Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012

Ποταμός...





της κράτησε το χέρι
και άρχισε να της μιλά

"πολλές είναι οι φορές που στάθηκα αναποφάσιστος
διλημματικός
στον κόμβο ενός Υ
και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να ακολουθήσω το δεξί
ή το αριστερό σκέλος...

είχα βλέμμα και για τα δυο
είχα ενέργεια
είχα 'παύση' αρνήσεων
καμιά εσωτερική αντιπολίτευση...

αναρωτιόμουν
πώς επιλέγει κανείς;

πως 'διαλέγει';

ή ποιος τον διαλέγει
ποιος επιλέγει για λογαριασμό μας;

ήρθε η μέρα που
άκουσα και κάτι... καινούργιο
κάτι παράξενο, κάτι πρωτόφαντο
έναν... παφλασμό...
κάτω απ'τα πόδια μου...

λες και το έδαφος έβραζε
λες και η γη ετοιμαζόταν να υγροποιηθεί
να γίνει μια ρευστή απεικόνιση της αντίληψης...
μια ποιητική απόδοση της πραγματικότητας...
φοβήθηκα...

κι ύστερα
σαν από κάποιο μεγα-προβολικό μηχάνημα
τον... είδα

έτρεχε, υπέροχα αφρισμένος
μπροστά μου
κάτω μου...

ένας ποταμός!

από που ερχόταν;
που πήγαινε;

το συναίσθημα δεν ήταν απλά λυτρωτικό
ήταν μια διάνοιξη όλης της ύπαρξης
μέθεξη!

λες και υπήρχαν χιλιάδες μικροσκοπικά άλογα
που οι χαίτες τους ανέμιζαν
τα νερά του κάλπαζαν μπροστά...

και ακολουθούσαν την πορεία
που θα έπαιρνα

έτσι κι αλλιώς!"

"και...  τι έγινε μετά;" τον ρώτησε

"δεν κράτησε πολύ τούτη η εμπειρία
κράτησε ίσως όσο μπορούσα να την αντέξω...

κατάλαβα...

αντιλήφθηκα...

τούτη είναι η αληθινή μύηση
να δεις κάποτε
να αξιωθείς να δεις
τον δικό σου υπόγειο ποταμό
να τον ακούσεις
να τον υποδεχτείς
να μην τον φοβηθείς!

εκεί
το Μέγα Αρσενικό που βρυχάται την διαιώνιση
εκεί
το Αιώνιο Θηλυκό που γονιμοποιεί το Άπειρο
εκεί όλες οι πρωτοπηγές του παραδείσου
εκεί όλες οι Υγρές Φωτιές της κόλασης
εκεί όλο το διανόημα του γνωστού
και τα κατηγορήματα της σκέψης

εκεί ο μελαγχολικός στοχασμός του φιλοσόφου
η ανάσα του ποιητή
καθώς αφουγκράζεται το είναι του
εκεί
η περιπέτεια του ασκητή
στο απειροδιάστατο κελί του
εκεί
και το μοναχικό τραγούδι των αδελφών μας βάρδων
που κανείς ποτέ
δεν συγκρίθηκε μαζί τους
στην αποκοτιά
να προκαλούν το Απρόσιτο...

εκεί ο έρωτας
εκεί το λάθος
εκεί το πρώτο σου φιλί
εκεί ο ρόγχος του τέλους"

σταμάτησε για λίγο
κι ύστερα πάλι είπε...

"ναι...
να τον ακούσεις
να τον δεις!
κι ίσως
ίσως λέω
κάποια μέρα
να έχεις τα κότσια
ολόγυμνος
να βουτήξεις μέσα του
ολόκληρος!"

"κι αν αυτό... αν αυτό σημαίνει..."

"θάνατο;
όχι, δεν έχει τη φορεσιά του θανάτου
όλο αυτό το γιορτάσι...
ζωή
που όλα τα περιέχει
αλλά απαιτεί
το άλμα..."

έτσι της είπε
και έμειναν ώρα σιωπηλοί...

φεβ2012


"Raging Rush"

16 σχόλια:

Δια Βίου Ανέλιξη ΚοινΣΕπ είπε...

όμορφη αίσθηση ... να βρεις το θάρρος και να αφεθείς να σε παρασύρει το ποτάμι
ότι χρειαζόμουν να διαβάσω σήμερα!

Νimertis είπε...

καλημέρα Βάσω... καιρό είχαμε να τα πούμε... να'σαι καλά!

Δια Βίου Ανέλιξη ΚοινΣΕπ είπε...

πράγματι ... δεν παραλείπω πάντως να σε παρακολουθώ ακόμη και αν δε σχολιάζω ... πολλές φορές τα σχόλια μοιάζει να ανακυκλώνονται και να χάνουν την ουσία τους

Νimertis είπε...

σ'ευχαριστώ γι'αυτό Βάσω μου... δεν έχεις και άδικο για τα σχόλια... όμως, η προσωπική μας κατάθεση έχει πάντα την αξία της...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Υπέροχο. Μέσα στο συναίσθημα και λιτότητα του λόγου, χωρίς να μειώνεται η σημασία των λέξεων.

Eυαγγελία είπε...

Διαβαζοντας το, μου ηρθε στο νου τουτο:

Τραβώντας για τον θάνατο
πέρασα το ποτάμι
πέρασα από τα νιάτα μου
κι απ' το πικρό νερό.....

Τώρα φωνάζουν πίσω μου
ποιος είσαι εσύ που πέρασες;
Τώρα φωνάζουν πίσω μου
ποιος είσαι εσύ που ξέχασες;

Τόσοι βρήκαν τον θάνατο
κανείς τον ποταμό.

Tην καλησπερα μου με ζεστο χαμογελο.

Νimertis είπε...

καλησπέρα αοράτη... όμορφο αυτό που σου ήρθε στο νου... να είσαι καλά!

Bitch είπε...

Εάν μπορούσαμε να αφεθούμε στο δικό μας ποτάμι..
(και να είχαμε τα κότσια)..
Και για μια στιγμή η για πάντα να βρίσκουμε την γαλήνη, τι όμορφο!!!

Νimertis είπε...

καλησπέρα φίλη μου Μόνικα... χάρηκα που σε άγγιξε ο ποταμός... να'σαι καλά!

Νimertis είπε...

δείμε φίλε μου καλημέρα... σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου...

k.Mer είπε...

Πολύ καλό!
Κι ας διανύω περίοδο νηστείας αισθήσεων...

Νimertis είπε...

νηστεία αισθήσεων λοιπόν φίλη μου kMer... τουλάχιστον ο ποταμός μας ξεδιψάει... όμορφο βράδυ εύχομαι...

kaiti1964 είπε...

Ο ποταμός του Λόγου !!!
Καταπληκτική ανάρτηση !! Καλή σου μέρα :)

Νimertis είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ kaiti μου... αληθινά! Μια ζεστή καλησπέρα...

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

χμ..και ειμαι και σε φάση διλήμματος...:-) αυτά τα ποτάμια τις μας κάνουν..τα άτιμα τα άτια που καλπάζουν στην ορμή τους..πώς μας μαγευουν έτσι..ώσπου να κοπάσει ο καλπασμός τους..να νιώσεις την εξάντληση..καλό βράδυ Νημερτή..

Νimertis είπε...

είθε στο δίλημμά σου να έχεις την ορθή στάση "κοριτσάκι..."... σ'ευχαριστώ πολύ για όσα έγραψες...