Δευτέρα, Μαρτίου 05, 2012

η... νοσταλγία της μούντζας!


άραγε 'σκεπτόμενος' σημαίνει σχεδόν πάντα 'μοναχικός';
μονήρης
εσωστρεφής
ενδο-αυτάρκης;

σκεπτόμενος σημαίνει αδρανής και... ατόφιος
ή μήπως σημαίνει μια άλλη ποιότητα αντίληψης
και δράσης;

παρακολουθώ τελευταία -δεν έχει σημασία εδώ αν συμμετέχω και που - όλο και περισσότερο να γεννιούνται, να ανθίζουν, να αναπτύσσονται κινήσεις πολιτών... εκπαιδευτικοί που κάνουν δωρεάν μαθήματα σε παιδιά, το 'κίνημα της πατάτας', ομάδες στο νετ που οργανώνονται και δρουν για βιβλία, ρούχα, υπηρεσίες... το θεωρώ πολύ αισιόδοξη μεταβολή αυτή...
χρειαζόταν να ενσκήψει ως φαραωνική 'πληγή' η κρίση για να βγούμε από το καβούκι μας αλλά πάντως γίνεται...
γίνονται πράγματα, οι πολίτες γυρνούν την πλάτη τους στο 'οργανωμένο κράτος' -εδώ γελάει κανείς και κλαίει μαζί - και παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους... όσα μπορούν, ό,τι μπορούν...

αυτό φυσικά δεν αρέσει σε κάποια κόμματα και μάλιστα της Αριστεράς. δεν αρέσει που οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται έξω από 'την εμπειρία του Κόμματος' και να αυτο-οργανώνονται... δεν πειράζει... ξύδι... θα τους περάσει...

σε κανέναν εκπρόσωπο του Συστήματος δεν άρεσε ποτέ που κάποιες φωνές όρθωναν το δικό τους ανάστημα. το ιερατείο μιας άλλης εποχής δεν ανέχτηκε την ελεύθερη σκέψη του Σωκράτη. και φυσικά τον οδήγησε στο κώνειο -αν μη τι άλλο, του εξασφάλισαν έναν 'ακριβό' θάνατο και όχι τον κρημνισμό που συνηθιζόταν. το κώνειο ήταν πανάκριβο αλλά για τον εξέχοντα συμπολίτη Σωκράτη, χαλάλι!

ήμουν πάντοτε εναντίον του 'οργανωμένου εθελοντισμού' και της 'φιλανθρωπίας'. οι τηλεμαραθώνιοι που κάποτε συνηθίζονταν μου προκαλούσαν ως και οργή. κρατική ή ημι-κρατική φιλανθρωπία σημαίνει ότι δίνουμε ένα ευρώ και εξαγοράζουμε πολύ φτηνά τη συνείδησή μας. από την άλλη, αισθάνομαι ότι όσο περισσεύει ο εθελοντισμός, τόσο εξαχρειώνεται το κράτος και όπου αναλαμβάνουν οι πολίτες τις ευθύνες των καλοπληρωμένων επίσημων υπηρεσιών, τόσο αποκοιμιούνται οι συνειδήσεις των υπευθύνων...

όμως, όσα γίνονται αυτή την εποχή, μόνο αισιοδοξία μπορούν να προκαλέσουν... γιατί δείχνουν ότι η κοινωνία δεν νοσεί, όπως οι μεγαλοφιλόσοφοι των τηλεοράσεων και των διαλέξεων προσπαθούν να μας πείσουν... είμαστε μικρά παιδιά, λέει, έχουμε συναισθηματικό θυμό, δεν καταλαβαίνουμε το καλό μας και... αντιδρούμε... όπως τα μικρά παιδάκια που δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο ή τα άτακτα και κακομαθημένα που δεν καταλαβαίνουν 'τι γράφει στη παλάμη' του μπαμπά...

οι πολίτες θα ορθώσουν τελικά το ανάστημά τους όσο κι αν αυτό δεν το πιστεύουν οι κομματοθρεμμένοι αριστεροί ή οι κυνικοί και άδειοι νεο-γιάπηδες της δεξιάς... οι πολίτες θα πάρουν την υπόθεση της ζωής τους στα χέρια τους και θα τους δώσουν όσα μαθήματα χρειάζονται για να καταλάβουν ποιος είναι το κακομαθημένο υπέρβαρο παιδί που το τάιζαν επί χρόνια με το ζόρι και τώρα το υποχρεώνουν σε μια ανηλεή νηστεία θανάτου...

και δεν θα είναι οι μούτζες πλέον που θα σοκάρουν τον κ. πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
ως και τις μούτζες των 'αγανακτισμένων' θα νοσταλγήσουν...
και πολύ σύντομα...

10 σχόλια:

Eriugena είπε...

Προς το παρόν κάποιοι φίλε μου, ασχολούνται με τον οπορτουνισμό της πατάτας!

Ange Alexiou είπε...

Όμοια λειτούργησε και σε μένα. Σκεπτική απέναντι σε οργανωμένο εθελοντισμό και τηλεμαραθώνιους, βλέπω με αισιοδοξία κάθε μικρή ή μεγάλη ανθρωπιστική κίνηση, τώρα που έχουμε πια μοναχά ο ένας τον άλλο.
ΥΓ: Σαν μια μικρή επιφύλαξη, που θα ήθελα να μην την είχα. Στην Ελλάδα ο λωτός ήταν ένα πολύ διαδεδομένο φρούτο. Και το κουτόχορτο σαν σαλατικό...

AERIKO είπε...

...ήμουν ειμαι και θα παραμείνω εναντίον του 'οργανωμένου εθελοντισμού' και της 'φιλανθρωπίας'.

Γιατί ο απλός Ελληνικός λαός έχει συναισθηματική νοημοσύνη...και γιατι
καθε τι οργανωμενο σκορπά ψίχουλα για λίγο ..δεν μοιράζεται το ψωμί ενω το σπουδαιότερο ειναι να μοιραζομαστε την ουσια σιωπηλα...διοτι οι αληθειες της καθημερινοτητας δεν κραυγάζουν...!!!

Η Συναισθηματική νοημοσυνη αναγνωρίζει ενα και μονο χρωμα..αυτο της ανθρωπιάς και της δράσης...διοτι αν σκεφτομαι και μονο συχνα σημαινει χανομαι σε αδιεξοδο ενω πραττω σημαινει Ζω.!

Καλο Ξημερώμα Αντωνη μου. :))

Νimertis είπε...

ναι φίλε μου Ιωάννη... οπορτουνιστές κι αυτοί... στο πυρ το εξώτερο... τι άλλο να πει κανείς πλέον...

Νimertis είπε...

ναι, δεν έχεις άδικο φίλη μου misoagnosti για τους λωτοφάγους έλληνες... την ίδια επιφύλαξη μοιράζομαι μαζί σου...

Νimertis είπε...

όμορφα τα γράφεις Μαρία μου... αληθινά αγαπώ τα όσα γράφεις... ανθρώπινα, ζεστά, αισιόδοξα... φωτεινά θα έλεγα! Σε φιλώ!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έτσι, σε θέλω, αισιόδοξο. Κάθε αντίδραση είναι θεμιτή, αρκεί να ενοχλεί το σύστημα, την επανάπαυση, την υπερβολή του πλούτου των λίγων...

Νimertis είπε...

και πρέπει να 'ξεφοβηθεί' ο κόσμος φίλε μου δείμε... αρκετά με τον ραγιαδισμό σ'αυτή τη χώρα... αρκετά με τα σκυμμένα κεφάλια να περάσει 'ο κος υπουργός'... αρκετά με τις σπασμένες μέσες και τα γλειψίματα στα παπούτσια... και μόνο η αξιοπρέπεια αρκεί για να επαναστατήσει κάποιος... και μόνη η αξιοπρέπεια...

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

η επανάσταση ειναι στον τρόπο ζωής μας...και η αλλαγή είμαστε εμείς.. ο καθένας μας έχει δυναμη και 'εξουσία' είναι η καθημερινότητά μας...δεν ειναι καθόλου αργά να ανακαλυψουμε την αλληλεγγύη...με την κυριολεκτική και όχι την πολιτική ή θρησκευτική της σημασία...είναι σταγόνες ελπίδας αυτές οι συμπεριφορές μας..!

Νimertis είπε...

δεν διαφωνώ καθόλου με όσα γράφεις κοριτσάκι... ειδικά στο θέμα 'αλληλεγγύη' που φαίνεται πως είχε ξεχαστεί... ίσως τελικά, η αισιοδοξία, που ανέφερε και ο δείμος, να είναι... μονόδρομος...