Τετάρτη, Οκτωβρίου 28, 2009

Ο άνθρωπος και το νερό

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που στέκεται γυμνός και όρθιος, στην όχθη ενός ποταμού. Παρατηρεί το νερό του ποταμού έτσι όπως αυτό κυλάει και ξέρει πως πρέπει να μπει μέσα και να διανύσει κάποια απόσταση μέχρι να ξαναβγεί στην απέναντι όχθη.

Έχει κάποια συστολή να το πράξει και κάποιο φόβο ακόμη.

Κάνει ένα δειλό βήμα προς τα εμπρός και τα γυμνά του πόδια αγγίζουν το νερό. Ξαφνικά, κοιτάζοντας προς τα κάτω, αντικρίζει το είδωλό του να καθρεφτίζεται στο νερό και αισθάνεται περίεργα. Κοιτάζει και ξανακοιτάζει την εικόνα του και αυτό τον διασκεδάζει αλλά και τον κάνει να δειλιάζει ακόμη περισσότερο να προχωρήσει, να βυθιστεί ολόκληρος στο νερό.

Αναρωτιέται…

Αναρωτιέται αν το είδωλο αυτό είναι "αληθινό" ή "ψεύτικο" και αν… θα το χάσει μπαίνοντας μέσα στο ποτάμι. Κάνει μερικά βήματα ακόμη και βυθίζεται ως την κοιλιά του στο νερό. Συνεχίζει να βλέπει το είδωλό του αλλά τώρα πια γνωρίζει καλά πως εάν βυθιστεί ολόκληρος στο ποτάμι, το είδωλο θα χαθεί.

Και κάνει όλα τα επόμενα βήματα ώσπου βυθίζεται ολόκληρος στο νερό. Την επόμενη στιγμή αναρωτιέται: αν το είδωλο ήταν αληθινό δεν θα πρέπει να έχει χαθεί. Τίποτε που είναι αληθινό δεν χάνεται. Αν όμως δεν ήταν αληθινό τότε τι ήταν αυτό που είδε; Θα το ξαναδει άραγε ποτέ;

Συνεχίζει να περπατά μέσα στο νερό, κάνει όσα βήματα είναι απαραίτητα και κάποια στιγμή εξέρχεται σιγά σιγά του νερού και φτάνει στην άλλη όχθη του ποταμού. Γυρίζοντας το κεφάλι του σκύβει και βλέπει πάλι το είδωλό του. Μονάχα που δεν είναι το ίδιο "πρόσωπο" αυτό που βλέπει. Και αναρωτιέται τι φταίει.

Αυτός άλλαξε μέσα στο νερό ή το νερό το ίδιο αλλοίωσε την εικόνα του; Ποια από τις εικόνες ήταν η αληθινή;

Όλες;

Καμία;

6 σχόλια:

Venus on fire είπε...

Όλες και καμμία. Εξαρτάται τι θέλουμε να βλέπουμε.Την αλήθεια ή το ψέμμα?

Όμορφο κείμενο και πιο όμορφη η εικόνα που επέλεξες.
Καλημέρα και πολλά φιλιά.

Νimertis είπε...

Venus καλημέρα... ενδιαφέρουσα η προσέγγιση... τι είναι το νερό αυτό τελικά, η ροή του ποταμού, το είδωλο που συνεχώς αλλάζει... ή μήπως αλλάζουμε διαρκώς εμείς; να σαι καλά...

goofyMAGOUFH είπε...

Ξέρεις ποιο ερώτημα γεννήθηκε τώρα δα;
Γιατί αναμασάμε τη λέξη "αλήθεια"
αφού και να μας αποκαλυφθεί τελικά
θα αποδειχθούμε πολύ τυφλοί
για να την αντικρίσουμε
και πολύ δειλοί να τη διαχειριστούμε;
Γιατί, άραγε;

Νimertis είπε...

ενδιαφέρον και τελικά το κλειδί είναι ο υποκειμενικός πυρήνας, το προσωπικό φίλτρο της όψης της αλήθειας...

λογια εικονες τραγουδια είπε...

μερες τωρα φιλε μου στριφογυριζει στο μυαλο η παραβολη σου, οπως κι αν την σκεφτηκα αυτο που παντα ειναι το κομβικο σημειο ειναι ο παρατηρητης.

ποιος δηλ, ειναι αυτος που τα παρατηρει ολα αυτα που λες, ποιος ειναι αυτος που βλεπει την διαδρομη και την μεταμορφωση,

ειναι καποιος εξω απο μας; τοτε πρεπει να μιλησουμε για θεο , για θεοτητα.

ειναι καποιος μεσα μας, τοτε απλα πρεπει να μιλησουμε για δευτερο συνειδητο εαυτο, που ουσιαστικα ειναι το ιδιο με πριν.

ακομη κι αν δεν εχει νοημα, να γραφονται, να εκφραζονται τετοιες σκεψεις οπως αυτες που αποτυπωσες,
και μονο η υπαρξη τους παραπεμπει σε καποια μεταφυσικη χωρις να προστρεχουμε σε κανενα γνωστο μυθολογικο η αλλο συμβολο

παραπεμπει αν θες σε μια "΄φυσικη", ενστικτωδη μεταφυσικη
που σε καμια περιπτωση δεν κατασκευαζεται

οπως υπαρχει ενα φυλλο , ενα δεντρο, ετσι υπαρχει και αυτη,

ισως παλι η ιδια η γλωσσα, ο λογος να οδηγει αναποφευκτα εκει

οπως και ναχει η εικονα που περιγραφεις, στα δικα μου ματια εννοει και την υπαρξη κατι η καποιου ακομη περαν του ανθρωπου ,του νερου και του ειδωλου

Νimertis είπε...

φίλε ΛΕΤ καλησπέρα... για να πω την αλήθεια, περίμενα από σένα κάποιο σχόλιο σ'αυτή την ανάρτηση καθώς είχα την πεποίθηση ότι θα κάνεις την ουσιαστικότερη ανάγνωση. Ε, δεν έπεσα έξω βέβαια. Και νομίζω πως αληθινά το κομβικό σημείο είναι ο παρατηρητής... και δεν είναι απαραίτητο να είναι κάτι έξω από εμάς... ο δεύτερος εαυτός που ανέφερες είναι κατά τη δική μου προσέγγιση ο παρατηρητής... αλλά και το παρατηρούμενο ταυτόχρονα... εκεί μπλέκει πάντα το πράγμα... να σαι καλά φίλε μου, ευχαριστώ για τον χρόνο σου... ο διάλογος μαζί σου ξεπλένει το μυαλό μου...