Ακρωτηριασμός

Αυτό(ς) που αρνείται το δεδομένο, είναι μοιραίο, θα αποδειχθεί ελάχιστο(ς) μπροστά στο απρόσμενο… αλλά και πάλι, δεν ενδιαφέρεται κανείς να αγγίξει όταν δεν έχει χέρια… ας πούμε απλά ότι στην περίπτωση της αφής, το σημαντικό είναι η πληροφορία που ο εσωτερικός compiler θα περάσει στον εγκέφαλο… δεν είναι το αντικείμενο της αφής… αυτό έχει ήδη προ-κατασκευαστεί… σημασία έχει λοιπόν να βρεις κάποτε να αγγίξεις αυτό που δεν μπορεί να προ-κατασκευαστεί… από κανένα νου ή υπερ-νου, από κανένα (προ)ιστορικό διανόημα, από κανένα φιλοσοφικό παραλήρημα… το άγγιγμα από μόνο του έχει την ενέργεια να σε μεταμορφώσει… ουπς… ξέχασα μια μικρή λεπτομέρεια… θα χρειαστεί να σε απαλλοτριώσει πρώτα…

Μικρή λεπτομέρεια…

Κι από την μαγεία της ανακάλυψης εκείνου που δεν μπορεί να προ-ανακαλυφθεί, περνάμε στο φεστιβάλ των δεδομένων αληθειών που θα πρέπει να απολαύσεις επί 40 ή 50 ή 100 χρόνια και να προσποιείσαι κάθε μέρα ότι αν ‘νιώσεις’ τη στιγμή είσαι μάγκας και ‘διαφέρεις’ από τον δίπλα που δεν μπορεί να ‘ζήσει’ τη στιγμή… τι κρετίνος!... εσύ είσαι ο θεός των ανεπανάληπτων στιγμών κι αυτός ο ουτιδανός παλεύει να στραγγίξει το παρελθόν του για να έχει μια σταγόνα παρόντος να γλείψει… για να μην πεθάνει… άσχημος και σκυλομούρης είναι ο δίπλα και του αξίζει ένας καθωσπρέπει ακρωτηριασμός… δεν θα είσαι ο μόνος μονόχειρ και κοψομύτης στη γειτονιά… δεν θα είσαι ο μόνος λειψός και ηλίθιος… και δεν θα σώσεις εσύ τον κόσμο… ε, όχι…

…αφού το άγγιγμα στην Κιβωτό κεραυνοβόλησε με κανά εκατομμύριο βολτ τον παπάρα που την ακούμπησε, σκέψου τι έχεις να πάθεις εσύ αν επιχειρήσεις να χειρουργήσεις τον ιδεόκοσμο του νοσηρού σου γείτονα… νέο ουπς… ο γείτονας κι εσύ έχετε ένα εκπληκτικό προνόμιο…

Συγκατοικείτε

στο ίδιο σώμα…

άθλιος κόσμος…