ΤΡΙΤΟΣ ΨΑΛΜΟΣ
Τις μέρες, όταν τα λόγια μου
ήταν χώμα ...
Ήμουνα φίλος με τους μίσχους του σιταριού.
Τις μέρες, όταν τα λόγια μου
ήταν οργή
Ήμουνα φίλος με τις αλυσίδες.
Τις μέρες, όταν τα λόγια μου
ήταν πέτρες
Ήμουνα φίλος με τα ρέματα.
Τις μέρες, όταν τα λόγια μου
ήταν εξέγερση
Ήμουνα φίλος με τους σεισμούς.
Τις μέρες, όταν τα λόγια μου
ήταν πικρά μήλα
ήταν πικρά μήλα
Ήμουνα φίλος με την αισιοδοξία.
Αλλά όταν τα λόγια μου
έγιναν μέλι ...
οι μύγες κάλυψαν
τα χείλη μου! ...
Σφίξτε μου τα σχοινιά
απαγορέψτε μου τα τετράδια και τα τσιγάρα
κλείστε το στόμα μου με χώμα.
Το τραγούδι
είναι το αίμα της καρδιάς
τ' αλάτι του ψωμιού
το νερό του ματιού
γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια...
απαγορέψτε μου τα τετράδια και τα τσιγάρα
κλείστε το στόμα μου με χώμα.
Το τραγούδι
είναι το αίμα της καρδιάς
τ' αλάτι του ψωμιού
το νερό του ματιού
γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια...
Θα το λέω
στο κρατητήριο
στην τουαλέτα
και στο στάβλο
με χειροπέδες
κάτω από το βούρδουλα
κάτω από τα δεσμά των αλυσίδων.
κάτω από το βούρδουλα
κάτω από τα δεσμά των αλυσίδων.
Πουλιά μυριάδες πάνω στης καρδίας μου τα κλαδιά
πλάθουνε το μαχόμενο τραγούδι
Μαχμούντ Νταρουίς
9 σχόλια:
Πέρασα να πω μια καλημέρα!
Άγγιξαν την καρδιά μου οι στίχοι...
πότε οι καρδιές κάποιων άλλων θα
αγγιχθούν, ώστε να μη κάνουν κακό σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους;
Επίκαιρα τα δύο ποιήματα του Μαχμουντ Νταρουίς τον οποίο ομολογώ δεν γνωρίζω. Ηθελα να προσθέσω πως οι επαναστάσεις ξεκινούν πάντα από την καταπίεση των λαών.''Οι νόμοι εκφράζουν τα συμφέροντα αυτών που κυβερνούν''.Θρασύμαχος
καλημέρα φίλη μου Δρομέα... πάντα παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις αναρτήσεις σου... έχεις ευαισθησία και ανθρωπιά... να σαι καλά...
-----------------------------------
ευχαριστώ Ρένα μου για το σχόλιό σου... δεν είναι πολύ γνωστός ακόμη ο Νταρουίς... θα πάρει κι αυτός τη θέση του με τον καιρό... και μέσα από τους μπλόγκερς ήδη γίνεται ολοένα και πιο γνωστός...
ένα πάντρεμα της πραγματικότητας που ζούμε μ'αυτή των επιθυμιών μας.
υπεροχος!
καλημέρα Αλεξ... για να θυμηθούμε κι εμείς που κάποτε είχαμε 'πολιτική' ποίηση τι σημαίνει να ζεις κάτω από τον βούρδουλα, το τρόμο, την απαθλίωση... να σαι καλά φίλη μου...
Μαχητής λοιπόν αλλά ποίηση ζωντανή εκκωφαντική, δεν σε αφήνει να ξεφύγεις κι ωστόσο δεν είναι μανιφέστο αλλά ποίημα. Τα δύσκολα γίνονται απλά όταν υπάρχει πίστη αλλά και έμπνευση. Καλή μέρα.
συμφωνώ φίλε Κώστα... ο δρόμος της ποίησης είναι ο δρόμος της απλότητας... αυτός πρέπει να είναι... ό,τι άλλο είναι κατασκευές διανοητών.. χάρηκα το πέρασμά σου...
Τις μέρες, όταν το βλέμμα μου θα 'ναι νερό
θα κυλάω μέσα σου. . .
Υ.Γ.:
μας σύστησες έναν ωραίο άνθρωπο, Νημερτή!
χαίρομαι που το λες Γκούφη μου... κι εγώ σχετικά πρόσφατα τον γνώρισα αλλά θέλω να τον ψάξω περισσότερο... έχω την αίσθηση πως αξίζει!
Δημοσίευση σχολίου