Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009

Επιτέλους, μια γροθιά που μου έκανε καλό...

Μόλις πριν λίγα λεπτά ολοκλήρωσα την απολαυστική -μονορούφι σχεδόν- παρακολούθηση -θα έλεγα κάτι παραπάνω, μια βαθιά εμπείρωση- ενός ντοκιμαντέρ ΣΟΚ που ίσως να το γνωρίζετε. zeitgeist addendum. Το κατέβασα ανυποψίαστος και αποδείχθηκε ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ! Αποκαλυπτικό, ενημερωτικό, δυνατό, απελευθερωτικό... Επί δυο ώρες δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Δεν χρειάζεται τώρα να αναλύσω τι και πως... πρέπει κανείς να το δει και να το ΔΕΙ όχι απλά να το κοιτάζει...
Σε κάποια σημεία ήταν γροθιά στο στομάχι... και σκέφτομαι να ακολουθήσω κάποιες από τις προτάσεις στο τέλος... δύσκολο το ξεβόλεμα και όπως λέει και ο Οσο, οι παλιές συνήθειες δύσκολα κόβονται.
Και δικαίωση για τον Τζίντου. Η ταινία ξεκινάει και τελειώνει με τον αγαπημένο μου Κρίσνατζι... μα, τι ομορφιά ήταν αυτή...
Και το άγιο Internet... ας είναι καλά...

1 σχόλιο:

ΜΓ είπε...

Πράγματι, όπως λέει και ο σοφός διδάσκαλος της ανατολής, Όσσο, "οι παλιές συνήθεις δύσκολα κόβονται". Καιρός να αποκτήσουμε καινούριες :))