Υπήρχε άραγε αναγκαιότητα για τον Αριστοτέλη να προσανατολίσει το αναλυτικό του σκόπευτρο στην διάκριση φυσιολογικών και μη ανθρώπων; Ανθρώπων που εξουσιάζει η ψυχή το σώμα και εκείνων που είναι υπόδουλοι στις ηδονές και στα πάθη τους;
Μπορούν άραγε όσοι είναι μοχθηροί και φαύλοι να συστήσουν μια αρμονική πολιτεία; Και μπορούν οι μη φαύλοι να συγκατοικούν με τους φαύλους; Και τότε τι γίνεται; Γίνονται οι φαύλοι συνετοί ή οι συνετοί φαύλοι;
Τι ρωτώ κι εγώ εν έτει 2021…
[…το δε ζώον πρώτον συνέστηκεν εκ ψυχής και σώματος, ών το μεν άρχον εστί φύσει το δ’αρχόμενον, δει δε σκοπείν εν τοις κατά φύσιν έχουσι μάλλον το φύσει, και μη εν τοις διεφθαρμένοις. διό και τον βέλτιστα διακείμενον και κατά σώμα και κατά ψυχήν άνθρωπον θεωρητέον, εν ώ τούτο δήλον. των γαρ μοχθηρών ή μοχθηρώς εχόντων δόξειεν αν άρχειν πολλάκις το σώμα της ψυχής δια το φαύλως και παρά φύσιν έχειν…]
Αριστοτέλης, Πολιτικά Α΄, 1254b
Πρώτα πρώτα κάθε ζωντανό πλάσμα αποτελείται από την ψυχή και το σώμα, η ψυχή εξουσιάζει ενώ το σώμα εξουσιάζεται. Το φαινόμενο τούτο πρέπει να το εξετάσουμε στους φυσιολογικούς ανθρώπους και όχι στους διεφθαρμένους. Γι’ αυτό και πρέπει να εξετάσουμε τον άνθρωπο που βρίσκεται στην καλύτερη σωματική και ψυχική κατάσταση, επειδή σε αυτόν γίνεται φανερό. Στους μοχθηρούς ή όσους τείνουν προς τη μοχθηρία πολλές φορές μπορεί να φανεί πως το σώμα εξουσιάζει την ψυχή, επειδή είναι φαύλοι και όχι φυσιολογικοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου