Είμαι ο μόνος ‘καχύποπτος’ στην παρέα; Δεν νομίζω… και μετά
από όσα άκουσα και είδα αυτή η… ρωμέικη καχυποψία φούντωσε μέσα μου… και το
παλεύω βρε αδερφέ να είμαι καλόπιστος αλλά…
Δηλαδή, αναρωτιέμαι… είναι τυχαίο; Επιτυχημένος δημοσιογράφος
που άνθισε εις τους κόλπους συγκεκριμένου μεγάλου καναλιού, με μια ζωή μια χαρά
όπως ο ίδιος ανέφερε, εγκαταλείπει μια ωραία πρωία τα πάντα για να πέσει στο…
ποτάμι της πολιτικής… και αβράκωτος να μου συγχωρεθεί η λέξη… πάει να πει χωρίς
ιδεολογικό προσανατολισμό (αυτό το ανήκω
από μαθητής στην Αριστερά μου μοιάζει σα να λέμε είμαι Ολυμπιακός όσο
θυμάμαι τον εαυτό μου…), χωρίς στελέχη στην ουσία – μόλις είδα τον μέντορά του
κ. Δήμου… ρίγησα βεβαίως βεβαίως - χωρίς σαφείς ορίζουσες, με ένα ιδεολογικο-πολιτικό
νεφέλωμα πάνω απ’το κεφάλι του διεκδικεί ψήφους και έδρανα στην Ευρωβουλή… και
δεν ξέρει σε ποια ομάδα θα ενταχθεί (εκτός αν υπάρχει η… Μπαρτσελόνα ή η
Γιουβέντους και τον δεχθούν στις αγκάλες τους) αλλά θα… αποφασίσει αργότερα!!!
Και προεβλήθη δαψιλώς το όλο γεγονός όταν άλλοι φτύνουν αίμα
για να πάρουν ένα λεπτάκι δημοσιότητας… κι αυτό στον Τράγκα!
Μα, μην είμαι τόσο καχύποπτος…
Και βέβαια, το ποτάμι αυτό πολύ θα ήθελε να παρασύρει τους περιπλανώμενους
ψηφοφόρους της αριστεράς και του κέντρου, κυρίως πρώην Πασόκους που τους διεκδικούν
πλέον οι πάντες! Να μην… κακοπέσουν τα παιδιά… ελάτε προς το ποτάμι… έχει και
δροσιά…
Μα, τόση καχυποψία;
Και όχι πως ο κ. Σαμαράς θα έτριβε τα χέρια του αν κατάφερνε
να τσιμπήσει ο ποταμάνθρωπος έστω ένα 3% που αλλιώς θα το στέγαζε πιθανότατα ο
κ. Τσίπρας…
Μα δες τα όλα από την ευγενή τους όψη βρε παιδάκι μου… τς, τς,
τς, Έλληνες… μην δείτε άνθρωπο πετυχημένο να κατεβαίνει στην πολιτική… να του δώσετε αμέσως μια να... πέσει στο ποτάμι!
4 σχόλια:
-Να το παρει το ποταμι?
-Ναι.
-Για τη φουκαριαρα τη μανουλα μου το κανω ,"αδερφια"
Το πολιτικό παιχνίδι θα ήταν ευχής έργου να ήταν ένα παιχνίδι που θα ξεσήκωνε τον πολίτη, που από τον καναπέ του, εξαντλεί τη συμμετοχή του στα κοινά με μία κριτική.
Είναι σαν τον αθλητισμό, που φίλαθλος είναι αυτός που βλέπει το ματς από τον καναπέ του αντί να βρει έναν οποιοδήποτε τρόπο να αθληθεί.
Ζούμε ημέρες που κάθε ψήφος θα έχει, οργή, νοσταλγία σε αυτά που ξέραμε και μια χαρά φούσκωνε η θαλπωρή του τραπεζικού μας λογαριασμού, νοσταλγία για το κόμμα μας, για το κώμα μας.
Τραγικότερο από το να μείνουν μόνο οι ίδιοι στο πολιτικό παιχνίδι δεν υπάρχει.
έχε την ευκή μου αγριομέλι μου...
ήρθε η ώρα του σηκωμού habilis... αλλά να μην μας πάρει και ο ποταμός βρε αδερφέ...
να'σαι καλά φίλε μου...
Δημοσίευση σχολίου