Τον συνάντησα όπως πάντα
μέσα στις μοναχικές μου διαδρομές
δεν μου αρνήθηκε ποτέ τη συντροφιά του
μα τούτη τη φορά ήθελα να τον ρωτήσω
‘ποιες βαραίνουν περισσότερο στη ζωή μας, οι απώλειες ή οι παρουσίες;’
και ήξερα πως απάντηση δεν επρόκειτο να πάρω
κι όμως
με σπλαχνίστηκε
και απάντηση μού έδωσε
με όλη τη γενναιοδωρία της καρδιάς του…
μού χαμογέλασε πλατιά
κοιτώντας με ολόισια στην ψυχή…
2 σχόλια:
Μερικούς μήνες μετά από την πρώτη φορά που το συζητήσαμε, δεν θυμάμαι να κατέληξα σε μια απάντηση για το βάρος από την απώλεια ή την παρουσία. Τώρα που το ξαναδιάβασα το κατάλαβα. Και τα δυο είναι βάρος. Το μόνο που δεν είναι βάρος είναι η στιγμή, αν το πρόσημα της είναι θετικό και η μάτια της μπορεί να διαπεράσει τα πάντα
Ναι φίλε μου... έτσι έχουν τα πράγματα... ορθά το εντόπισες...
Δημοσίευση σχολίου