Υπό την επήρρεια του… σοκ ακόμη, αναδημοσιεύω από Eurigena

(Αυτοκαθορισμός http://aftokathorismos.blogspot.com/)

(Ιστορικές Λεπτομέρειες)...Τι μικρός που ναι ο κόσμος πατέρα !

Κείμενο απολογίας Τσιγαρίδα στην Δίκη για τον ''ΈΛΑ"

"Φοιτητής στο Πολυτεχνείο εντάχθηκα στη νεολαία της ΕΔΑ. Με έπεισε ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη τότε, με συγκρότηση, με τεράστιες γνώσεις για τη μαρξιστική θεωρία, ταυτισμένο τόσο με τους σκοπούς του Κομμουνιστικού Κόμματος, που δρούσε μέσα και μέσω της ΕΔΑ, σε σημείο που δεν είχε προσωπική ζωή. Είναι ο γνωστός φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος. Τον αναφέρω γιατί είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των οβιδιακών μεταμορφώσεων ενός κομμουνιστή. Εξελίχθηκε σε φιλόσοφο της δεξιάς, σε σπόκμαν της Εκκλησίας, σε απολογητή των Αμερικάνων για τον πόλεμο στο Ιράκ, σε ψυχολόγο της επαναστατικής Αριστεράς."

Στέλιος Ράμφος, μέλος της  αντι-αριστερίστικης "τάσης" της Νεολαίας ΕΔΑ, μέλος του κόμματος (ΕΔΑ), μέλος της Συντακτικής επιτροπής της "Πανσπουδαστικής", διαπρύσιος ιδεολόγος του μαρξισμού-λενινισμού και σκληροπυρηνικός οπαδός της κομματικής πειθαρχίας. Αντίθετα από τον αφελή που έμπλεξε με τα κουμπούρια, εγώ δεν πιστεύω πως ο κύριος που τον στρατολόγησε έχει μεταμορφωθεί. Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΝΑΙ.

                                  Στο μέλλον στο παρελθόν στο παρόν

                                  Είστε ίδιοι διανοούμενοι της Εξουσίας

                                                   Του Κόμματος

                                                   Της Εκκλησίας

                                                    και άλλων "θεσμών"...

Μάλιστα… τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν θα έπρεπε κι εγώ να είμαι τόσο επιρρεπής στα απανωτά σοκ… 40 χρόνια φούρναρης τέλος πάντων… διότι καλώς σχολιάζει ο Ιωάννης, Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΝΑΙ. Ναι, για τον φιλόσοφο με το αξύριστο πρόσωπο τριών ημερών… ίσως και πέντε...

Ε, ρε Κάρολε Μαρξ, τι είχε φάει ο πατέρας σου το προηγούμενο βράδυ της σύλληψής σου; (τσ, τσ, τσ, το χυδαιοποίησα το θέμα)

Πάλι ένας ‘γιατρός’ θα μας ‘σώσει’;

Αυτή χώρα είναι ψυχικά άρρωστη

Στέλιος Ράμφος

Πριν από 45 χρόνια ένας γιατρός, ντυμένος τη στολή συνταγματάρχη –και με μια παράξενη, στριγκή φωνή που σου τρυπούσε τ’αυτιά-, μαζί με κάποιους άλλους αξιότιμους συναδέλφους του, επίσης ιατρούς προφανώς αλλά ντυμένους –παραλλαγή μάλλον – στολές ανωτέρων αξιωματικών, μας έβαλε εις την χειρουργικήν κλίνην και μας πέρασε γύψο από πάνω μέχρι κάτω… το είχαμε ανάγκη είχαν αποφανθεί σε έκτακτο ιατρικό συμβούλιο που, απλά, χρειάστηκε και τη συνδρομή ολίγων αρμάτων μάχης για να μην τους διακόψει κανείς τον οιρμό… το είχαμε ανάγκη διότι έρρεπε η χώρα προς τον Κομμουνισμόν… τσ, τσ, τσ, τι σαίνια αυτοί οι φανταρο-γιατροί, την ψυλλιάστηκαν τη δουλειά και καθώς είχαν ορκιστεί και στον Ιπποκράτη, είπαν να κάνουν το καθήκον τους… ερήμην του ασθενούς, θα πει ο κακότροπος, λεπτομέρειες… όταν είσαι αναίσθητος και ψοφολογάς, δεν ρωτάς τον άνθρωπο που σε σώζει… τι ομάδα είναι… ρωτάς;

Τώρα, η διάρκεια της αποθεραπείας μας δεν διήρκησε πολύ, ε, μια ψιλο-εφταετία, τζάμπα πράγμα μέσα στον απέραντο ιστορικό χρόνο, αν το καλοσκεφτείς…

Και τους κλείσαν και στις φυλακές, επιστήμονες ανθρώπους, να σαπίσουν λες και ήταν κακούργοι και όχι χειρούργοι…

Απ’ό,τι φαίνεται, το πρόβλημα δεν ήτο εξωτερικόν. Ο πρώτος εκείνος αρχι-χειρουργός, κος Γ. Παπαδόπουλος, με τα μυστήρια ελληνικά του που δεν κατανοούσε κανείς –μάλλον επειδή το IQ του ήτο πολύ άνω του μετρίου δικού μας - δεν τελείωσε την δουλειά. Ή μάλλον, δεν έκανε την ορθή διάγνωση. Δεν είχαμε κάταγμα, δεν είχαμε δισκοπάθεια, δεν είχαμε καμιά μετατόπιση σπονδύλου… το πρόβλημα ήτο βαθύτερον… και δε μπόρεσαν να βοηθήσουν αργότερα οι επόμενοι ιατροί που πήραν τη σκυτάλη, Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, μικρός Καραμανλής, μικρός Παπανδρέου… α, ήταν και ο εκ Γερμανίας περίφημος ιατρός κος Σημίτης, τον ξέχασα…

Τελικά, το θέμα το λύνει ο κος Ράμφος, ο φιλόσοφος. Ιατρο-φιλόσοφος μάλλον, απ’ό,τι φαίνεται. Και βεβαίως συμφωνώ!

Και όχι μόνον εμείς, δόκτωρ Ζιβάγκο! Και οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί και οι Βέλγοι και οι Γάλλοι… και σε λίγο ΟΛΟΙ θα έχουμε ανάγκη επειγούσης ψυχικής αρωγής και επιστημονικής βοηθείας.

ΟΛΟΙ είναι άρρωστοι πλην των τραπεζιτών, των ‘αγορών’ και των ‘οίκων αξιολόγησης’.

Συνελόντ’ειπείν… δεν είναι οικονομικό το θέμα… δεν είναι πολιτικό, δεν είναι ούτε καν παθολογοανατομικό… είναι ψυχικό, ψυχιατρικό δηλαδή!

Εύγε κε Ράμφε… η Ελλάς σου οφείλει! Και πάντοτε η Ελλάς γνωρίζει να αποπληρώνει τα χρέη της!   (Ό,τι μου αναλογεί, 100, 200 Ευρώπουλα, πέρνα να στα δώκω άμα θες…).

ξύπνα, ώρα να κοιμηθείς...

Ακόμα και τώρα... τώρα που δεν είμαστε πια 'προ των πυλών' ούτε καν με την ψευδαίσθηση ότι 'θα την σκαπουλάρουμε'... ακόμα και τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει βυθιστεί δημοσκοπικά, η ΝΔ παλεύει με τα κύματα, ο Καρατζαφύρερ είναι κολλημένος στα ίδια και τα ποσοστά της Αριστεράς έχουν πάρει την ανιούσα, τώρα που και παιδάκι της Πρώτης Δημοτικού θα σου έλεγε ότι 'είναι η καλύτερη ώρα', ακόμα και τώρα οι 'δεινόσαυροι', οι δυσκίνητες χελώνες της κομματικής γραφειοκρατίας του ΚΚΕ αλλά και των άλλων, των 'ρεφορμιστών', κάθονται και παρακολουθούν τις εξελίξεις ωσάν τον Αλή Πασά τον Τεπενενλή όταν χάζευε τις χανούμισες να του χορεύουν... σαν μαστουρωμένοι, αποβλακωμένοι, εντελώς ανίκανοι να πιάσουν την ευκαιρία, την ιστορική συγκυρία -που δεν ξέρει κανείς αν και πότε θα ξανάρθει- από τα μαλλιά και να δημιουργήσουν το μεγάλο, ενιαίο μέτωπο της Ενωμένης Αριστεράς. Ακόμα και τώρα που όλα είναι στο κόκκινο, αυτοί σε πολιτική ακηδία, σε νωχελικότητα και ραστώνη που θα ζήλευαν και οι... Μεξικάνοι των καρτούνς. Έλεος κυρία Παπαρήγα! Δηλώσατε ότι οι άλλοι έφτιαξαν την 'μαύρη συμμαχία'. Πολύ σωστά, μαύρη κι άραχλη είναι και θα το ζήσουμε κι αυτό στο πετσί μας. Εσείς τι κάνετε εκεί στον Περισσό; Που είναι η ανάγνωση των καιρών που τόσο πετυχημένα λέτε και καμαρώνετε ότι κάνετε πάντα στο Κόμμα; Γιατί δεν ρίχνετε τα μούτρα σας να συναντηθείτε με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και να δημιουργήσετε ένα πανίσχυρο μέτωπο που θα χτυπήσει ένα 25 ή και 30 % στις εκλογές και θα χαλάσει ο κόσμος; Με τους ρεφορμιστές; Ναι, με τους ρεφορμιστές κυρία μου. Με τον Κουβέλη; Ναι, με τον Κουβέλη, τους Πράσινους, τους ροζ, τους λαχανί... Με τον Δημαρά; Ναι, με όλους... Τι περιμένετε άλλο να συμβεί, επιτέλους; Πάρτε εσείς την πρωτοβουλία! Όταν συναντιόντουσαν οι τρεις στο Προεδρικό, εγώ θα περίμενα να συναντηθείτε εσείς κάπου και να ρίξετε γέφυρες επικοινωνίας. Να μπείτε σε μια φάση συνεννόησης, όχι ταύτισης, όχι εξομοίωσης. Για σκεφτείτε, αντί για το χάλι αυτό με τα κομματίδια και τις τάσεις και τα τσιφλίκια, μια μεγάλη, ρωμαλέα, συγκλονιστική Αριστερά που θα πολλαπλασιάσει με τη δυναμική της τις δυνάμεις της και δεν θα είναι απλά το άθροισμα των επιμέρους συνιστωσών... Μια Αριστερά που θα εμπνεύσει, θα έχει το πρόταγμα της ιδεολογικής της υπεροχής αλλά και το σφρίγος της αναφοράς της σε εκατομμύρια ανθρώπους! Αλλά, τι γράφω τόση ώρα και δεν με... σκουντάει κανείς να ξυπνήσω ε;

θα χαθεί κι αυτή η ευκαιρία, κάποια στιγμή η κρίση θα αρχίσει να 'διευθετείται', διότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να περάσει, αν περάσει δηλαδή αλλά τα μεγάλα αστικά κόμματα θα έχουν βρει τον τρόπο να αναδιπλωθούν και να παρασύρουν ξανά τον κόσμο στις ίδιες απάτες και αυταπάτες. Με όποιον μιλάω, όποιον προοδευτικό, μη οργανωμένο σε κόμματα άνθρωπο συναντώ, την ίδια αγωνία εκφράζει, 'γιατί δεν τα βρίσκουν, έστω μια φορά, γιατί'; Γιατί τόσο μίσος, τόση εμπάθεια,τέτοιος στρουθοκαμηλισμός;

Μια μεγάλη απογοήτευση είστε όλοι εσείς εκεί στον Περισσό. Και παρότι θα σας ψηφίσω ξανά και πάντα θα ψηφίζω ό,τι είναι πιο κοντά στο δίκιο και στον άνθρωπο, είναι μεγάλη η απογοήτευση από την νανοκρατία που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια και στο ΚΚΕ αλλά και γενικότερα.

Υπάρχει όμως ακόμη χρόνος... στην παράταση είμαστε βέβαια... σύντομα, το ματς τελειώνει και αν μείνει κανείς στην εξέδρα να σας παρακολουθεί, ή κανένας ηλίθιος θα είναι ή... νεκρός...

Μ'αυτούς συνεννοείστε πάντα καλύτερα!      

Αναδημοσιεύω από τον Δ   http://inreparabile.blogspot.com/

Για το Μέγα ''Σχίσμα''.

 Ο Έλληνας αντιλαμβανόταν τον εαυτό του όχι σαν τον  κύριο,  αλλά σαν το θεωρό της οικουμένης απ' όπου εμπνεόταν την ομιλία, την ποίηση και την πράξη του και σαν τέτοιος πέθανε.

*

Ο λαός που έφερε αυτήν την παράδοση και που αυτή η παράδοση τον έφερε, κατακτήθηκε. Μολοντούτο, η ελληνική παράδοση ζωογονεί τη Ρώμη και την Αυτοκρατορία της. Η Ρώμη δεν διαθέτει ειδικό θεμέλιο, δεν πειραματίζεται με την υπέρβαση.

Η πληρότητα και οι επιτεύξεις της είναι πραγματιστικές και το κενό της είναι εξίσου πραγματικό. Οι ρωμαϊκοί οφθαλμοί και οι ρωμαϊκές πρακτικές θεωρούν το είναι υπό την οπτική γωνία του res και τον άνθρωπο υπό την οπτική γωνία ενός πολίτη μιας res publica -ενός ισχυρού ρεπουμπλικανικού και καισαρικού Κράτους, κατακτητικού και οργανωτικού, ρασιοναλιστικού και αποικιοκρατικού. Στο εσωτερικό αυτού του κράτους των πραγμάτων και αυτού του Κράτους, μόνον η στωική φιλοσοφία παρείχε στις δυστυχισμένες συνειδήσεις ένα ταπεινό σύστημα στηρίξεως.

Οι  ρωμαϊκοί  ratio  και  mundus  κατήγαγαν μια δεύτερη νίκη επί του ελληνικού κόσμου και λόγου όταν εκλατίνισαν τις κυρίαρχες λέξεις του είναι και της σκέψης αποκόβοντας μας έτσι από τη ρίζα μας, για να τις διαδώσουν στον κόσμο.

Η ρωμαϊκή συνισταμένη της ελληνο-ρωμαϊκής παράδοσης υπερίσχυσε μέσα σε μια παράδοση της οποίας οι μεταγλωττίσεις είναι προδοσίες της ελληνικής γλώσσας και κραταιές κατακτητικές και δονητικές καινοτομίες.

Γιατί οι γιοί της λύκαινας οδηγήθηκαν στο χαμό τους από τις ίδιες τους τις νίκες.

Κώστας Αξελός

Κλίμαξ ή κρίσιμη καμπή - Climax or turning point.

- …βλέπουν ότι με όλον τους τον μεγάλο Ορθολογισμό δεν τα καταφέρνουν πλέον στον σημερινό κόσμο, όταν πρόκειται για την κατανόηση του ως προς την προέλευση της ουσίας του. Όσο λίγο μπορεί κανείς να μεταφράσει ποιήματα, άλλο τόσο λίγο μπορεί να μεταφράσει έναν στοχασμό. Μπορεί, το πολύ, να παραφράσει. Μόλις καταπιαστεί με την κατά λέξη μετάφραση, όλα μεταβάλλονται.

- Δυσάρεστη σκέψη.

- Θα ήταν καλό αυτή τη δυσαρέσκεια να την παίρναμε στα σοβαρά σε μεγάλη κλίμακα και να αναλογιζόμασταν επιτέλους με ποια επακόλουθα μεταβλήθηκε η Ελληνική Σκέψη μέσω της μετάφρασης της στα λατινικά, ένα συμβάν το οποίο ακόμα και σήμερα μας απαγορεύει να σκεφτούμε επαρκώς τις βασικές λέξεις της Ελληνικής Σκέψης.

Martin Heidegger

Στοχάσου και αρκεί...

17 Νοεμβρίου 1973

17 Νοεμβρίου 2011

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ἐσεῖς, ὦ ἀθάνατοι ψυχαὶ τῶν ἐλευθέρων προγόνων μου! ἐνδυναμώσατε τώρα τὸν ζῆλον μου μὲ τὰ ἡρωϊκά σας ἐντάλματα, διὰ νὰ ἐκφράσω, καθὼς πρέπει, τὰ τῆς ἐλευθερίας κάλλη εἰς τοὺς ἀπογόνους σας...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ
Ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΑΡΑ 

ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ

Ἐν Ἰταλίᾳ. 1806.

Η χαρά του Ιωάννη Μεταξά!!

Γιατί χαίρεται και χαμογελάει ο κόσμος;

Ήθελα να ρωτήσω πάλι κάτι… έτσι, για το ωραίον του σκέπτεσθαι και του αμπελοφιλοσοφείν…

Γιατί είναι τόσο χαρωποί και εύθυμοι οι συνάνθρωποί μου

…εσχάτως;

Μήπως γιατί για πρώτη φορά μετά το 74 έχουμε και ολίγη ακροδεξιά σε μια κυβέρνηση;

είναι ευχαριστημένοι όσοι ψήφισαν οτιδήποτε πριν δυο χρόνια

που βλέπουν έναν δηλωμένο οπαδό της 4^ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά

να έχει θέση υφυπουργού;

που βλέπουν έναν ‘σοβαρό’ μεν αλλά κάποτε ακραίο και ‘μαύρο’ δεξιό

να ηγείται υπουργείου;

που βλέπουν τον κάποτε συνομιλητή του Στυλιανού Παττακού αρχηγό του ΛΑΟΣ

να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση που επιτέλους έσυρε τους πάντες στο άρμα του;

α, ξέχασα

έχουμε πλέον ‘σοβαρό’ πρωθυπουργό…

έναν άτεγκτο, σιδηρόφρακτο τραπεζίτη

που κάποτε τα έκανε θάλασσα με το χρηματιστήριο

αλλά σήμερα θα βγάλει το σκάφος από τη φουρτούνα

θα χτυπήσει τη γροθιά του στα τραπέζια

και η Μέρκελ θα κατουρηθεί πάνω της…

Πάντως, εντάξει

Ο κύριος Παπανδρέου έφυγε αλλά τελικά έμεινε

Ο κύριος Σαμαράς ήρθε αλλά τελικά δεν ήρθε

Η Αλέκα Παπαρήγα έμεινε μόνη της στη γωνία να γαυγίζει… ποιος την ακούει πλέον;

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έβαλε μυαλό και οδεύει στα χνάρια της Αλέκας

Υπάρχει βέβαια και ο άλλος…

Ο ‘σοβαρός’ της Αριστεράς

Ο ψαρομάλλης

αυτός που ‘έσωσε την τιμή της αριστεράς’ (κατά δήλωση της Διαμαντοπούλου)

αυτός που δεν ανεβαίνει στα κεραμίδια

ούτε στα κάγκελα

είναι σοφός

και τσιμπάει και ποντάκια στις δημοσκοπήσεις από το πτώμα του ΠΑΣΟΚ…

αυτός δεν μπήκε στη κυβέρνηση

αλλά στηρίζει ο καημένος

τι άλλο να κάνει;

Οι πιο κει δεν τον παίζουν

Οι πιο εδώ τον βαριούνται…

Και η Ντόρα;

Τσ, τσ, τσ, ‘ποτάνα ζωή’ που θα’λεγε και ο Ταμτάκος

Τόσα παράθυρα

Τόσες δηλώσεις στήριξης

Τέτοιος μόχθος

Τόσες συνεντεύξεις ο πατέρας με τον Παπαχελά

Και να την αφήσουν στην απ’έξω…

Αίσχος!

Αλήθεια

Τώρα στις 17 Νοέμβρη

Ο κος Αδωνις

Και ο κος Μαυρουδής Βορίδης

Ως κυβερνητικά στελέχη πλέον

Θα παραστούν στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο;

Μπρρρρρρ… κάποια κόκαλα θα τρίζουν από τάφους σκοτεινούς

Αλλά σήμερα

Ποιος νοιάζεται για τους νεκρούς;
Ποιος νοιάζεται για τους... ζωντανούς;

Έχουμε τα ζόμπι να ταίσουμε πρώτα…

Αζίζ Νεσίν

Ο καφές και η δημοκρατία

Δυο πράγματα δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας. το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η Δημοκρατία. Και τα δύο μας έρχονται από το εξωτερικό. Στα χώματά μας δεν μπορέσαμε ν' αναπτύξουμε με κανένα τρόπο το δέντρο του καφέ. Το κλίμα της χώρας μας, το νερό, το

χώμα, δεν είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη του δέντρου αυτού.

Όσο για τη Δημοκρατία... Η αλήθεια είναι πως ό,τι περνούσε από το χέρι μας, δεν παραλείψαμε να το κάνουμε, για την ανάπτυξή της, για την εδραίωσή της. Αν κοιτάξετε την

ιστορία μας, πριν από εκατό χρόνια πάνω κάτω ρίχτηκε στη χώρα μας ο σπόρος της Δημοκρατίας. Είναι εκατό χρόνια που όλο λέμε:

"Αμάν η Δημοκρατία μας μπουμπούκιασε!..."

"Η νεαρή Δημοκρατία μας!..."

"Αμάν η νεαρή Δημοκρατία μας!..."

Να είναι δοξασμένος αυτός που τη μεγάλωσε, μόλις καταφέραμε τόσα χρόνια να φέρουμε σ' αυτό το ανάστημα τη Δημοκρατία, έγινε ένα φιντάνι η Δημοκρατία. Αν ξοδεύαμε αυτό τον κόπο των εκατό χρόνων που αφιερώσαμε στη Δημοκρατία, για την ανάπτυξη του καφέ,

σήμερα η χώρα μας θα γινόταν δάσος από καφέ, που δεν τ'άγγιξε ο μπαλτάς του ξυλοκόπου.

Στο παρελθόν κρίθηκε απαραίτητο, δεν το είχαμε καταλάβει. αντί να φυτέψουμε σπόρο καφέ, φυτέψαμε το σπόρο της Δημοκρατίας. "Δόξα τω Θεώ", αν και δεν έχουμε καμιά

στενοχώρια απ' τη μεριά της Δημοκρατίας, εμείς ξέρουμε το τι τραβάμε από την έλλειψη του καφέ. Καφές είναι αυτός!... Δε μοιάζει σε τίποτε. Έτσι είναι η Δημοκρατία; Και να είναι και να μην είναι το ίδιο κάνει...

Αν δεν υπάρχει καφές, του ανθρώπου το κεφάλι γυρίζει, αν δεν υπάρχει Δημοκρατία, του ανθρώπου το κεφάλι δεν γυρίζει. Ο καφές μοσκοβολάει, η Δημοκρατία ούτε καν έχει

μυρουδιά. Τον καφέ τον βάζεις στο φλιτζάνι, τον πίνεις. Η Δημοκρατία ούτε τρώγεται, ούτε πίνεται. Σε τι χρειάζεται αυτή η Δημοκρατία, μπορείτε να μου πείτε;

Στη χώρα μας έρχεται από το εξωτερικό μπόλικη μπόλικη Δημοκρατία, αλλά καφές δεν έρχεται. Τον καφέ τον πουλάνε, τη Δημοκρατία τη δίνουν. Ο καφές είναι με λεφτά, η Δημοκρατία τζάμπα... Για τον καφέ χρειάζεται συνάλλαγμα, για τη Δημοκρατία τίποτα δεν χρειάζεται.

Για κοιτάξτε το τι τραβάμε απ' τον καφέ. Σάμπως δεν έχουμε συνηθίσει στον καλό καφέ; Αμέσως καταλαβαίνουμε τον καλό καφέ απ' τον άσκημο, το μπαγιάτικο απ 'το φρέσκο, το

νοθεμένο απ 'το σκέτο.

Ζωή να 'χουνε, μερικοί πατριώτες μας έκαναν ψεύτικο καφέ. Στην αρχή βγήκε ο κριθαρένιος καφές, δεν έπιασε.

Ύστερα βγήκε καφές από φασόλια, δεν το κατάπιαμε. Εμείς σαν έθνος είμαστε θεριακλήδες του καφέ. αν και καταπίνουμε όλες τις απομιμήσεις, του καφέ την απομίμηση δεν την καταπίνουμε.

Ω, Ύψιστε! Να γινόταν, τόσο δα απ' ό,τι καταλαβαίνουμε απ' αυτόν τον καφέ, να καταλαβαίναμε και από Δημοκρατία...__

με την πείνα… ερχόμαστε πιο κοντά…

με την πείνα… ερχόμαστε πιο κοντά…

Murray Bookchin “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ Ή LIFE STYLE ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ: ΈΝΑ ΑΓΕΦΥΡΩΤΟ ΧΑΣΜΑ”