζωή τις ίδιες εκπομπές κάνει με τους ίδιους καλεσμένους. Εχει 10 και τους καλεί εκ περιτροπής. Και δημοσκοπήσεις, δημοσκοπήσεις, έλεος πια... να μην ψηφίζουμε πια, να κάνουμε το μέσο όρο των δημοσκοπήσεων στα 4 χρόνια. Να μας έρχεται και πιο φτηνα. Το προτείνω στη Βουλή... ναι, τώρα...

Κάποιος που βλέπει τη Λολα ανυπερθέτως μου λέει ότι τέτοια μάπα εξέλιξη δεν την περίμενε... δεν αρκεί μια έξυπνη ιδέα και ένα ωραίο μουτράκι... πως να βγει ολόκληρη χρονιά κάθε απόγευμα; Α, ρε δάσκαλε Φώσκολε, που΄σαι Θεοχάρη, που΄σαι Γιάγκε Δράκε (να βοηθήσεις και στα οικονομικά)...

Ξαναξετσούμισε και το Καλομοιράκι... βρε, τι έγινε; Μας πεθύμησες; Συμπαθώ Καλομοίρα γιατί έχει νάζι, σκέρτσο και δεν προσποιείται... 

ΧΑΡΑ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ είδε ο κόσμος και έχει ενδιαφέρον πράγματι. Καλοί ηθοποιοί (Σκιαδαρέσης πολύ δυνατός) και μάλλον ενδιαφέρουσα η εξέλιξη. Πάντως το ΜΕΓΚΑ σάρωσε και φέτος. Είχαν δίκιο οι... απαγωγείς του Παναγόπουλου!!!

Περιμένω με αγωνία Ράντου στο Εργαζόμενη Γυναίκα. Η Ράντου έχει ταλέντο, έχει χιούμορ, καλή πένα και μάλλον θα αξίζει το κόπο.

Αυτή τη Πολυκατοικία δεν μπορώ να τη δω. Μου θυμίζει τη Γειτονιά -ναι, την πρόλαβα, είμαι γέρος- και δεν αντέχω τα remakes... 

Και έπεται η συνέχεια παιδιά...

Μπλόκο ή... blog;

Και τα δυο. Το ένα αποκεκλείει την επικοινωνία αλλα το άλλο την επιτρέπει και μάλιστα την καθιστά κυρίαρχο άξονα δημουργίας. Το ενα γίνεται από τρακτέρ το άλλο από ιδέες, απόψεις, στοχασμούς αχνίζοντες και σκέψεις κοχλάζουσες... Το ένα γίνεται στις εθνικές οδούς το άλλο στις οδούς του Κυβερνοχώρου... 

Και τα δυο αφορούν στους αποκλεισμένους ανθρώπους, στις αποκλεισμένες επιθυμίες τους, στις αποκλεισμένες ζωές τους, στα αποκλεισμένα ονειρά τους...

Και για τα δυο δεν αρκούν οι υποσχέσεις, οι δεσμεύσεις, τα λόγια... Χρειάζεται η ενεργός δράση των ανθρώπων, η αλήθεια τους, η καθαρή ματιά τους, η καθαρή ψυχή τους...

Και πάλι ύστερα από καιρό, θα είναι λίγα πάλι.

Και νέα μπλόκα και νέα blogs θα δημιουργούνται...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΡΑΠΕΣ...

Πω, πω δουλειά που έπεσε πάλι σήμερις...

Δεν αντέχεται πια άλλο αυτό το πράγμα, κάτι πρέπει να γίνει γιατί υποφέρουμε (υπο-κε-φέρουμε πιο σωστά).

Τι να πεις όμως, έτσι είναι η ζωή η ψεύτρα, η πουτ...

Θα δικαιωθούμε κι εμείς κάποια στιγμή, θα γυρίσει και ο τροχός, θα γαμ... κι ο φτωχός!!

Ας πιω άλλη μια γουλιά τώρα... ααααα, τη δροσιά του να'χετε παιδιά μου, την ευχή μου!!!

(Μα, τι βλέμμα είναι αυτό; Ας μην το χαρακτηρίσω... Ο Πάρης τη θυμάτα αυτή τη φωτο;)

ΠΑΡΗ ΕΙΣΑΙ ΛΕΒΕΝΤΗΣ...

Βρίσκω την ευκαιρία να χαιρετήσω το καλό και αγαπημένο φίλο και πρώην συνάδελφό μου Πάρη που δίπλα του έμαθα πολλά στη δουλειά και η όμορφη οικογένειά του, η υπέροχη σύζυγός του Δώρα και η σχέση τους αποτελούν μαθητεία αγάπης, αφοσίωσης, ζωής, ανέλιξης μέσα από τον έγγαμο βίο που δεν είναι πάντα αβίωτος.

Είναι σπάνιο να συναντήσεις τέτοιους ανθρώπους πλέον... Και όπως έλεγαν και οι Πυθαγόρειοι, αν βρεις διαμάντι θαύμασέ το αλλά αν βρεις έναν αληθινο φίλο κράτησέ τον...

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων...

Κι ευχαριστώ που με διαβάζετε...

ΚΑΙ ΝΕΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ...

Μιας και ο Ομπάμας είναι Πρόεδρας πλέον, ας ψηφίσουμε για το αν θα πάει καλά ή όχι... Τι λέτε;

ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ...

Αποφάσισα να προσθέσω μια λίστα με βιβλία που θεωρώ ενδιαφέροντα και αγαπώ πολύ για όποιον θέλει να πάρει μια ιδέα. Καλό διάβασμα...

ΠΑΕΙ ΠΑΕΙ ΠΑΕΙ ΠΑΕΙ...

Και τώρα τι; Πάει δηλαδή η Κοντολίζα; Ε, όχι ρε π... μου! Τι είναι αυτά; Πως θα το αντέξω πάλι αυτό; Να πάει ο Ομπάμα και να μου φέρει την Κοντολίζα ΤΩΡΑ!  να μην τον πάρει και τον σηκώσει! Ζωή χωρίς Κοντολίζα δεν υπάρχει! Τέτοιο χαμόγελο, τέτοια γάμπα που θα βρώ; Μέχρι στα μπλόκα θα βγω μπας και μου τη φέρει ο... Χατζηγάκης!!!

ΤΑ ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ... συνέχεια

Βλέπω ήδη την θετική απήχηση που έχει η παρουσίαση των πιο σωστών Ελληνικών είς το φιλο-ιντερνετικό κοινό. (Μπράβο Παρ). Και συνεχίζω με άλλα παραδείγματα: Δεν θα πούμε επικηρυγμένος, θα πούμε επι-κε-κηρυγμένος. Που σημαίνει αύξηση μετά την πρόθεση (χαμός!). Δεν θα πούμε στενοχωρημένος αλλά στενοκεχωρημένος  Επίσης, οι ήδη κατα-κε-χωρημένες αυξήσεις στην καθομιλουμένη δεν πειράζονται. Ας πούμε, προβεβλημένο αίτημα, προκεχωρημένο φυλάκιο, διατεταραγμένη συνείδηση, τεθλιμμένος συγγενής, κλπ. Και έπεται η συνέχεια... 

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ...

ΠΟΙΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ… Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΜΕΣΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝ ΦΙΛΟΔΟΞΙΩΝ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ‘ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ο ΤΟΠΟΣ’, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΩΜΙΖΕΤΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΩΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟ, ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗ, ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ 15 ΜΕΡΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΝΑ ΔΡΟΣΙΣΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΤΑΜΕΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ 10 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ ΚΑΙ 3 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΟΥΛΙΑ ΝΕΡΟ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΦΕΡΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ, ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ…

ΑΥΤΟΣ, Ο ΟΙΚΕΙΟΣ, Ο ΤΟΣΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ, Ο ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΑ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΖΩΗ ΠΟΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΤΙΚΟΣ ΜΕ ΜΟΡΦΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΗΡΩΑΣ, Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΝΑΙΟΣ. ΤΙΠΟΤΕ ΕΝΔΟΞΟ, ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΥΧΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ. ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟ, ΑΛΛΟΚΟΤΟ, ΠΑΡΑΔΟΞΟ Ή ΠΙΠΕΡΑΤΟ ΔΕ ΘΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΡΚΕΙΤΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ, ΣΤΙΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΟΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΨΗΛΩΣΕΙ ΛΙΓΑΚΙ, ΛΙΓΟ ΜΟΝΟ, ΙΣΑ ΙΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΛΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΑ. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΤΡΥΠΑΣ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΜΕΝΕΙ, ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΖΕΙ, Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ Ή ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΩΝΥΜΟΣ, ΘΝΗΤΟΣ ΚΑΙ ΒΡΟΤΟΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ, ΑΠΛΟΪΚΟΣ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ, ΚΑΘΩΣ, ΤΕΛΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΟ ΝΑ ΣΚΙΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΠΟΥ ΣΕ ΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙΙ ΕΝΑ ΑΠΟΘΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΤΡΕΛΑΣ ΚΑΙ ΕΥΦΥΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΑ. ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ.

ΚΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΑΡΤΕΣ…

ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΡΑΠΕΔΑΚΙ ΜΑΣ, ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΊΠΟΤΑ...

Μωρέ υπάρχουν πολλές απολαύσεις σ'αυτή τη παλιοζωή; Το τσιγάρο μας το κόβουν γιατί βλάπτει, το φαί μας το πετσοκόβουν γιατί σκοτώνει, το σεξ... με μέτρο γιατί είμαστε σε κρίσιμη ηλικία, τι απέμεινε; Ενας φραπές, καμιά ωραία τανία να περνάει η ώρα και... σκέψη... Μέχρι να αχνίσει η κεφαλή μας και να πάρει φωτιά το Κορδελιό... (γελάς Γκέλυ;) Αλλά, εντάξει, προσαρμοζόμαστε, είμεθε ευέλικτοι, συνηθίζουμε, δεν παραδινόμαστε. Αυτό είναι και αυτό θα κάνουμε. Αλλά...

μένει κι ακόμη μια ηδονή που δεν την έχετε απαγορεύσει κύριοι.Η ηδονή της συζήτησης, της επαφής.... το γέλιο μέχρι δακρύων και η ανάσα της ζεστής ψυχής...

φίλε, δεν έμειναν πολλά αλλά δεν είναι ασήμαντα...

πίνε το καπουτσινάκι σου, το φρεντουτσίνο σου, το φραπεδάκι σου, διάβαζε τα blogs, κανένα ωραίο βιβλίο και πρότεινε και σε μας αν έχεις κάτι ωραίο να μην το κρατάς μονάχα για σένα...

Μόνο αν ανοιχθείς εσύ μπορείς αληθινά να ΔΕΙΣ...

Είτε είναι κανείς 'επικοινωνιακός' είτε όχι, είτε έχει κανείς τη διάθεση να διαβάσει, να γράψει, να συμμετάσχει, να κρίνει, να επικρίνει, να απορρίψει, να πάρει θέση ή να πάρει... άρνηση, ακόμη να χλευάσει, είτε όχι, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι και μόνη η ύπαρξη των blogs και η δυνατότητα της δικής του παρέμβασης, είναι μια αληθινή επανάσταση. Και όμοιά της δεν διανοήθηκε ποτέ η βραχεία ανθρώπινη ιστορία και ιδιαίτερα η ακόμη βραχύτερη ανθρώπινη πολιτισμική δράση στην λογοτεχνία, την τέχνη, την όποια έκφραση, την όποια εξωτερίκευση σκέψεων, συναισθημάτων, διανοημάτων...

Καμιά φορά αναρωτιέμαι, είναι αληθινό όλο αυτό; Είναι πραγματικά ένας χώρος ελεύθερος, αλογόκριτος, ακηδεμόνευτος; Οχι, όχι ακριβώς. Καθώς οι σκληρότεροι και πλέον αυστηροί λογοκριτές είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ποτέ δεν εκφράζουμε αυτό ακριβώς που σκεπτόμαστε, ποτέ δεν φτάνει στο χαρτί όσα στέλνει ο νους και η καρδιά. Τα περισσότερα μένουν πάλι ένδον, κρυφά, ανομολόγητα, στα σκοτεινά διαμερίσματα του είναι μας...

Εστω, κι έτσι ακόμα, δεν αλλάζει η ουσία του θέματος. Οσο αυτός ο χώρος παραμένει ελεύθερος και αδέσμευτος και ασύνορος, ας τον εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο τρόπο.

Ας τολμήσουμε το βήμα της έκθεσης, της μερικής και ελεγχόμενης ίσως, αλλά πάντα λυτρωτικής έκθεσης και... ας δούμε τα αποτελέσματα μέσα μας... 

Κάθε φορά που εκφράζεται κανείς δεν αλλάζει μόνο ό,τι τον περιβάλλει αλλά και ό,τι εκείνος περιέχει... Εστω λίγο, κατά τι, παρατηρείται μια εσωτερική κίνηση, μια μετακίνηση, νέες συντεταγμένες, νέες γωνίες, νέες ισορροπίες.

Κάθε φορά που εκφραζόμαστε ελεύθερα, ισορροπούμε...

Και αυτό δεν είναι λίγο...

Κι αυτό το λίγο είναι πολύ...

ΓΙΑ ΤΙΣ 100 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ!!

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ! Για την 'Στιγμή της Αλήθειας' ο λόγος και ο ψόγος. Αίσχος και ντροπή! Μόνο αυτό έχω να πω στο νεαρό πρώτα πρώτα που 'μας καθήλωσε' με την κτηνωδία του απέναντι στον πατέρα του. Αυτό το σκληρό βλέμμα -τόσο μίσος θα το εκμεταλλευόταν άνετα ένας σκηνοθέτης - ήταν αληθινά ένα μαχαίρι που ένιωθες να τρυπάει κι εσένα. Μετά ντροπή στον ΑΝΤ1 για το ελεεινό και τρισάθλιο 'ριάλιτι' που ΄μας έχει σερβίρει φέτος και επειδή δεν τράβαγε φαίνεται ότι θα το φτάσει στο απροχώρητο. Παιδί να φτύνει το γονιό; Να τον καρπαζώνει ίσως; Να χώνει γροθιά στην αδελφή του; Στη φίλη του; Και, τέλος, ντροπή και στην -ωραία πάντως- Ευγενία Μανωλίδου που ΕΠΕΜΕΝΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ! "Θες να μας πεις τι ήταν αυτό που δε θα συγχωρέσεις ποτέ στον πατέρα σου;"

Και η απάντηση μας... σόκαρε όλους. Ενα περίπτερο! Μπαμπά δεν μου άνοιξες περίπτερο και σε μισώ για όλη μου τη ζωή. Και ο καημένος ο γεννήτωρ, έκλεινε τα μάτια του, έσκυβε το κεφάλι και καταντροπιασμένος μετρούσε τα δευτερόλεπτα να ολοκληρωθεί η βάσανός του...

ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΤ1. Και δεν είσαι και Νο1... ε, ρε τι έχουμε να δουμε ακόμα. Σκέψου να ήταν και μπακάλικο...

ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ ΣΟΥ, ΤΟ ΠΑΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΚΥΡΑ ΣΟΥ!!

Ξέρω κι εγώ κάτι 'αγρότες' που δεν έχουν αφήσει σκυλάδικο για σκυλάδικο στις εθνικές οδούς και στα επαρχιακά κωλάδικα... αλλά τιμώ και προσκυνώ τον τίμιο ιδρώτα των ανθρώπων που ματώνουν τη γη και ζουν συνέχεια με την αγωνία της ξηρασίας, του χιονιού και της επιδότησης που έχει γίνει άσκηση επαιτείας... αλλά σε 50 χρόνια έτσι κι αλλιώς, αγρότες δεν θα υπάρχουν πλέον οπότε, ό,τι μπορείτε μάγκες πάρτε το... το δικαιούστε...

ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ... ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!!

Λοιπόν, ήλθεν η ώρα παιδιά μου να μάθουμε τα ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ελληνικά. Και ξεκινάμε από την περίφημη ΜΥΚΟΝΙΑΤΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ. Λέμε, π.χ., διακρίνω. Είναι σωστό αλλά όχι πολύ σωστό. Το πολύ σωστό είναι δια-κε-κρίνω. Λέμε προσδίδω. Το πιο σωστό: προσκεδίδω. Λέμε ολοκληρώνω, το πολύ πιο σωστό: ολοκεκληρώνω. Λέμε αναγνωρίζω. Το πολύ σωστότερο αναγεγνωρίζω. Εύκολο είναι, δεν είναι παιδιά μου; Και όχι μόνο στα ρήματα αλλά και στα ουσιαστικά και παντού. Λέμε παντογνώστης, πιο σωστά: παντογεγνώστης. Είδατε πόσο ομορφότερη γίνεται η πλούσια γλώσσα μας με τις ωραίες Μυκονιάτειες αυξήσεις; Μια μαγεία. Θα επανέλθω για να σας πω κι άλλα όμως...

Και ψηφοφορία... για να παίζουμε...

Είπα να βάλω κι εγώ μια ψηφοφορία, έτσι για το χαβαλέ, αργότερα θα την αλλάξω...

ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ; Ο ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ;

Περί cine πάλι ο λόγος... μπράβο Κάθυ, βλέπω είσαι τσακάλι... είδα κι εγώ Grand Torino με θεό Κλιντ ο οποίος όμως θα πρέπει να σποσύρεται σιγά σιγά διότι παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι και τα γεροντάματα πλέον τον εκθέτουν... αγαπούμε Κλίντ αλλά...

Και θα ακολουθήσω τις προτάσεις σου για ταινίες καθώς έδειξες πως κατέχεις το σπορ με άνεση... προσωπικά βέβαια είμαι και φαν των horror, σπλάτερ και γενικά των ταινιών φρίκης, σφαχταριών και ειδεχθών φόνων με πέντε λίτρα αίμα το λεπτό... και ό,τι πέσει στα χέρια μου το βλέπω... ζόμπι με όλα τα έντερα έξω στο χώμα, φονικά, τρελάκηδες που αρπάζουν το μπαλτά και όποιο πάρει ο Χάρος...

Αλλά και καμιά ταινία με πολεμικές τέχνες, φάπα, μάπα και κλοτσίδι να μην έλειπε... 

Τελευταία, πάντως, για να πω και πιο σοβαρά πράγματα, βλέπω προσεκτικά και εν ησυχία, όλες τις ταινίες του Αγγελόπουλου. Μέχρι στιγμής έχω εκστασιαστεί μόνο από την Αιωνιότητα και Μια Ημέρα... Οφείλω να ομολογήσω ότι ο άνθρωπος δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο σύμπαν και το αποτυπώνει με ενάργεια και ακριβεια... σε κάθε τι, στην παραμικρή λεπτομέρεια... όταν δει κανείς μετά την αμερικανιά καταλαβαίνει τη διαφορά... τέλος πάντων, όλα είναι χρειαζούμενα... σωστά;

ΤΙ ΕΙΔΑ ΣΤΗΝ TV...

Και τι δεν είδα... εκτός από την απείρου κάλλους τηλεοπτικο-εμετικο-εξομολόγηση του Ανδρέα που της αφιέρωσα και ειδική παράγραφο -κάποιοι διαφωνούν αλλά έτσι προάγεται ο διάλογος - είδα και δεν άντεξα και πολύ, την συνέντευξη Κούγια στην Δρούζα. Πω, πω, μιλάμε ότι ο άνθρωπος έχει φύγει σε άλλο πλανήτη, σε άλλο γαλαξία, ζει ανάμεσά μας αλλά... μας κάνει τη χάρη... Νέα σακουλάκια από τον Star για τα ευαίσθητα στομάχια -τελικά εγώ ό,τι τρώω το βγάζω, απορώ πως έχω τόσα κιλά, τέλος πάντων...

Μετά έχω να πω κάτι για τον κο Ψωμιάδη, το ΝΟΜΑΡΧΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ... έλεος, δεν πάει άλλο, ΑΣΧΟΛΗΣΟΥ ΛΙΓΟ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΣΟΥ... και ο κος Καραμανλής δεν τον μαζεύει, που θα πάει πια το χάλι αυτό; (προτιμώ Πατουλίδου, έχει και καλό κομμωτή!!)

Θέλω να πω και κάτι για τον κο Αυτιά που τον προλαβαίνω το πρωί κανά μισάωρο... επειδή έχω και μια μακρινή συγγένεια με τη πατρίδα του τη Σάμο, τώρα καταλαβαίνω από τι έπασχε η γιαγιά μου... η καημένη, και δεν είχε και εκπομπή στον Αλφα...

Γιατί κόψατε 'τις ηλικίες' στο TV WEEKEND κα Βάσια Λόη μου; (Η ΓΥΝΑΙΚΑ, δε παίζουμε!!!). Εμάς μας ρωτήσατε; Και τώρα πως θα μάθω πόσων Μαίων είναι η κα τάδε και η κα δείνα;

(Μιλάμε για πολύ εσωτερισμό, όχι αστεία, σε υψηλό επίπεδο... ευτυχώς με σώζει το ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ)

Ας μη πω τίποτα για την εκπομπή της κας Τατιάνας και με πείτε και κάθαρμα... 

Πάντως στον ΑΝΤ1 έχω να πω ότι σιγά σιγά όλοι... γίνονται ίδιοι... εξομοίωσις! Μετάλλαξις... από άνθρωπος φυσιολογικός σε ΑΝΤΕΝΝΑΝΘΡΩΠΟΣ... Θα το αναλύσω άλλη φορά αυτό...

Ο Μητσικώστας δεν είναι κακός αλλά πρέπει να ανανεώσει λίγο το ρεπερτόριό του... αρχίζει να κουράζει, όλο Αλέφαντος, Αναστόπουλος, τα ίδια και τα ίδια... αλλά τον βλέπω που και που, έχει ατάκες...

Και Γεωργίου βλέπουμε, απαραιτήτως περισσότερο για τα σχόλιά του όταν τύχει τηλεθεατής από τους 'ωραίους' των καφενείων... συμπαθώ Γεωργίου από τότε που έμαθα για την περιπέτεια υγείας με τον γιο του... ανεβαίνει Γολγοθά κι αυτός πολλά χρόνια τώρα και αν μη τι άλλο όλο αυτό είναι μαθητεία αγάπης και ζωής...

Από δελτία ειδήσεων, το λέω, προτιμώ Χατζηνικολάου λόγω Τράγκα... είναι μεγάλη μορφή ο άνθρωπος...

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ, το ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ... Μπράβο, κάθε απόγευμα καινούργιο συκώτι...

Και Καλυβάτσης με Μπουλά, τρελό γέλιο... ό,τι αξίζει φέτος... ΜΠΕΛΑΣ ΤΙΒΙ

(Καλά, μη νομίζετε ότι είμαι όλη μέρα στη τηλεόραση... από το απόγευμα και μετά... και έχω μουρλαθεί στο ζάπινγκ... σε σημείο που όταν φύγει το τηλεχειριστήριο από το χέρι μου, νομίζω ότι είμαι ακρωτηριασμένος!!)

Θα επανέλθω... 

ΠΟΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΙΔΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ...

Τώρα που έφτιαξα το μπλογκάκι και βρήκα... κανάλι έκφρασης, δεν γίνεται, θα γράφω τα πάντα, μέχρι εξαντλήσεως και καλό κουράγιο σε όλους σας. Λοιπόν, τι ταινίες είδα από τα Χριστούγεννα και μετά. Είδα το Μόναχο -MUNICH- (παλαιότερη ταινία αυτή) και την βρήκα εξαιρετική. Αρκετά μεγάλη σε διάρκεια αλλά δεν με κούρασε, είμαι και μεγάλος άνθρωπος πια... Και όποιος τη δει -είναι και επίκαιρη- θα καταλάβει πολλά για τους Ισραηλινούς, τους Παλαιστινίους και όλο το χαμό στη Μέση Ανατολή...

Είδα το TWILIGHT (δεν θυμάμαι την ελληνική απόδοση) και... κόντεψα να ξεράσω όχι την τυρόπιτα αλλά το γιουβετσάκι που είχον παραγγείλλει ενωρίτερον... τι μαλ... ήταν αυτή; Και επιτέλους, τι θα γίνει με τους φίλους μας τους Αμερικανούς; Ολα θα τα μετατρέπουν σε teen movies; Και τους λυκανθρώπους, τα βαμπίρ, τους κολασμένους, τους εγκληματίες, τα αποβράσματα της κοινωνίας; Και επειδής ο πιτσιρικάς έχει κάτι σε... κόμη Ντράκιουλα σε εφηβική version και η ξενέρω -σιγά και την ωραία, εγώ είμαι πιο ωραίος!!!- τον ερωτεύθηκε σφόδρα σε κάποιο βλαχοχώρι των ΗΠΑ, αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει τόσο πια; Ε. αμέτε παρά πέρα λοιπόν, για να είμαι και ευγενικός...

Είδα μια ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΤΑΙΝΙΑ, το Goodbye Lenin (Γερμανική ταινία) που την καταχάρηκα και την ευχαριστήθηκα που σατιρίζει πικρά αλλά και εύστοχα την μετάβαση μιας οικογένειας και μιας χώρας από τον υπαρκτό σοσιαλισμό στον... παράδεισο της Δύσης (μιλάμε για την πρώην DDR). Και καθώς την έβλεπα σκεφτόμουν και τον Μάριο που μοιάζει πολύ με τον ωραίο πρωταγωνιστή... Βρε ο Μάριος είναι πιο όμορφος...

Τι άλλο είδα παιδιά; Α, ναι, είδα αυτή την super παπαριά, το Τhe day the earth stood still (πάλι δεν θυμάμαι την ελληνική απόδοση) και περισσότερο την είδα επειδή συμπαθώ πολύ τον Κιάνου Ριβς. Κρίμας! Και έχω να αρωτήξω το εξής: ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ; Αν ναι, να πάω μια βόλτα από Λος Ανχελεθ να με δώκουν μερικά που δεν έχω μια... Και ο Κιάνου, καλός αλλά... τι να σε κάμνει κι αυτός... Κι ενώ στην αρχή κάτι πήγε να πει, ήμην αισιόδοξος, όσο προχώραγε η σούπα τόσο καταλάβαινα τι γεύση θα έχει τελικά... και στο τέλος... 

Τι άλλο είδα; (Ε, φτάνει πια, μας έπρηξες!). Ναι, σωστά, άλλη φορά θα πω περισσότερα. Γιατί έχω δει κι άλλες σαβούρες και σπανιότατα κάτι τις το αξιόλογο. Οποιος είδε κάτι που να του άρεσε ας το πει ελεύθερα. 

Α, ΡΕ ΜΑΓΚΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΕ...

Τώρα που απελευθερώθηκε ο άνθρωπος και όλα καλά και όλα ανθηρά -λέμε δηλαδή - θα το πω, δεν το αντέχω, και θα το πω Περαιώτικα... είσαι μάγκας και ωραίος Παναγόπουλε με την γυναίκα σου την όμορφη που εντυπωσίασε όλους, τα λεφτά σου, τα φάρμακά σου (!!) και τα καράβια σου... Και ποτέ να μην σου τύχει ξανά τίποτε παρόμοιο... (πήγαινε δυο, τρία χρόνια διακοπές όπου σου αρέσει να... περάσεις μπέικα!!!)

Επιτέλους, μια γροθιά που μου έκανε καλό...

Μόλις πριν λίγα λεπτά ολοκλήρωσα την απολαυστική -μονορούφι σχεδόν- παρακολούθηση -θα έλεγα κάτι παραπάνω, μια βαθιά εμπείρωση- ενός ντοκιμαντέρ ΣΟΚ που ίσως να το γνωρίζετε. zeitgeist addendum. Το κατέβασα ανυποψίαστος και αποδείχθηκε ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ! Αποκαλυπτικό, ενημερωτικό, δυνατό, απελευθερωτικό... Επί δυο ώρες δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Δεν χρειάζεται τώρα να αναλύσω τι και πως... πρέπει κανείς να το δει και να το ΔΕΙ όχι απλά να το κοιτάζει...

Σε κάποια σημεία ήταν γροθιά στο στομάχι... και σκέφτομαι να ακολουθήσω κάποιες από τις προτάσεις στο τέλος... δύσκολο το ξεβόλεμα και όπως λέει και ο Οσο, οι παλιές συνήθειες δύσκολα κόβονται.

Και δικαίωση για τον Τζίντου. Η ταινία ξεκινάει και τελειώνει με τον αγαπημένο μου Κρίσνατζι... μα, τι ομορφιά ήταν αυτή...

Και το άγιο Internet... ας είναι καλά...

Μάριε, πότε θα... οργανωθούμε;

Ξέρεις τώρα εσύ καλέ και αγαπημένε φίλε... Τα ωραία του Ιούνη... να ξανάρθουν... καλά να είσαι εσύ και όλα θα γίνουν...

Με το ντεπονάκι σας και καλό κουράγιο...

Όχι, το λέω, μου αρέσει η εκπομή του Σαββίδη -Ανιχνεύσεις, στην ΕΤ3 κάθε Τετάρτη βράδυ. Μου αρέσει διότι είναι και η μόνη που μπορείς ακόμη να ακούσεις μια ολο-κε-κληρωμένη άποψη, να προβληματιστείς, να ξύσεις το μυαλό σου, να πάρεις υλικό για περαιτέρω δουλειά. Και μέσα από τις εκπομπές του συνήθως παρελαύνουν οι Ζουράρις, Γιανναράς, Ράμφος κ.α. Μερικές φρορές βέβαια, ο ρυθμός είναι αργός, το θέμα βαρύ, ως και ασήκωτο, οι απόψεις ... σχοινοτενείς, οι διαφημίσεις αργούν, κατουριέσαι πάνω σου αλλά δε γαμ... θα πάω μετά, το μπράτσο μουδιάζει, το στόμα βγάζει σάλια, το βλέφαρο το ρημάδι πέφτει και δεν αργεί να ακουστεί ο... ρρρρρροχχχχαλητός της κόπωσης από το κολασμένο 15ωρο που προηγήθηκε με δουλειά, τρέξιμο, οικογένεια, παιδιά, κλπ, κλπ... αχ, γι'αυτό και το έλεγε ο θείος Πλάτων, πρώτον μεν τα της τροφής και μετά φιλοσοφείν, που'σαι ρε Πλάτωνα με τις φαρδιές τις πλάτες... τώρα τα της τροφής έγιναν πρώτα και μοναδικά και το φιλοσοφείν... άστο να κουρεύεται... εδώ που τα λέμε, με δυο ωρίτσες ξύσιμο την εβδομάδα καλύπεσαι, το παραπάνω... είναι και επικίνδυνο, μπορεί να αρχίσεις δύσκολα ερωτήματα και... Δυο ωρίτσες, καλά είναι... 

Πάντως, σοβαρά τώρα, ένα ντεπονάκι δεν βλάπτει στη καβάτζα... Γιανναράς είναι αυτός, μέχρι να φτάσει από τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες στην 'υστεροβυζαντινή' περίοδο, έχουμε ψωμί...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΠΑΡΗ, ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!

Παιδιά και μέσω internet -ποιος να το έλεγε;- σας εύχομαι τα καλύτερα για την όμορφη οικογένειά σας και πάντα σας έχω στη καρδιά μου. Σας ευχαριστώ που με διαβάζετε και με αγαπάτε. Βρε, μπράβο αντοχή που την έχετε τόσα χρόνια...

Παρά λίγο το παντελονάκι μου να φάει την... τυρόπιτα!

Συγνώμη, δε θέλω να είμαι απορριπτικός στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων των ανθρώπων αλλά βλέποντας τον κο Ανδρέα Μικρούτσικο το στομαχάκι μου δεν άντεξε πολύ, η τυρόπιτα ανέβηκε με ταχύτητα φωτός προς τα άνω και παρά λίγο να λερώσω και το καλό μου πανταλόνι... λέω για τη γνωστή δακρύβρεχτη εξομολόγηση προς την Δήμητρα-με καθυστέρηση κάποιων μηνών- που έγινε πάλι θέμα συζήτησης και απασχολεί το κόσμο. Και μένα απασχολεί η αηδία και η ρημαδοτηλεθέαση που τα έχει κάνει όλα ένα μπουρδ.... τέλος πάντων. Κουράγιο Αντρέα. Το επόμενο καλοκαίρι θα περάσεις καλύτερα. Κι αυτό το Star πρέπει να μοιράζει και τα ειδικά σακκουλάκια για τον εμετό να είμαστε εξοπλισμένοι οι ανυποψίαστοι!

Κε Ράμφο δεν μας τα λες καλά...

Εντάξει, να το δεχθώ -λέμε τώρα- κε Ράμφο μου που σε διαβάζω -προσπαθώ φιλότιμα να σε κατανοήσω ενίοτε αλλά αυτό αφορά μάλλον στο πτωχό iq μου - ότι η 'Ανατολίτικη' νοοτροπία μας από το Μεσαίωνα και μετά μας εγκλώβισε σε μια ενδοστρέφεια, μια 'ησυχαστική' θεώρηση της ζωής, μια απόρριψη του κόσμου και έτσι γίναμε μηδενιστές και ξεσπάμε με το συναίσθημα και όχι με μια στόχευση κλπ, κλπ... αλλά όχι και να θεοποιήσω τη Δύση... ε, όχι κι έτσι κε καθηγητά που σε τιμώ, σε εκτιμώ αλλά... μην το ξεστομίσω... δεν φταίνε πια για όλα οι Πατέρες και οι Απολογητές και η Ησυχαστική παράδοση και θα μας βγει τώρα δικαιωμένος ο... Σταυροφόρος από τη Γαλικία και τη Βρετάνη, ο βλάχος, ο δεινόσαυρος που ακόμα... κλέβει, βιάζει, σοδομίζει και μπαρκάρει με ό,τι απέμεινε από την Πόλη... Ξεχάσαμε το 1204 κε καθηγητά; Δεν ξεχνιέται το ρημάδι... συμφωνώ με κάποιες άλλες θέσεις που εκφράζετε από τηλεόρασης ή από τα κείμενά σας που φιλοτίμως σπουδάζω αλλά, δεν θα φέρω και τον αρχιβάρβαρο από την Εσπερία να μου μάθει πως θα εξεγερθώ και αν η βιτρίνα που θα σπάσω πρέπει να έχει... στόχευση και πολιτικό και πρακτικό περιεχόμενο! Τσ, τσ, τσ... χριστιανός μπορεί να μην είμαι αλλά και μαλ... επίσης δεν είμαι!

όπως η αγάπη

[Φεβρουάριος 2003]

 

 Είμαι ακόμη ένα φοβισμένο παιδί.

στο παιδικό μου δωμάτιο, έχω τις ανάσες όσων λάτρεψα

και όσων με πρόδωσαν για πάντα.

 

Είναι ο καιρός, λένε, να εγκαταλείψω το μοναχικό νησί που ζω,

τόσες περίεργες αιωνιότητες τώρα,

είναι καιρός να δοκιμάσω το βηματισμό μου έξω από μένα

και να μιλήσω μια άλλη γλώσσα απ’αυτή που με δίδαξε η Νύχτα…

 

Είναι καιρός, λένε, να απλώσω το χέρι μου στο φως…

 

Αγάπησα πολύ κάποια ποιήματα

και κάποιους καταραμένους ποιητές

στο στοχασμό τους έκλαψα

και ξεκουράστηκα κι εγώ

στις κορυφές που εκείνοι φτάσαν

λαχτάρησα να βρεθώ κι εγώ

στο στερέωμα που ανοίχτηκαν και χάθηκαν

ξέρω πως κάποια μέρα θα τους συναντήσω

 

Μα, είναι καιρός, μου λένε, να ωριμάσω πια,

να αφήσω τις λέξεις και τις έννοιες και τις μάταιες αποδράσεις,

καιρός μου είναι, λένε, να «αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου»…

 

Είμαι ακόμη ένα μοναχικό παιδί,

κλείνομαι στον εαυτό μου

δεν μιλώ πολύ

φροντίζω τις αμυχές του χρόνου επάνω μου

και αναπαριστώ κάθε βραδιά τον κόσμο στο μυαλό μου

 

Κι αν θέλει κάποιος να με ανταμώσει

δε θα με βρει στις πολύβουες πλατείες τα Κυριακάτικα πρωινά 

ούτε εκεί που οι άνθρωποι μοιράζονται όταν μιλούν

μονάχα τη σιωπή τους

μα θα με βρει εκεί που ανθίζει ένας ήλιος μακρινός

εκεί που τη σελήνη επικαλούνται ανίεροι ικέτες

εκεί που η στοργή περισσεύει και για τα πιο αδύναμα πουλιά

εκεί που θα πεθάνω φλογισμένος και ανόθευτος,

όπως η αγάπη…

ΚΙ ΑΛΛΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ;

Ναι, για πιο... ψαγμένα πράγματα... www.blackrose-nimertis.blogspot.com

Ο ΠΕΤΡΟΣΤΑΜΑΤΗΣ ΤΑ'ΚΑΝΕ ΟΛΑ....

- Καλημέρα σας κύριοι και κυρίες της επιτροπής.

- Καλημέρα σας. Ονομάζεστε;

- Πετροσταμάτης Νότης. Αν και η μητέρα μου, ξέρετε, προτιμά να με αποκαλεί με το πλήρες όνομά μου.

- Το οποίο ποιο είναι;

- Νότης

- (!) Μάλιστα. Ας προχωρήσουμε λοιπόν, τι λέτε;

- Να προχωρήσουμε, βεβαίως. Ασχολούμαι με την γραφήν και δή την έμμετρον από της τρυφερής ηλικίας των 16 ετών, ότε και...

- Όχι, ξέρετε, δεν εννοούσα αυτό, έχουμε άλλωστε εδώ το πλήρες βιογραφικό σας σημείωμα των 23 (!) σελίδων που είχατε τη καλοσύνη να μας προσκομίσετε. Θα έλεγα να πάμε στο τι θα μας διαβάσετε.

- Πολύ ωραία. Κατανοώ ότι διά την οικονομίαν του χρόνου...

- Πολύ καλά το είπατε. Για την οικονομία του χρόνου λοιπόν ας πάμε στο πρώτο σας ποίημα.

- Θαυμάσια. Θέλω να σας διαβάσω ολίγους στίχους από ένα πολύ πρόσφατο ποίημα που ενεμπνεύσθην και φέρει τον τίτλο "Καλοκαίρι και μαχαίρι"

- Είχες πάει για ψώνια;

- Δεν σας κατάλαβα;   

- Τίποτα, σε ακούμε.

- Α, ευχαριστώ θερμά. Λοιπόν, όπως σας έλεγα, αυτό το ποίημα το ενεμπνεύσθην φέτος αλλά αφορά το περυσινό το καλοκαίρι. Ήταν ένα υπέροχο Αυγουστιάτικο βράδυ και...

- (Ε, του χρόνου θα γράψεις για το φετινό!). Κοίταξε, τόσες λεπτομέρειες δεν είναι απαραίτητες. Ας προχωρήσουμε στο ίδιο το κείμενο, τι λες;

- Ε,ε... καλώς, αν και θα ήθελα να σας δώσω κάποιες εισαγωγικές πληροφορίες τρόπον τινα, ούτως ώστε...

- Ούτως ώστε, καθυστερούμε και υπάρχουν έξω και άλλοι διαγωνιζόμενοι και δεν είναι σωστό να φλυαρούμε. Άλλωστε, το έργο πάντα μιλάει καλύτερα από το δημιουργό του, συμφωνείς;

- Ε, ναι, ομολογώ αυτό είναι ένα ισχυρό επιχείρημα για να μην επιμείνω στην εισαγωγή που είχα ετοιμάσει. Ας έρθουμε στο ποίημα λοιπόν.

- (Άντε, ανάσταση!)

- Είπατε κάτι;

- Είπα, σας ακούμε με αγωνία!

- Ευχαριστώ...

  

"...το περυσινό το καλοκαίρι

είχε ανατείλει ένα όμορφο αστέρι

και το κοιτούσα σιωπηλός

ήμουν ερωτευμένος, χαρωπός

το προηγούμενο καλοκαίρι

εχώθη στη καρδιά μαχαίρι

 

το περυσινό το καλοκαίρι

μου έβαλε ο έρως χέρι

και'γω ανθιστάμενος

μα τελικά υποκύπτων

εκείνο ρέμβαζα το αστέρι

έπινα και τσάι Λίπτον..."

  

- Εντάξει, εντάξει, αρκετά. Νομίζω ότι σχηματίσαμε μια πλήρη εικόνα. Ευχαριστούμε πολύ.

- Μα... δεν πρόλαβα καν να τελειώσω τη δεύτερη στροφή. Και υπάρχουν ακόμη άλλες 87!

- Ογδόντα εφτά!! Τι έγραψες άνθρωπέ μου, τον Εθνικό Ύμνο;

- Να σας πω, τώρα που το λέτε, ασφαλώς και έχω ασχοληθεί με το μνημειώδες και υψιπετές έργο του Διονυσίου Σολωμού, όστις...

- Όστις και λοιπά και σας είπα, έχω ήδη εικόνα για το έργο σας και το περιεχόμενο και το ύφος και νομίζω ότι...

- Σας παρακαλώ! Πως μου συμπεριφέρεστε έτσι κύριε; Ποιος νομίζετε ότι είστε; Απαιτώ να ακούσετε τουλάχιστον ένα ακόμη ποίημά μου. Το απαιτώ!

- Ρε που μπλέξαμε. Τέλος πάντων, διάβασέ μας κάτι άλλο όμως, έχεις μαζί σου;

- Φυσικά. Έχω μαζί μου ολόκληρον την εσχάτη ποιητικήν συλλογήν μου φέρουσα τον τίτλον: "Ρεμπεσκέδες άνεμοι".

- Ποιοι είναι οι ρεμπεσκέδες;

- Οι άνεμοι.

- Οι άνεμοι ρεμπεσκέδες;

- Βεβαίως και αν θέλετε να σας τεκμηριώσω...

- Όχι, όχι, ευχαριστούμε. Με το ζόρι κρατάω τα λογικά μου στη θέση τους. Ας πάμε στο επόμενο ποίημα.

- Πολύ ωραία. Το ποίημα αυτό έχει τίτλο "Ας μην κοιτούσα τον καθρέφτη το πρωί"

- (Δε ρωτάς και τον ίδιο αν θέλει να σε βλέπει!)

- Πως;

- Τίποτα, προχωρήστε παρακαλώ!

- Έστω, παρότι διαπιστώνω με θλίψη ότι επικρατεί λίαν εχθρικό κλίμα δι'εμέ, κάτι που αδυνατώ να ερμηνεύσω καθώς εγώ εξ'αρχής ήμην ευγενής και υπήκουσα ευπειθώς εις όλας τας...

- Κύριε Χοντροσταμάτη...

- Πετροσταμάτης παρακαλώ, αν και η μήτηρ μου...

- Ναι, μας το είπατε, σας αποκαλεί με το πλήρες όνομά σας που είναι..

- Νότης.

- Λοιπόν, κύριε Νότη, γιατί μας ταλαιπωρείτε τόση ώρα; Και που το είδατε το εχθρικό κλίμα; Απλά, δεν έχουμε για κάθε διαγωνιζόμενο παρά λίγα λεπτά και εσείς είστε εδώ πάνω από ένα τέταρτο και δεν έχουμε κάνει τίποτα. Σας παρακαλώ λοιπόν, προχωρήστε για να τελειώνουμε.

- Καλώς. Αν και τελώ υπό το κράτος της σύγχυσης, θα το υπερβώ και θα σας διαβάσω ολίγους στίχους από το ποίημά μου "Ας μην κοιτούσα τον καθρέφτη το πρωί".

 

"Ας μη κοιτούσα

το καθρέφτη το πρωί

γιατί εσένα θυμάμαι

όμορφη κορνιζού μου

και η καρδιά μου πεταρίζει

κάθε που σε αντικρίζει

 

Ας μη κοιτούσα

το καθρέφτη το πρωί

κάλλιο ας τον κοίταγα το δείλι

που είμαι απ'το πιοτί φυτίλι

απ'τα σκυλάδικα φτιαγμένος

και απ'το φαγί πρησμένος..."

  

- Αρκετά, ως εδώ. Αρνούμαι να ακούσω οτιδήποτε περισσότερο.  Αυτό δεν είναι ποίηση κύριε. Ξέρετε τι είναι; Ας μην πω καλύτερα τι είναι γιατί θα έχουμε ματς εδώ μέσα. Καλημέρα σας!

- Με διώκετε;

- Μάλιστα, σας διώκουμε.

- Αυτό δε θα περάσει! Non passaran! Είστε φασίστας!

- ΒΡΕ ΠΑΓΑΙΝΕ ΑΠΟ ΔΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΣΟΥ, ΤΑ ΦΥΤΙΛΙΑ ΣΟΥ  ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΚΑΙ...

- ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΒΡΕ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΜΟΥ, ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ, ΛΕΧΡΙΤΗ, ΚΑΡ...

- ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΠΗΔΗΞΟΥ ΠΕΤΡΟΣΤΑΜΑΤΗ, ΜΠΙΝΕ, ΠΟΥΤ... ΓΙΕ!

 

 

...και η ποίηση υπέκυψε ταπεινωμένη στο μποξ!

(μια παλιά μου συγγραφική... αμαρτία του 2000, ε, ρε τι ξέθαψα ο άνθρωπος)