Σε εποχές
ήσυχες
εσύ ανήσυχος
ραντισμένος από έναν αλήτη ήλιο
αυγουστιάτικο
να
υποδέχεσαι τις ώρες
με τη
μεγαλοπρέπεια του θανάτου
και τις στιγμές
με την
αγιοσύνη της ζωής
σε εποχές
ύποπτες
εσύ
ανύποπτος
φυλακισμένος
στο σώμα
ονειρεύεσαι
τη χώρα
εκείνη της άχρονης σιωπής
τη μέρα
εκείνη της ραστώνης
στον
καθημέριο Αρμαγεδδώνα
το πρώτο βλέμμα
το ύστατο
χαμόγελο
σε εποχές
φλύαρες
εσύ σιγηλός
φέρνεις στα
χέρια φρούτα
και
καλοκαίρια στα χείλη
και έχεις αθανατίσει
τον αέρα που αναπνέεις
και δεν λυγίζεις
στη σκέψη της
αιφνίδιας αρπαγής…
σε εποχές
φόβου
άφοβος εσύ…
αυγ2014
August
4 σχόλια:
Είναι ακριβώς ο τρόπος τώρα πια να νιώθω για τον άλλοτε λατρεμένο μου μήνα Αύγουστο. Μέρες σερφάρω να 'βρω κάπου δυό τρία λόγια για τον Θεριστή που να με νιώσουνε και να τα κάνω δικά μου. Και μου 'κανε το ορίστε το κείμενό σας και και να που θα σταθώ εδώ δίπλα του να πάρω μιάν ανάσα, να ξεκουραστεί η καρδιά μου. Τρίτος Αύγουστος συμπληρώθηκε, που έχασα σε τροχαίο τον γλυκύτατο, δευτερότοκο εικοσάχρονο γιό μου και ο καυτός αυτός μήνας καθεύδει πάνω μου πικρός κι αφήνει τη γεύση του στις μουδιασμένες μέρες μου και στη γλώσσα μου την άναυδη και στέκεται στον λαιμό μου τον μισοπνιγμένο και βαριέται να παραμερίσει να περάσω και να ζήσω όπως-όπως και τις νύχτες κάθεται βάρος στο στήθος μου και -άκουσον άκουσον- κρυώνω κιόλας, πολύ. Κι εκεί που λέω δεν τον αντέχω τον μήνα αυτό, σφραγίζω τα χείλη μου να μην ακούγονται παραπανίσια. Μήπως όλοι οι μήνες Αύγουστοι δεν γίνανε; Α όχι! Εγώ τον Αύγουστο τον αγαπώ είναι ο καιρός που ο Στρατής μου πέρασε σε διάσταση άλλη , κι εγώ πέρασα σε μιάν αφόρητη παντεπόπτρια ωρίμανση που τις νύχτες ξαγρυπνάει μαζί μου γιατί πουθενά δεν μπορεί να βολευτεί. Α με τί οικειότητα να ξέρατε πως κολυμπώ στα γνώριμα νερά των λέξεών σας.
Καίτη, σε καλωσορίζω πριν απ'όλα στο Νημερτή και οφείλω να πω ότι τα λόγια σου με συγκλόνισαν... είναι λίγα λεπτά τώρα που στέκω βουβός και κοιτάζω την οθόνη σε όσα έγραψες... να πω δεν έχω γιατί στο δικό σου ναό ούτε η σιωπή δεν νιώθει άνετα... όμως σ'ευχαριστώ για την τιμή και χαίρομαι που ανταμώσαμε τούτο τον Αύγουστο...
Τι κριμα αληθεια...
να'χει ο Αυγουστος τη θερμη
κι οχι το κορμι.
Επαψε η καρδια να μην αγνοει τα χαμογελα
κι αγκαλιασε τη συντριβη.
Παλι θα "φαω" τα ανορθοδοξα μου
σαν ενα γκουρμε δειπνο στην αυγουστιατικη χοβολη.
Κι αυτη ειναι η δυναμη "μου".
Καλησπερα,Νημερτη μου
Ενα αυγουστιάτικο φιιλί Αγριομέλι μου...αυτός ο Αύγουστος καθόλου της ραστώνης...
Δημοσίευση σχολίου