Σάββατο, Ιανουαρίου 30, 2010

...προσπάθησα να την σώσω αλλά...



αντιγράφω από: http://trelospapagalos.blogspot.com/

ΝΑΤΑΛΙΑ ΛΙΟΝΑΚΗ: ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ

Πήρε την πιο σκληρή απόφαση της ζωής της, αλλά δεν το μετανιώνει. Η μητέρα της Ναταλίας Λιονάκη, η κυρία Ευγενία αποκλήρωσε την κόρη της. Το όνομά της δεν αναφέρεται πουθενά πλέον στη διαθήκη της. Μπορεί να ακούγεται ακραίο, όμως για εκείνη ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει. Η στάση της όμορφης ηθοποιού, που το καλοκαίρι εγκατέλειψε τα εγκόσμια και αφιερώθηκε στον Θεό, σε μοναστήρι στην Κρήτη, οδήγησε την κυρία Τζένη, όπως την αποκαλούν όλοι, να πάρει αυτή την απόφαση. 
Η ίδια, όπως αποκαλύπτει στην «Espresso», ζήτησε από τη Ναταλία όσο είναι μέσα στο μοναστήρι να μην της ξανατηλεφωνήσει! «Δεν έχω καμία επικοινωνία με τη Ναταλία. Την έχω αποκληρώσει. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να κάνω και διαφορετικά αφού όλο μου το βιός θα κατέληγε στους παπάδες. Να τα πάρουν αυτοί; Για ποιο λόγο; Εγώ δεν ξέρω πότε θα πεθάνω άλλωστε, μόνο ο Θεός.
Ενα εγκεφαλικό να πάθω, πάει. Την απόφαση αυτή την πήρα πριν από τρεις μήνες, ύστερα από πολλή σκέψη. Για να τη σπουδάσω χάλασα μισή περιουσία και για να τη μεγαλώσω όπως τη μεγάλωσα ξόδεψα επίσης πολλά. Απλώς δεν θέλω να πάρει τα χρήματά μου ο παπάς, ο “αυτοαποκαλούμενος” παπάς, γιατί μόνο παπάς δεν είναι ο “μέντορας” της Ναταλίας». (σ.σ.: αναφέρεται στον πατέρα Απόστολο που λειτουργεί στη μονή της Παναγίας Θεογεννήτορος της Μεγαλονήσου, όπου έχει εγκλειστεί η ηθοποιός.)
Η Ναταλία έχει ενημερωθεί για την απόφασή σας;
Δεν γνωρίζω, αλλά δεν είναι κάτι που το κρατάω επτασφράγιστο μυστικό. Δεν την αφορά όμως κιόλας, γιατί δεν είναι δική της η περιουσία. Την έχω αποκτήσει απ' όταν ήμουν ανύπαντρη, δεν τη δημιούργησα όσο ήμουν με τον πατέρα της. Δεν θα πάρουν ούτε ένα κουταλάκι από μένα.
Η κυρία Τζένη έχει σταματήσει να επικοινωνεί με τη Ναταλία. «Δεν έχω καμία επαφή μαζί της. Απέχω πλέον από τη ζωή της. Της είπα ρητά και κατηγορηματικά να μη με παίρνει τηλέφωνο όσο είναι εκεί. Της το απαγορεύω!»
«Μπορεί να ακουστεί σκληρό, αλλά η κοπέλα που βρίσκεται εκεί δεν είναι η κόρη μου. Εχουμε να μιλήσουμε περίπου είκοσι μέρες. Ο,τι μπορούσα να κάνω για να τη σώσω το έκανα. Από εκεί και πέρα σταματώ. Οσο είναι εκεί μέσα, εγώ δεν υπάρχω για εκείνη. Της είπα ότι απαιτώ να μη μου τηλεφωνήσει όσο θα παραμένει στο μοναστήρι και μου απάντησε: “Αφού το απαιτείς, έτσι θα γίνει”».

Espressonew

είναι ένα θέμα που είχα παρακολουθήσει όταν ήταν στην επικαιρότητα, αν και φαίνεται ότι θα είναι πάντα στην επικαιρότητα...

και αναρωτιέμαι πολλά και διάφορα και ερεθιστικά...
  • είναι ή δεν είναι κανείς ελεύθερος να ακολουθήσει τον δρόμο του, τουλάχιστον όταν ενηλικιωθεί και... πήξει το μυαλό του; [χοντροκομμένο αυτό αλλά έχω και κάποια νεύρα]
  • οι επιλογές αυτές αποκλείουν την αναχώρηση από τα εγκόσμια; την εισδοχή και εγκλεισμό σε κάποια μονή; την οιασδήποτε μορφής αναζήτηση του Θεού, του θείου ή όπως θέλει κανείς να το αποκαλεί;
  • είναι εκδίκηση να αποκληρώνεις το παιδί σου επειδή δεν ακολούθησε την πεπατημένη και θέλησε να αναζητήσει κάτι που εσένα σε αφήνει αδιάφορο;
  • είναι τόσο μεγάλο το ΕΓΩ μας τελικά που δεν χωράει τίποτε και κανέναν άλλο, ούτε το... αγαπημένο μας παιδί; (η προ-προηγούμενη ανάρτηση τελικά ήταν επίκαιρη για την σχέση με τον άλλο...)
  • τι πάει να πει 'προσπάθησα να την σώσω'; από ποιον; από τι; από τα... νύχια των παπάδων; μήπως η πρώην ηθοποιός είναι... ανήλικη; μήπως δεν είχε συνείδηση των επιλογών της;
απ'όσο είχα παρακολουθήσει παλαιότερα και είχα ακούσει και την ίδια την Ναταλία, είχε πλήρη συνείδηση και νηφάλια κρίση και, στο τέλος τέλος, ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!
ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!

βέβαια, υπάρχει και η... ιδιοκτησιακή αντίληψη, θα μου πείτε... ποια ελευθερία; είσαι χωράφι μου, αποσκευή μου, τμήμα μου, ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ; ΣΕ ΑΠΟΚΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΑΛΙΟΚΟΡΙΤΣΟ!

και από την άλλη... 'η κοπέλα που βρίσκεται εκεί δεν είναι η κόρη μου'!!!!!... ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ;
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ...

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!

8 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Σταματήστε τη μητρότητα
.
.
.
να κατέβω.

Chara Naoum είπε...

Αγαπημένε μου, Νημερτή, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Μ' ενόχλησε κι εμένα αφόρητα αυτός ο "μητρικός" παραλογισμός. Όπως μ' ενόχλησαν και οι διαστάσεις που είχε πάρει αυτό το θέμα. Εδώ ο κόσμος καίγεται.
Δυστυχώς όμως πολλοί από εμάς, με τον ένα η με τον άλλο τρόπο, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό έχουμε ζήσει φορές τη γονεϊκή κτητικότητα. Κι αυτή η επίκληση στη σωτηρία...πόσο αστεία...
Τι να πώ άλλο. Τα είπες όλα σε λίγες γραμμές.

Πολλά φιλιά, αγαπητέ μου.
Όμορφο βράδυ...

Νimertis είπε...

Γκούφη Κυριακάτικες καλημέρες... δεν σε αδικώ για την αντίδρασή σου... μερικές φορές δεν μπορεί κανείς παρά να αισθάνεται αγανάκτηση...
------------------------------------
Χαρά μου πόσο χαίρομαι που διαβάζω ξανά ένα σχόλιό σου... 'μητρικός παραλογισμός'... μα πόσο εύστοχα το έθεσες... διότι όσο και αν θέλει κανείς να δικαιολογήσει τα συναισθήματα της μητέρας το να 'εκδικηθείς' το παιδί σου επειδή δεν σου έκανε το... χατήρι να γίνει copy paste του εαυτού σου... ε... ας μην προχωρήσω παραπέρα...
και τα δικά μου φιλιά Χαρά... όμορφη Κυριακή να περάσεις...

goofyMAGOUFH είπε...

"...προσπάθησα να την σώσω αλλά..."

το σωστό κατά τη γνώμη μου θα ήταν:
"...ξεσπάθωσα να την σώσω αλλά..."

και είναι δίκοπο το σπαθί της μάνας
.
.
.
δίκοπο και άριστα τροχισμένο

elefterifoni είπε...

Ο μωρός άνθρωπος (ανοητεύει)!
Και αυτή η γυναίκα αδυνατεί να εννοήσει,αλλά και να αγαπήσει, το ίδιο το παιδί της.
Λυπάμαι πολύ γιατί η διάνοιά της
είναι κλειστή όπως και η καρδιά της.
Το εγώ της κυριαρχεί σε όλη την ιστορία.Η κόρη της έχει δικαίωμα
επιλογής και θα έπρεπε να σεβαστεί την επιλογή της.....αυτά.......

Νimertis είπε...

φίλε dromea συμφωνώ πως η καρδιά της είναι κλειστή αλλά και ο νους της θολωμένος... όταν οι γονείς αισθάνονται τα παιδιά τους ως κτήματα και αποσκευές, αδυνατούν να τους δικαιολογήσουν τις επιλογές που δεν συμφωνούν με τις δικές τους... ακόμη κι αν αυτές οι επιλογές πληρώνουν εσωτερικά τα τέκνα τους... όταν μάλιστα έχουμε να κάνουμε με έναν ενήλικα, έναν άνθρωπο που έχει διαμορφώσει σκέψη και κρίση... πιστεύω βαθιά ότι αργότερα θα μετανιώσει η μητέρα για την σκληρή της στάση... δεν εξαγοράζεις τον άλλο με τα υλικά αγαθά όταν έχει δοθεί σε κάτι ανώτερο... ό,τι κι αν είναι αυτό...

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Διαβάζοντάς το μου κέντρισε το ενδιαφέρον το θέμα σου…
Εχεις δίκιο σε πολλά απλά ήθελα να προσθέσω κι εγώ κάτι…
Ολο αυτό το συναίσθημα που έβγαλε αυτή η μητέρα ξεκινάει πιστεύω από πιο βαθιά ,
από την ανασφάλεια της ..από το φόβο της για την ίδια τη ζωή ..θέλουμε να
προσφέρουμε αλλά περιμένουμε την ανταμοιβή μας γι αυτό…
Θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας τον κόσμο , να τους διδάξουμε, να τους δώσουμε
βάσεις για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του, να γίνουν υπεύθυνα άτομα με σεβασμό
στους γύρω και στον εαυτό τους… μα φοβάμαι πως περιμένουμε ανταλλάγματα ….
Αν πρόσεξες πολλοί άνθρωποι αφιερώνουν τον εαυτό τους ..δημιουργούν περιουσίες ..
με αυταπάρνηση να αφήσουν στους απογόνους μόνο και μόνο
για να εισπράξουν αφοσίωση όχι από σεβασμό μα κατ ανάγκη….
Στερούνται κι αυτή η στέρηση τους φέρνει θυμό..αν λοιπόν μάθουμε να συμβιώνουμε με
τα παιδιά ,να είμαστε απλά δίπλα τους νοερά , χωρίς να περιμένουν τα πάντα από εμάς ,
γιατί έτσι τους αφαιρούμε το δικαίωμα της δημιουργίας , τα κάνουμε νωθρά…
Πρέπει να σεβόμαστε τις αποφάσεις τους, γιατί είναι πια άτομα ενήλικα και ξεχωριστά…
και να μην ξεχνάμε πως έχουμε κι εμείς δικαιώματα στη ζωή..που δεν σταματά ,δεν
τελειώνει..ας κοιτάξουμε να βρούμε ενδιαφέροντα κι ας αφήσουμε τα παιδιά να
αναπνεύσουν…..
σ ευχαριστώ για ό,τι διάβασα
να έχεις μια όμορφη μέρα…

Νimertis είπε...

Δέσποινα σε χαιρετώ και σ'ευχαριστώ για τις απόψεις σου. Είναι αλήθεια ότι μπορεί η ανάρτηση να ήταν κάπως σκληρή απέναντι στη μητέρα της συγκεκριμένης πρώην ηθοποιού που έγινε θέμα εκπομπών -γιατί άραγε είναι θέμα η επιλογή κάποιου να μονάσει; είναι παράνομο; Σκληρή μεν αλλά σκληρότερη η στάση της μητέρας που δεν έχει αποδεχθεί την πραγματικότητα και προβάλει το εγώ της πάνω από το παιδί της. Συμφωνώ απόλυτα με την ψύχραιμη ανάλυση που καταθέτεις. Πολλοί γονείς δεν αφήνουν κανέναν ζωτικό χώρο στο παιδί, το κάνουν εξάρτημά τους, παρακολούθημά τους. Κι όταν κάποια στιγμή εκείνο κάνει την... επανάστασή του θυμώνουν, χάνουν την ψυχραιμία τους. Αλλά είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα βέβαια και δεν εξαντλείται σε μερικές γραμμές. Να σαι καλά φίλη μου.