Μου κάνει εντύπωση, το ομολογώ, τούτη η αυτοπαθής στροφή της ανθρωπότητας, όλων μας, τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια… παρότι ήμουν θα έλεγα προετοιμασμένος γι αυτήν… πώς να προετοιμάσεις όμως τον εαυτό σου για ένα βίωμα που δεν γνωρίζεις;
Με στενοχωρεί περισσότερο που η ανθρωπότητα δείχνει να έχει χάσει την αυτοπεποίθησή της… την εξωστρεφή της γενναιότητα, την αμεριμνησία της… αυτός ο ‘ενδοσκοπισμός’, η διαρκής εμβύθιση στο συναίσθημα και η εμμονική ψυχοθεραπευτική προσφυγή έχει τις παρενέργειές της… είμαστε πιο φοβικοί από παλιά, πιο ‘προσεκτικοί’, πιο ανασφαλείς, πιο άτολμοι… ας ξεχάσουμε τα του Κορονοϊού… γενικά μιλώντας…
Θα έρθει πάλι η ανάδυση, δεν ξέρω αν θα την προλάβω αλλά η επόμενη γενιά την προετοιμάζει κιόλας… θα έχει μάλλον… ‘ιντερνετικά’ και ‘σοσιαλικά’ χαρακτηριστικά, τα ‘προφίλ’ θα έχουν υποκαταστήσει ήδη τις προσωπικότητες όμως η ατομικότητα δεν χάνεται και το πρόσωπο δεν απαλλοτριώνεται… Τούτη μπορεί να είναι μια νότα αισιοδοξίας στο γενικό ‘μουντό’ σκηνικό.
Φαίνεται πως είχαμε ανάγκη την αναδίφηση, την εσωστρεφή περιδίνηση, την κατάδυση στα εσώψυχα… έρχεται πάλι η επόμενη φάση που θα ανατείλει σε κάποια χρόνια και θα βγούμε από… το τούνελ… πώς άραγε;
Όταν θα το μελετούμε και θα το καταγράφουμε, θα μπαίνουμε ξανά σε κάποια επόμενη φάση… έτσι συνέβαινε κι έτσι θα συμβαίνει πάντα…
jay satriani
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου