Δευτέρα, Απριλίου 16, 2012




ατομικισμός ή ιντιβιντουαλισμός (γαλλ. individualisme): Κοσμοθεωρία που στηρίζεται ουσιαστικά στην απόδοση μιας απόλυτης αξίας στο μεμονωμένο άτομο, σε αντιπαράθεση με την κοινωνία, που δεν νοείται όμως ως συγκεκριμένο κοινωνικό σύστημα. Ο ατομικισμός εκφράζεται στην καθημερινή συμπεριφορά με την ηθική ατομικιστική διαγωγή, όπως επίσης και με αφηρημένες αντιλήψεις στον τομέα της ηθικής φιλοσοφίας, ιδεολογίας και πολιτικής.
Στις ατομικιστικές αντιλήψεις ο άνθρωπος περιγράφεται ως αντικοινωνική οντότητα, εξαρχής ασύνδετη με την κοινωνία, την οποία ανέχεται, έχοντας παραχωρήσει σημαντικό μέρος των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία βασίζεται κατά κύριο λόγο στον ατομικισμό, με την έννοια ότι θεωρεί το άτομο βασικό κύτταρο της κοινωνίας. Από την άποψη της μεταφυσικής, είναι η διδασκαλία σύμφωνα με την οποία κάθε άτομο υπάρχει αποκλειστικά ατομικά και όχι κοινωνικά. Ο ατομικισμός, η απόλυτη δηλαδή πεποίθηση ότι το άτομο, στην επιδίωξη του συμφέροντός του, θα πράξει το καλύτερο, υπήρξε η βασική ιδέα της φιλελεύθερης σχολής που ιδρύθηκε από τον Άγγλο οικονομολόγο Σμιθ (Adam Smith) και είναι το φιλοσοφικό υπόβαθρο του καπιταλισμού.
Οι ιδέες του ατομικισμού εξακολουθούν να επηρεάζουν όλες τις σχολές, χωρίς να εξαιρούνται ούτε και οι σοσιαλιστικές. Υπέρμαχος του άκρου ατομικισμού ήταν ο Άγγλος φιλόσοφος Σπένσερ (Herbert Spencer).

Ο ατομικισμός λέγεται και ατομοκρατία. Ο ξενικός όρος προέρχεται από τη γαλλική λέξη individu = άτομο.

(ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ 'ΙΣΜΩΝ' του ΑΝΤΩΝΗ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ)
φωτο: snapshot από την συγκλονιστική ταινία 'THE CUBE'

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη λέξη.

Νimertis είπε...

όμορφη λέξη με άσχημο περιεχόμενο όμως, έτσι Δημήτρη μου;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μια λέξη που χωρά όλη την ένταση του φιλελεύθερου -κι όχι μόνο- κανιβαλισμού και του μέχρις εσχάτων ανταγωνισμού (έως και κοινωνικού δαρβινισμού).

Νimertis είπε...

ναι, πολύ σωστά τα γράφεις φίλε δείμε... κοινωνικού δαρβινισμού... ευχές δεν ανταλλάξαμε... να είσαι καλά!

ο δείμος του πολίτη είπε...

ανταποδίδω...

CaRiNa-Κ.Κ είπε...

Αν και δεν προσεγγίζει την αισθητική και ιδεολογική σφαίρα στην οποία κινούμαι ωστόσο μου άρεσε η αναφορά. Νομίζω ότι θα είχε ενδιαφέρον και η διαφορά...

Καλό απόγευμα!

Νimertis είπε...

φίλη μου CaRiNa καλησπέρα και τις ευχές μου, έστω και αργοπορημένα... η αναφορά έγινε για να... χτυπήσει αυτό ακριβώς... το αποκρουστικό της περιεχόμενο... το οποίο δυστυχώς γίνεται τόσο απλά, πράξη ζωής για σχεδόν όλους μας... να'σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί άσχημο περιεχόμενο ?

Νimertis είπε...

διότι φίλε μου Δημήτρη, ο ατομικισμός είναι ένας άξονας γύρω από τον οποίο κινήθηκε ένας ολόκληρος πλανήτης, ένα ολόκληρο σύμπαν τριακόσια χρόνια τώρα θα έλεγα... η θεοποίησή του δε αποτελεί τη νοσηρή τροπόσφαιρα στην οποία όλα τα θυελλικά καιρικά φαινόμενα μας έχουν πάρει και μας έχουν σηκώσει... η βύθιση στο νάρκισσο εαυτό μας είναι απόδειξη απλώς ότι από τη στιγμή που γίναμε 'αυτάρκεις' και πολύ ισχυροί ή απλώς αισθανθήκαμε δήθεν έτσι, αρχίσανε και οι... μετασεισμικές δονήσεις σε όλα τα επίπεδα...

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

μιας και μπήκαμε στην εποχή του υδροχόου..ας κοιτάξουμε το λημμα αλτρουισμός τώρα..καιρός μας ειναι...τόσο αργη και επώδυνη η αλλαγή από το εγώ στο εμείς θε μου..

καληνύχτα :)

Νimertis είπε...

πιθανώς να της λείπει το κρίσιμο ποσό ενέργειας για να περάσουμε σε άλλη στιβάδα αντιληπτικής νοημοσύνης "κοριτσάκι"... διότι αποδεικνύεται ότι οι μεταβολές όσο 'αργές' άλλο τόσο βίαιες και ξαφνικές είναι... πως συμβαίνει αυτό; συσσώρευση ενέργειας... ακόμα δεν έχει έρθει η στιγμή...
σ'ευχαριστώ φίλη μου και ευχές!!

Ανώνυμος είπε...

Ίσως ξεφεύγω απο το θέμα αλλα αναλογίζομαι όλους αυτούς που πήγαν εναντία στους πολλούς .

Καταλάβαινε κανεις τους Μεγαλους Φιλοσοφους στην εποχη τους ?

Τους περνούσαν για τρελούς και παράξενους .

Ποιος κατάλαβε έναν Σωκράτη στην εποχή του? Ισως και εναν Λιαντινη στην δικη μας εποχη ..

Νimertis είπε...

παρότι ρητορικά τα ερωτήματά σου Δημήτρη, μια σκέψη που έχω αυτή τη στιγμή είναι πως η αναμέτρηση με τους μεγάλους κάθε εποχής, σε κάθε τομέα είναι μια διαρκής κίνηση, ένα σχεδόν σισύφειο έργο... όχι με την έννοια της ύπαρξης μιας πνευματικής ελίτ και κάποιας 'πλέμπας' που είναι καταδικασμένη στο σκότος... αλλά με την έννοια της έρευνας της ανθρώπινης σκέψης, της προβολής της σε κάθε εποχή, της πρωτοπόρας ματιάς κάποιων ανθρώπων που έβλεπαν πολύ περισσότερα και πολύ βαθύτερα... για να προχωρήσουν όλοι όχι για την αυτοικανοποίησή τους... βεβαίως, ως χαρακτήρες οι μεγάλοι συνήθως δεν ήταν ούτε προσηνείς ούτε 'λαϊκοί'... αλλά όχι πάντα... σημασία όμως έχει το αποτύπωμά τους...
και η εργασία η δική μας δεν σταματάει...
σ'ευχαριστώ για την αφορμή φίλε μου...