Δευτέρα, Μαρτίου 26, 2012





Εκλειπτική του Αχανούς 

(επιλεγμένα αποσπάσματα)


Ο άνθρωπος συνομιλεί με τον εαυτό του τροχιοδρομώντας αέναα στην εκλειπτική του Αχανούς…


Αχανές δεν είναι μονάχα ό,τι δεν μπορεί να περι-οριστεί, να τοπογραφηθεί με τον θεοδόλιχο του νου και να υψομετρηθεί με τον χωροβάτη της αντίληψης.

Αχανές είναι ο μητροπολιτικός κόσμος της υπερ-Αντίληψης…

Αχανές δεν είναι απλά ένας μη-μετρήσιμος γεω-χώρος, φυσικός ή φαντασιακός. Στην πραγματικότητα, Αχανές είναι ο μόνος αληθινός χώρος και ας μην είναι ‘πραγματικός’. Δεν τον αναγνωρίζει η μεθοδολογία του νου, δεν τον εμπεριέχει στην ΄διδαδκτέα’ του ύλη, τον απορρίπτει εξ αρχής.
Αχανές είναι οτιδήποτε αναφέρεται στη ματιά. Είναι, με άλλα λόγια, το υποκείμενο και το αντικείμενο σε μια ταυτότητα δι-ύπαρξης στο διηνεκές… εντατική, δυναμική, αλληλοπεριχωρική δι-ύπαρξη.

Ο άνθρωπος που συναντήθηκε με το Αχανές έγινε ο ίδιος αχανής και ελευθερώθηκε…

Στο αχανές, η συνομιλία με τον εαυτό δεν υπόκειται σε ψυχαναλυτικούς όρους και η συνομιλία με το θείο δεν έχει την μηχανιστική επαναληπτικότητα του διαλογισμού.
Ακόμη και η προσευχή, δεν ανήκει στο αχανές. Ακόμη και ο έρωτας, ο άπτερος έρωτας, ο θείος έρωτας, δεν ανήκουν στο αχανές. Γιατί στο αχανές έχει την πανάρχαια γλώσσα του ωκεάνιου βιώματος. Μια γλώσσα ακατάληπτη, άγνωστη, ξεχασμένη, απρόσιτη από οτιδήποτε μπορεί να γίνει μέρος της κοινής αντίληψης.

Μονάχα η Αγάπη γνωρίζει το Αχανές και το Αχανές την Αγάπη.

Αγάπη και όχι… αγάπη. Γιατί δεν πρόκειται για μια ακόμη συναισθηματική, ευγενής έστω και εκλεπτυσμένη έκφραση του ανώτερου εαυτού. Ακόμη και ο ανώτερος εαυτός είναι μολυσμένος από τα κατάλοιπα της σαρκικής όρασης, δεν μπορεί να δει τόσο βαθιά, στα έγκατα του αχανούς.
Η συναισθηματική αγάπη είναι ένα απλό και μειονεκτούν υποσύνολο της Αγάπης. Είναι η κατακτητική, εγωτική, άπληστη ‘αγάπη’ της ηδονολατρείας, της ηδυπάθειας, της περιέργειας, της επεκτατικής δράσης του συναισθήματος. Η πλημμυρική της φύση δεν έχει τη δύναμη να πληρώσει σε βάθος τίποτε. Μοιάζει με ένα ρηχό ρυάκι που παλεύει να ξεδιψάσει ένα απειράριθμο στρατό. Τούτη η άγρια και επιδρομική αγάπη δεν έχει σχέση με το μεγαλείο και το Ολύμπιο ύψος του Αχανούς.
Το Αχανές προϋπήρχε της αγάπης.
Το Αχανές, γεννήθηκε όταν όλα βρίσκονταν στο γνόφο του σκότους.


Συνομιλώ με το Αχανές σημαίνει ότι έχω υπερβεί το σημείο τομής της εκλειπτικής του Χρόνου με την εκλειπτική του Αχανούς… πέρα από τούτο το σημείο, όλα επιστρέφουν σε μένα και όλα απομακρύνονται από μένα.

Πως μπορεί να συνομιλήσει κανείς με το Αχανές; Πως μπορεί να βυθιστεί ένας κόκκος ζάχαρης στη θάλασσα και να μην διαλυθεί, να μην αφανιστεί; Πως μπορεί μια πυρετική ψυχή να εμπιστευτεί την ανάσα της στο άπειρο και να μην σκορπίσει σε εκατομμύρια και δις εκατομμύρια φλόγες που τίποτε δεν μπορούν να ζεστάνουν και κανέναν χώρο να φωτίσουν;
Το να μιλάς για το Αχανές είναι μια δράση αυτό-υπονομευόμενη. Είναι μια δοκιμασία μαζί και μια πρόκληση του νου να εισέλθει στο παράδοξο. Μοιάζει με το ταξίδι στο παρελθόν. Είναι αδύνατο και μαζί δυνατό. Η σκέψη γυρίζει στο παρελθόν καταργώντας όλους τους περιορισμούς, ανεμπόδιστη, θριαμβική, υπερπηδά κάθε φράγμα και επιτυγχάνει εκείνο που το σώμα δεν μπορεί. Η σκέψη καταργεί κάθε έννοια παράδοξου και δεν γνωρίζει νόμους φυσικούς ή μετα-φυσικούς. Η σκέψη όμως δεν μπορεί να εισέλθει στο Αχανές. Γιατί εκεί, ο χρόνος και ο χώρος, οι δυο άξονες που «κατασκευαστικά» απαιτούνται για να μπορεί να τροχιοδρομεί η σκέψη, δεν υπάρχουν, είναι ανύπαρκτοι και μαζί υπαρκτοί…

Μιλώντας για το Αχανές, ο άνθρωπος τεντώνεται, η διάνοιά του ανοίγει, εκτείνεται, εκπτύσσεται, όμως και πάλι, δεν μπορεί παρά να αγγίξει τους τοίχους του αυτό-ορισμού του. Όπως ακριβώς ο έγκλειστος με τα χέρια σε έκταση αγγίζει ίσως το πολύ πολύ τα ασφυκτικά όρια της φυλακής του

Στο πρώτο σημείο τομής των εκλειπτικών η γέννηση
Στο δεύτερο ο θάνατος…


Άνοιξη 2012

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδέχεται ο άνθρωπος να φοβάται το "αχανές"μέσα του. Γι' αυτό προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο, νομίζοντας ότι το αχανές είναι έξω του.

Καλό βράδυ.

Ange Alexiou είπε...

Πολύ δυνατό... "Μονάχα η Αγάπη γνωρίζει το Αχανές και το Αχανές την Αγάπη"
Είναι η αγάπη δίχως όρους, υποψιάζομαι, η μόνη που μπορεί να γραφεί με Α...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κανονικό δοκίμιο. Άψογο κείμενο, τέλειο.

Jiorugosu είπε...

Το αχανές είναι η σύναψή του υπερθέτου κόσμου των ιδεών και της απτής πραγματικότητας όπως την αντιλαμβανόμαστε στην δική μας διάσταση
μην θεωρήσετε πως το μέγεθος του είναι μικρό
το πιθανότερο είναι να είναι απέιρος μεγαλύτερο και απ’ τους δύο (ή και περισσότερους) κόσμους που ενώνει
οι σκέψεις μου δεν αγρεύουν καμιά αλήθεια και ούτε το επιδιώκουν, κι ούτε ρίχνω άδεια για να πιάσω γεμάτα αυτό είναι μια πλάνη διότι πολύ απλά η αλήθεια είναι διάχυτη στους κόσμους από αυτή την μυστήρια σύναψη που μπορεί να είναι η πυγή της καθώς προϋπήρχε
απλά θέλω να συμπορευτώ στο θαυμαστό ταξίδι της αναζήτησης από ανάγκη να επικοινωνήσω πρώτα με τα πνεύματα του κόσμου μου και να οργανωθώ μαζί τους
ώστε όταν θα υπάρξει ποτέ η ευκαιρία να συλλέξουμε η να επινοήσουμε την ουσία
να το κάνουμε όλοι μαζί γιατί πολύ απλά είναι αβάσταχτη η όποια ενέργεια μόνο από έναν
Mην κοπιάζεις το μυαλό σου να λύσει τα μεγάλα ερωτήματα
ούτε να το ενδυναμώνεις με (άρσεις) αποθηκεύσεις πληροφοριών
άστο να πλέει όπως το όρισε το αχανές και αυτό να κάνει

Νimertis είπε...

Είναι βέβαιο ότι το αχανές φοβίζει τον άνθρωπο περήφανη μανιάτισσα... κι αυτό, από μια άποψη, είναι και μια ευκαιρία... μια ευκαιρία να το γνωρίσει... σ'ευχαριστώ!

Νimertis είπε...

Ναι, βέβαια φίλη μου misoagnosti... όπως το σημειώνεις... να'σαι καλά...

Νimertis είπε...

Σ'ευχαριστώ φίλε δείμε... χαίρομαι που σου άρεσε...

Νimertis είπε...

Με το μυαλό φίλε J δεν μπορεί να γίνει καμιά υπέρβαση... νομίζω το γράφω καθαρά... την καλησπέρα μου...

Jiorugosu είπε...

Η υπέρβαση… μα τη λέξη!
Μπορεί να είμαστε εμείς η ίδια η υπέρβαση του αχανούς
και με αυτό
μπορεί η υπέρβαση να αναζητά την υπέρβαση?
Η απλά ότι προσπαθούμε να ανακαλύψουμε είναι άγνωστο ακόμα και στο αχανές γιατί και αυτό μπορεί να ψάχνει με εργαλείο εμάς τους ίδιους…

Ναι φίλε Nimeriti καλησπέρα
-Ένα πράγμα θα πω, συνέχισε ν’ ανοίγεις στοχαστικά μονοπάτια να τα διαβούμε και εμείς ψάχνοντας όλοι μαζί… και για εμάς και για το αχανές που μονο ισως αυτο ξερει το σκοπο της υπαρξης μας

Νimertis είπε...

Ναι φίλε μου Jiorugosu, εμείς είμαστε η υπέρβαση... πως αλλιώς άλλωστε; Σ'ευχαριστώ για την προτροπή να συνεχίσω...
Να'σαι καλά...

Wicca είπε...

Πώς συνομιλούν οι άνθρωποι αυτοί με μας για να γίνει η διδαχή πράξη; Μοναχική διαδικασία. Ο γήινος άνθρωπος περισσότερο κλίνει προς την άβυσσο του έρωτα και χάνεται εκεί. Όταν πλειοψηφικά ανακαλύψουμε το αχανές της φιλοσοφίας, τότε δε θα χρειάζεται πια να μιλάμε.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Υπάρχει "αχανές", Νημερτή μου;
Ή μήπως το ονομάζουμε αχανές υπονοώντας το εσωτερικό αχανές; Θα μπορούσε να είναι Αέναο ή Αιωνιότητα που δεν σχετίζεται με χρόνο, και με μεγέθη που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Η Αιωνιότητα μήπως είναι πιο εκεί απ ότι η ακτίνα που βλέπει η κόρη του ματιού; Μήπως δεν είναι "αχανές" αλλά αρμονικό, σύμμετρο, μέσα στην Αγάπη του Αληθινά Ωραίο;
Δεν ξέρω αληθινά τίποτα. Έτσι αισθάνομαι..
Καλέ μου φίλε,
Καλημέρες ηλιόλουστες μ έναν πρωινό ήλιο να βουτάει σε μια θάλασσα απολύτως μπλε..

Νimertis είπε...

είναι εύστοχη η παρατήρησή σου Γουίκα, [όπως πάντα άλλωστε] το ομολογώ... ναι, είναι μοναχική διαδικασία... όμως, είναι μια διαδικασία που ανιχνεύω και ψηλαφώ και δεν μπορώ να δω το ευρύτερο πεδίο... τουλάχιστον όχι ακόμη... να΄σαι καλά φίλη μου...

Νimertis είπε...

Αγαπημένη μου Ρεγγίνα, οι αναρωτήσεις σου είναι μέσα στην 'προβληματική' μου... στην ουσία δηλαδή... διότι αυτό που ανιχνεύω εγώ ως Αχανές μπορείς μάλλον να το πεις Αιωνιότητα... επειδή όμως η λέξη αυτή είναι φορτισμένη και ελαφρώς κακοποιημένη, δεν θέλω να την χρησιμοποιώ... άλλωστε έτσι το ένιωσα εγώ...
Τι όμορφες αυτές οι καλημέρες σου φίλη μου... καλοδεχούμενες ! Με την αγάπη μου!